وراثت اخلاقی و ژن‌های خوب

این خاطره ای است که از آقای قرائتی منتشر شده است. در همین فضای مجازی که این روزها هرکس در باره اش به نوعی سخن می گوید. یکی آن را بلاد کفر می خواند که مطهراتش هم نجس است و دیگری بازار اسلام می خواند که محصولاتش مطهر است، مگر آنکه خلافش ثابت شود. هرکس از زاویه ای که ایستاده است نگاه می کند. خب، نتایجی که در گفته ها نقش می بندد هم متفاوت می شود. من اما با گروه دوم موافقم هرچند در این نوشته قصد پرداخت به این موضوع را ندارم. می خواهم درباره گفته آقای قرائتی چند خطی بنویسم به این تأکید که پدر و مادر همواره در ساخت شخصیتی انسان مؤثرند. اگر نه به اندازه جسم، اما در ارتباط با جان و جهان بینی اش هم نقشی به سزا دارند.

ما همه مان همواره به نقل خاطراتی از آنان، به این رابطه صحه می گذاریم. حتی متخصصان روان دروانی هم در تحلیل شخصیت مراجعه کنندگان خود به این وراثت اخلاقی و منشی توجه ویژه دارند. یادم است چندی پیش که با جوانی صحبت می کردم می گفت روان درمانگرش در تحلیل شخصیت او، برای هرکدام از پدر و مادر، سهمی کنار گذاشته است. ارجاعات بسیاری از رفتار شخص که در ناخودآگاه او شکل می گیرد به رفتار والدین است. این درست که امروزه در شکل گیری و تثبیت شخصیت فرد، علاوه بر گروه های مرجع که از قدیم وجود داشته است مراجع جدیدی هم نقش دارند اما جایگاه پدر و مادر در قسمت ناخودآگاه بسیار کارآمد است، هرچند در بخش خودآگاه هم کم نیست. ما وجهه ظاهرش را می بینیم و روان درمانگران، لایه های زیرین را می کاوند. هر دو هم این سهم را برجسته می بینیم. به این مهم اما حتما باید توجه داشته باشیم که پدر و مادر حتی اگر بی سواد هم باشند، باز آینه سانی وجودشان آنقدر نور گرفته است که برای کوچه های تاریک ذهن ما بسان چراغ عمل کنند. حرمت شان را پاس بداریم و با کلمات کلیدی و طلایی شان زندگی خود را زرین کنیم.