گسل‌های فعالِ اجتماعی

پیامبر رحمت(ص) با تربیتِ انسان به قاعده ایمان می خواهد انسان را در تراز خلیفه الله تربیت کند. جوری که هر کس او را دید و مشی و مرامش را درک کرد، یاد خدا بیفتد. در جمع مردمانی چنین شاهد شکل گیری جامعه ای خواهیم بود که به خصایل نیکو، غنی سازی می شود. هر انسان هم به منبعی از فیض تبدیل و فیوضاتش عالم گیر می شود. اگر بخواهیم به یکی از کاربردی‌ترین خصایل مؤمن توجه کنیم، به این کلام نبوی خواهیم رسید که می فرمایند:"المؤمن اذا وعد وفی‏؛ مؤمن وقتی وعده ای داد بدان وفا{عمل} می‌کند." همان که در ادبیات مردمی می خوانیم، حرفش با عملش یکی است. تبیین همان ضرب المثل قدیمی که "سرش برود، حرفش نمی رود". با مؤمنانِ صادق الوعد است که کارها به سامان می‌شود. سامان نیز تقویم نوشت همواره جامعه. اما اگر سکه جور دیگری بچرخد و با روی دیگر به زمین افتد، واویلاست. سر و کار با "منافق" می افتد که خدا "کافر" را هم به آن گرفتار نکند. چون با جماعتی مواجه خواهیم شد که در کلام پیامبر اعظم(ص) چنین نشانه‌خوانی شده اند: "آیة المنافق ثلاث: اذا حدث کذب و اذا وعد اخلف و اذا اؤتمن خان؛ نشان منافق سه چیز است۱- هرگاه سخن بگوید، دروغ باشد.۲- زمانی که وعده کرد، تخلف کند. ۳- چون امین شمرده شود، خیانت کند." با این سه گسل که در رفتار منافق است، جامعه مدام دچار زلزله می شود. گاه با ریشتر بالا و تخریب گسترده و زمانی با ریشتر کمتر. مهم این است که جامعه با افرادی چنین روی آرامش را نمی بیند. قرارش به بی قراری مدام تبدیل می شود. بسته به حوزه مسئولیتش، خسارت ها کم و زیاد می شود. باید کوشید که هم خود را از این بیماری نجات داد و هم برای نجات جامعه از این مرض هولناک اقدام کرد. تأسی به منطق نبوی و زیستن به منهج احمدی، تنها راه گذر سلامت است. سلامت هم می‌تواند بسترساز سعادت شود.

*کارشناس رسانه