گفتوگوی پانا با بازیکن نوجوان تیم ملی بسکتبال با ویلچیر مردان:
کسب عنوان سومی جهان بهترین اتفاق زندگیام بود
بزرگترین آرزوی من این است که یک روز بهترین بازیکن جهان در رشته بسکتبال با ویلچیرشوم و بتوانم برای تیم ملی ایران بیش از پیش افتخارآفرینی کنم
تهران (پانا) - بازیکن شماره ۴ تیم ملی بسکتبال با ویلچیر مردان با بیان اینکه بازیکن بسکتبال با ویلچیر بودن برای من به معنای تحقق رویایی است که با آن بزرگ شده و کسب عنوان سومی مسابقات جهانی امارات را بهترین اتفاق زندگی خود عنوان کرد.
ابوالفضل جلائی متولد ۲۳ دی سال ۱۳۸۳ بازیکن شماره ۴ تیم ملی بسکتبال با ویلچیر مردان ایران دانشآموز مجتمع آموزشی سروش منطقه ۴ پس از کسب عنوان سومی در مسابقات جهانی امارات در گفتوگو با پانا گفت: «از کودکی عاشق ورزش بودم و به صورت اتفاقی با ورزش جانبازان و معلولین آشنا شدم و از ۱۲ سالگی بسکتبال با ویلچیر را آغاز کردم.»
وی افزود: «با تلاشهای بسیار خود در سال ۲۰۲۱ وارد تیم ملی جوانان شدم و همراه این تیم عنوان نخست مسابقات پارا آسیایی بحرین را به دست آوردم.»
جلائی اظهار کرد: «پس از بازی خوبی که در رقابتهای پارا آسیایی بحرین ۲۰۲۱ داشتم، ابتدا جذب تیم دسته اولی باشگاه تهران شدم و سپس با صلاحدید عباس خاکی به تیم لیگ برتری ایثار شیمی در قم دعوت شدم.»
جلائی یادآور شد: «بازیکن بسکتبال با ویلچیر بودن برای من به معنای تحقق رویایی است که با آن بزرگ شدم و کسب عنوان سومی جهان بهترین اتفاق زندگیام بود.»
وی عنوان کرد: «در طول این سالها، سیدمجتبی موسوی، عباس خاکی و محمدرضا مربیانم بودند و آنها را که خود پیشکسوت این رشته بوده در کنار خانوادهام که از مشوقان اصلی من هستند، همواره الگوی ورزشی خود میدانم.»
دارنده مدال برنز مسابقات جهانی بسکتبال با ویلچیر مردان در پایان خاطرنشان کرد: «بزرگترین آرزوی من این است که یک روز بهترین بازیکن جهان در این رشته شوم و بتوانم برای تیم ملی ایران بیش از پیش افتخارآفرینی کنم.»
نرگس بدرخانی، مادر ابوالفضل جلائی نیز بیان کرد: «آرزو دارم در آینده پسرم از راهی که انتخاب کرده، رشته تحصیلی و شغل خود راضی باشد. دوست دارم حسرتی در زندگیاش نداشته باشد و این آرزوی من به میزان همت و تلاش خودش هم بستگی دارد، اما تا جان و توان در بدن دارم به او کمک میکنم که به هدف مورد علاقه خود برسد. خیلی روی خود کار میکنم که آرزوهای خود را به او تحمیل نکنم، اما روزی که ببینم با لبخند رضایت به تصویر خودش در آینه نگاه میکند برایم کافیست.»
دانشآموز خبرنگار: محمدمهدی کاظمی
ارسال دیدگاه