ما و تاکید امام موسی کاظم(ع) بر ضرورتِ محاسبه گری

اهمیتی چنین است که ما را به درس آموزی از این کلامِ امام کاظم(ع) می رساند که؛ " لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسبُ نَفسَه فِی كُلِّ یَومٍ، فَإن عَمِلَ حسناً استَزدادَ الله، و إن عَمِل سَیِّئاً استغفِرُ الله مِنه و تَاب إلیه؛ «از ما نیست کسی که هر روز حساب خود را نکند، پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد و اگر در آن کار بدی کرده، از خدا آمرزش طلب کرده و به سوی او توبه کند.»

مشربی چنین است که از فراوانی تلخی ها می کاهد و شهد را بر مدار زیادت قرار می دهد. این هم یک تکلیف فردی است که به فردیت نقش هم باید مورد توجه باشد و در نقش اجتماعی هم قلم و دفتر حسابگری را در ضمیر و ذهن و اندیشه ما مدام باز نگه دارد. اتفاقا گونه اجتماعی آن موثر تر هم است. دایره اثرگذاری هم با جغرافیای مسئولیتی ما همسان است. حساب کنیم هم فعل ها را و هم ترک فعل ها را. هر دو باید در کارنامه محاسبه شود تا ببینیم در کجای نمودار قراد دارد کارکرد ما. این حدیث را می شود خوانشی شهری هم داشت. کارهای نیکی که شهر را تحت تاثیر قرار می دهد، در فزونی خود می تواند حال جامعه را خوش کند. کارهایی که شهر را با مشکل مواجه کند، روان مردمان و شهروندان را به هم خواهد زد. باید هم برای کاری چنین توبه کرد و هم مسیر را با تغییر به اصلاح آورد. اصلاح رفتارهای مدیریتی، یک بایستگی پسندیده است در نظام مدیریت. حدیث امام را راهبرد کاری بدانیم و با محاسبه رفتارها را نظم دهیم تا زندگی خود ما نیز در دو دنیا نسقی مومنانه بگیرد.

*کارشناس رسانه