در گفت‌وگو با پانا:
جای خالی مدل‌های علمی در برنامه‌های توسعه‌ای
چرا وزرای ما بجای مشاور اقتصادی از مشاور مدیریتی استفاده نمی‌کنند
تهران (پانا) - نایب رئیس اول کمیسیون مسئولیت اجتماعی و حاکمیت شرکتی اتاق ایران با اشاره به اینکه مرحله تدوین برنامه مهم‌تر از اجرای برنامه است، دلیل محقق نشدن کامل برنامه‌های توسعه‌ای گذشته را استفاده نکردن از مدل‌های علمی روز دنیا برای برنامه‌ریزی عنوان کرد.
محمود اولیایی، نائب رئیس اول کمیسیون مسئولیت اجتماعی و حاکمیت شرکتی اتاق ایران در گفت‌وگو با پانا درباره نحوه تدوین برنامه‌های توسعه‌ای گفت: «در برنامه‌ریزی مدل و چارچوب‌های علمی داریم. مهم است که چگونه نقطه نظرات همه افراد ذی‌نفع گرفته شود و مطالعات میدانی صورت بگیرد. همچنین در برنامه‌های توسعه‌ای مطالعات بین‌المللی و بهینه کاوی مهم است.»
وی افزود: «خوب است الگوهای کشورهای دیگر را با الگوهای کشور خودمان تطبیق دهیم اما متأسفانه در این سال‌ها کمتر برنامه‌ریزی یکپارچه‌ای انجام شده است.»
مرحله تدوین برنامه مهم‌تر از اجراست
اولیایی درباره به تعویق افتادن ارائه برنامه هفتم توسعه از سوی دولت و اهمیت مرحله تدوین این برنامه گفت: «کسانیکه متخصص حوزه برنامه‌ریزی هستند می‌دانند که اگر برنامه‌ای دقیق نباشد در اجرا موفق نخواهد بود.»
برنامه‌ریزی نصف و نیمه در مرحله اجرا به ثمر نمی‌نشیند
وی افزود: «اجرا ابزارهای مهمی نیاز دارد و قطعاً اگر بهترین برنامه هم باشد و مقدمات اجرایی‌اش فراهم نشود به‌خوبی به ثمر نمی‌نشیند. این موضوع که برنامه‌ای نصف و نیمه تدوین شود و به بعد به دنبال اجرا برویم و فکر کنیم در آن مرحله همه‌چیز درست می‌شود درواقع همان روشی است که سال‌ها در کشور به کار گرفته شده و نتایجش را می‌بینم.»
نائب رئیس اول کمیسیون مسئولیت اجتماعی اتاق ایران با ذکر مثالی گفت: «ژاپنی‌ها یک سال فکر می‌کنند و یک هفته اجرا می‌کنند اما در ایران یک هفته فکر می‌کنیم و بعد یک سال برای چگونگی اجرایش فکر می‌کنیم. در مرحله تدوین برنامه اگر از مدل‌های علمی استفاده نشود نمی‌توان انتظار اجرایی شدن دقیق داشت.»
جای خالی مدل‌های علمی در برنامه‌های توسعه‌ای
اولیایی اظهار کرد: «متأسفانه در برنامه‌های توسعه‌ای قبلی به‌هیچ‌وجه مدل‌های علمی آن‌گونه که باید به کار گرفته نشد. اگر در طرح‌ریزی برنامه، مدل علمی و ریسک‌های برنامه را نبینیم و منابع را از همان اول پیش‌بینی نکنیم و تداخلش را با سایر برنامه‌های کشور در نظر نگیریم، این برنامه وقتی می‌آید قابل اجرا نیست مانند برنامه ششم. برنامه ششم به گفته کارشناسان کمتر از ۳۵ درصد محقق شده است و لذا مرحله طرح‌ریزی بسیار مهم است و به همان اندازه هم مرحله اجرا مهم است. در بنگاه‌ها هم همین است ما می‌گوییم وقتی استراتژی تدوین مهم است پشتوانه اجرای آن برنامه و زیرمجموعه‌هایش هم مهم است.»
نائب رئیس اول کمیسیون مسئولیت اجتماعی اتاق ایران با بیان اینکه نگاه علمی در برنامه‌ریزی خالی است، اظهار کرد: «زمان تدوین برنامه ششم توسعه در تدوین برنامه توسعه اداری حضور داشتم. در هدف‌گذاری آن برنامه نوشته بودند در حوزه سلامت اداری از رتبه حدود ۲۹ به رتبه ۱۴ در منطقه برسیم اما هیچ مبنای علمی برای این عدد وجود نداشت. رسیدن از رتبه ۲۹ به ۱۴ کلی زیرساخت می‌خواهد برای مثال باید نظام بانکداری اصلاح شود. این در حالی است که در قالب یک برنامه ۵ ساله اصلاح نظام بانکی نمی‌تواند اتفاق بیافتد. چون منابع و توانش وجود ندارد.»
وی افزود: «این مثال را زدم که بگویم وقتی هدف‌گذاری درست نیست برنامه هم درست نیست. به مرحله اجرا که می‌رسیم توپ را به زمین افرادی در دولت می‌اندازیم که اصلاً درک درستی از برنامه تدوین شده ندارند. ظاهراً مدیریت در کشور نزدیک به دو دهه است کنار گذاشته‌شده و مدیریت علمی در کشور وجود ندارد. پاشنه آشیل تمام مشکلات کشور عدم استفاده از مدل‌های علمی در مدیریت کشور است.»
چرا وزرای ما بجای مشاور اقتصادی از مشاور مدیریتی استفاده نمی‌کنند
اولیائی عنوان کرد: «در دوره‌های مختلف ریاست جمهوری‌ها اقتصاددان‌ها تا حدودی موردتوجه قرار گرفتند ولی اقتصاددان نمی‌تواند مدل علمی مدیریتی پیاده کند فقط می‌تواند در سطح کلان مدل بدهد. این متخصصین حوزه مدیریت هستند که می‌توانند بیایند و تغییرات ایجاد کنند اما کدام‌یک از وزرای ما مشاور مدیریت دارند؟ ما اصلاً چنین چیزهایی نداریم. درحالی‌که مدیریت یک علم و دانش روز است و کشورهای توسعه‌یافته تمام خودشان را در توسعه مدیریت می‌گذارند اما در کشور این موضوع نادیده گرفته شده است.»
ارسال دیدگاه