مشکل تهران مدیریت منابع آبی است نه کمبود آب

محمد آقامیری در گفت‌وگو با پانا با اشاره به پیشنهاد برخی کارشناسان درخصوص انتقال سیاسی پایتخت به دلیل بحران آبی گفت:‌ «موضوع انتقال پایتخت فرایندی سیاسی و اجتماعی است، البته ممکن است به منابع آبی هم ارتباط داشته باشد اما در کوتاه‌مدت تاثیری ندارد. فرایند انتقال پایتخت نیاز به دوره‌ای ۱۰ ساله دارد. اینگونه نیست که یک ساله تصمیم بگیریم پایتخت را به نقطه‌ای دیگر منتقل کنیم و جمعیتی را هم جابه‌جا کنیم.»

وی ادامه داد:‌ «در بحث انتقال پایتخت، ساختمان‌های دولتی و وزارتخانه‌ها جابه‌جا می‌شود و این توانمندی هم وجود ندارد که یک‌ساله بتوان این وزارتخانه‌ها را به‌راحتی جابه‌جا کرد. فرایند انتقال سیاسی پایتخت دست کم در کوتاه‌مدت ربطی به مشکل کم‌آبی ندارد.»

آقامیری با اشاره به اینکه در تهران مشکل منابع‌ آبی نداریم، گفت: «موضوع اصلی مدیریت منابع آبی است و چالش فرونشست زمین به دلیل مدیریت منابع آبی است. اگر بتوانیم در یک دوره ۱۰ ساله فرونشست تهران را کاهشی و به نوعی پیشگیری و کنترل کنیم و به زیر یک سانتی‌متر برسانیم منابع آبی به شدت تقویت می‌شود.»

رئیس کمیته عمران شورای شهر تهران اضافه کرد: «‌فرونشست ارتباط مستقیم با تامین منابع آبی دارد هرچند که فرونشست کم‌تر شود منابع آبی تقویت می‌شود. میلیون‌ها متر مکعب از سدها از طریق لوله‌کشی فاضلاب به خارج شهر می‌رود، همچنین آب چاه‌ها را استفاده می‌کنیم و به خارج شهر منتقل می‌شود درحالی که اگر چاه‌های جذبی ایجاد و این آب‌ها به زمین بازگردد سطح آب در زمین بالا می‌آید.»

وی ادامه داد:‌ «لایحه فرونشست تهران توسط شورای شهر تهران تهیه شده و براساس توافق معاونت معماری و شهرسازی شهرداری آن را به شورا ارائه می‌کند.»

به تازگی محمد درویش، کارشناس محیط زیست گفته است که تهران ظرفیت چنین جمعیتی را نداشته و اکنون حیاتش در معرض خطر است. تهران در مخروط‌افکنی در البرز جنوبی به وسعت ۷۵ هزار هکتار واقع شده است. این مخروط‌افکن مطابق با بررسی‌های اکولوژی نهایتا می‌تواند به سه میلیون نفر از نظر آب، خاک و هوا سرویس بدهد؛ اما ما با اجرای طرح‌های انتقال آب و سدسازی نزدیک ۱۰ میلیون نفر را ثابت و ۲۷ میلیون نفر را در قالب رفت‌وآمد روزانه در تهران جای داده‌ایم. در چنین شرایطی کمبود آب طبیعی است؛ این هشدار را از دهه ۵۰ و پیش از انقلاب، کلان‌نگران توسعه کشور داده بودند و حتی خواستار انتقال پایتخت شده بودند.

به گفته وی، اکنون بحث این است که برای تأمین آب تهران علاوه بر سرشاخه‌های ماملو، لار، طالقان، سفیدرود، رود کرج، جاجرود، آمل و هراز، از سرشاخه‌های دز و کارون هم آب بیاوریم؛ درحالی‌که مطابق با تغییرات اقلیم و کاهش محسوس سطح یخچال‌ها در سرشاخه‌های کشور، به نظر می‌رسد دیگر اصلا آبی برای انتقال به تهران وجود ندارد.

درویش تأکید می‌کند: نباید دست به تأمین چنین مُسکنی برای تداوم شرایط موقت تهران زد. بهترین کار این است که پایتخت سیاسی کشور را تغییر دهیم؛ ولی می‌بینیم که همچنان در حال توسعه تهران هستند و تعداد مهاجران به تهران هم در حال افزایش است. ظرفیت زیستی تهران به پایان رسیده و نشانه‌های آن را دائما می‌بینیم. می‌توان چند سالی تاریخ وضعیت نامناسب تهران را عقب انداخت، اما نمی‌توان از وقوع آن جلوگیری کرد.