باید قلم خود را برای نوجوانان تقویت کنیم

نویسندگی یک زبان نیست بلکه شکلی از فناوری است که به عنوان ابزار به همراه جامعه انسانی توسعه داده شده است. در حقیقت شاید بهترین تشبیه در مورد نویسندگی، مهندسی روح بشریت باشد و به قطع نویسندگان که رمان، داستان کوتاه، شعر، نمایشنامه، فیلمنامه، رساله، گزارش و مقالات خبری را پدید می‌آورند مهندسان توانمند آثار هستند.

یکی از همین مهندسان که نوجوانی ۱۴ ساله است در گفت‌وگو با پانا در رابطه با شروع این حرفه گفت: «من از کودکی علاقه زیادی به قصه گفتن و داستان نویسی داشتم و این علاقه از ۶ سالگی شروع شد که در ذهنم یک داستان می‌ساختم و برای خانواده تعریف می کردم. این علاقه را در سن ۱۲ سالگی به صورت جدی دنبال کردم؛ به این صورت که در یک دوره حرفه ای نویسندگی شرکت کردم و به خوبی داستان نوشتن در ژانرهای مختلف را آموختم و بعد هم با همان مجموعه همکاری کردم و بعد با تیم‌های مختلف و الان هم در قلمرو روزنامه جام جم فعال هستم.»

زهرا کریمی سبک نوشته های خود را در قالب زندگی نوجوانان توصیف و بیان کرد: «نوشته‌های من بیشتر در مورد حال و احوال نوجوان و جوان و حتی آینده یک جوان است. می‌توان گفت من در همه ژانرها می‌نویسم، ولی بیشتر طنز را دوست دارم.»

کریمی نوشتن را امری در عین حال قابل یادگیری و ذاتی برشمرد و در مقایسه علاقه و استعداد با یادگیری و ذاتی بودن در نوشتن اظهار کرد: «به نظر من ذاتی بودن در نوشتن تاثیر دارد، ولی بیشتر و خیلی مهم تر یادگیری است. به نظرم اگر علاقه باشد، حتما استعداد هم به وجود می‌آید.»

وی ویژگی های بارز یک نویسنده را شوخ و خیالاتی بودن برشمرد و افزود: «نویسنده‌ها اغلب خیالاتی و شوخ و در دنیای رنگارنگ خودشان هستند و سعی می کنند از ادبیات کشورشان همیشه استفاده کنند و بسیار خوش اخلاق و مهربان هستند.»

این نویسنده نوجوان در رابطه با راز ماندگار شدن یک نویسنده بیان کرد: «به نظرم اول باید قلم خود را تقویت کنیم و بعد کتاب ها و متن های زیادی بخوانیم و روی آنها فکر کنیم. اینجا ما با ذهنمان می‌توانیم یک نوشته بسیار زیبا بنویسیم و هر چقدر که می‌توانیم فکر کنیم و حتی از بزرگان نویسندگی هم کمک بخواهیم.»

کریمی در رابطه با الگوی خود در نویسندگی اذعان کرد:«من در نویسندگی بیشتر نوشته های نویسندگان را دوست دارم ولی ممکن است یک کتاب بخوانم و به شخصیت آن نویسنده جذب شوم بنا بر این دوام ماندگاری یک نویسنده به قلم آن است. الگوی من در نویسندگی نیلوفر شادمهری و خانم شکوریان فر هستند.»

این نویسنده نوجوان در پایان خطاب به همسالان خود اظهار کرد: «صحبت من با همه نوجوانان کشورم ایران این است که برای هدف‌هایتان تلاش کنید و هیچ وقت از تلاش کردن دست برندارید و امیدتان به خدا باشد. بی شک تمام این تلاش روزی جواب خواهد داد و هیچ تلاشی بی جواب نمی‌ماند.»

دانش آموز خبرنگار: آرمیتا رزاقیان