نظام سازی جوانمردانه برای زندگی بهتر

این را در کلام معیار مولا علی(ع) چنین می خوانیم که "جوانمردی، دورى‌کردن آدمی است از آنچه مایه‌ ننگ اوست و به‌دست‌آوردن آن چیزی است که سبب آراستگى اوست." با این تعریف، شاید خیلی ها از دایره این تعریف بیرون بمانند اما فراوان خواهند بود کسانی که می شود آنان را جوانمرد یافت و به وجودشان در فرداهای بهتر جامعه امید بست. که امید جانمایه حرکت انسانی در ابعاد فردی، اجتماعی و ملی است.

روح جاری در بیانیه گام دوم انقلاب نیز همین است. با امید می شود حرکت کرد، گام ها را تنظیم و شتاب بخشید و به سمت مقصد رفت. همه می دانیم که برای رسیدن به مقصد باید رفت. کسی برجا نشسته نه تنها به مقصد نمی رسد که پاهایش هم در تنبلی مضمن رفتن را از یاد می برد. در این قاعده رفتن و رسیدن و جامعه سازی حتما باید به جلوه های گوناگون جوانمردی توجه داشت. از پایین‌ترین مراتب تا بالاترین شان. در این میان گاه فتوت جلوه مادی دارد و گاه معنوی است فقط. مثل همین خوش رویی. همین که اگر دست هایت را به دستبند آهنی هم ببندند، رویت باز خواهد ماند.

چندی پیش مطلبی خواندم به قلم معصومه متین نژاد که از این زاویه چنین نگاه و نگاهش را چنین تحریر کرده بود که افراد جوانمرد، گشاده‌رو و خوش‌خلق اند، امری طبیعی است، ولی اینکه به شما بگویند: حسن خلق و گشاده‌رویی از شما فردی جوانمرد می‌سازد، شاید کمی عجیب به‌نظر برسد، ولی عین واقعیت است. در حدیثی از امیرمؤمنان‌(ع) می‌خوانیم: "ابتدای جوانمردی خوش‌رویی و پایان آن ادامه نیکی است." رویت که باز باشد، نگاهت که گرما از آن بتراود زمینه را برای بیان دیگران مهیا می کند. این هم زمینه‌ای می شود برای دانستن خودت که در چه حوزه ای می توانی جوانمردی را در حق مردم تمام کنی. امام با این اشارت راه را باز می کنند برای ما تا بتوانیم گرهی از مشکلات همنوعان مان باز کنیم. جامعه ای که مردمش کمتر گرفتار گره بسته باشند، شاهد چهره های باز و دست های باز خواهد بود که خود ظرفیت شکوفا شدن جامعه را دارند.