در گفت‌وگو با پانا مطرح شد
همراهی با یک گروه امدادگر زمینه‌ساز «گره جاده» شد
مرکز گسترش نگاهی شایسته‌سالارانه دارد
تهران (پانا) - «گره جاده» مستندی درباره یک گروه امدادی است که برای کمک به سیل‌زدگان راهی استان سیستان و بلوچستان می‌شوند.
محمد‌تقی رحمتی، مستندساز، درباره موضوع مستند «گره جاده» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی در گفت‌وگو با پانا گفت: «موضوع این مستند درباره یک گروه جهادی است که برای کمک به سیل‌زدگان استان سیستان و بلوچستان راهی سفر می‌شوند. در میان این گروه ده نفره، بعضی از افراد از قبل با این اکیپ امدادرسانی همکاری می‌کردند اما بعضی از آن‌ها تازه به گروه پیوسته‌اند.»
وی ادامه داد: «در میان مسیر، فرمانده گروه برای عبور ماشین از رودخانه می‌گوید ماشین را باید هل داد. افرادی که از پیش با فرمانده آشنا بودند به خواسته او احترام می‌گذارند اما تازه‌واردها اعتقاد دارند که ماشین در رودخانه گیر خواهد کرد و نمی‌توان آن را هل داد. درنهایت ماشین در رودخانه گیر کرده و افراد گرفتار می‌شوند. بعضی نفرات به فرمانده برای حل چالش کمک می‌کنند و بعضی دیگر به مسئله توجهی ندارند.»
رحمتی گفت: «این ماجرا مدخل ورودی مستند به موضوع سیل در استان سیستان و بلوچستان می‌شود. در مستند که ساختاری اپیزودیک دارد، زندگی همه این سربازها به صورت مجزا بررسی می‌شود. مصاحبه‌هایی که در این مستند به چشم می‌خورد در خدمت درام قصه هستند.»
این کارگردان گفت: «قرار بود که من با گروهی امدادی برای کمک به سیل‌زدگان همراه شوم. از همین‌رو تصمیم گرفتم که دوربین هم با خودم ببرم و در صورت رخ‌دادن اتفاقی دراماتیک شروع به تصویربرداری کنم. درواقع ماجرای ساخت «گره جاده» از همین‌جا آغاز می‌شود. برای ساخت این مستند تنها جواد نظری در قامت تصویربردار با من همراه بود و باتوجه به اقتضای فضای کاری مستند همه مراحل ساخت را به تنهایی انجام دادم.»
وی درباره چالش‌های ساخت این اثر گفت: «چالش‌های بسیاری در مسیر ساخت این مستند وجود داشت. بعد مسافت آزاردهنده بود و ما از تهران تا سیستان و بلوچستان یک شبانه‌روز در راه بودیم. تهویه و تغذیه در محل فیلمبرداری ما را با چالش رو‌به رو می‌کرد و مساله بعدی این بود که کمک‌رسانی به سیل‌زده‌ها و کار فیلمبرداری موازی با هم انجام می‌شد و این همه افراد را خسته می‌کرد. یکی از مشکلاتی هم که در این کار وجود داشت نداشتن وسایل نقلیه بود. از یکی از آشناها نیسانی گرفته بودیم و در تمام مدت همگی پشت نیسان می‌نشستیم.»
این کارگردان درپایان درباره همکاری‌اش با مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی گفت: سال‌ها است که مرکز گسترس سینمای مستند، تجربی و پویانمایی را می‌شناسم. خداراشکر مرکز این طرح را برای همکاری تصویب کرد و باید بگویم که نحوه برخود کارکنان مرکز با فیلم‌ساز بسیار حرفه‌ای و بر مبنای احترام است. جای خوشحالی است که مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی نگاهی حرفه‌ای و شایسته‌سالارانه دارد.»
ارسال دیدگاه