پویش «پرچم من، عزت من» در مدارس مراغه آغاز شد

پویش «پرچم من، عزت من» از دبستان طالقانی پهرآباد مراغه کلید خورد تا آیین پرچم‌گردانی، ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و بوسیدن این بیرق نقش‌بسته بر «الله» از یک مدرسه به مدرسه‌ای دیگر گسترش یابد و امیدواریم دانش‌آموزان سراسر کشور به پویش «#پرچم_من_عزت_من» بپیوندند.

ارتش بعث عراق در ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ با حمله همه‌جانبه و غافلگیرانه به مرزهای غربی کشور، تجاوز نظامی خود را به ایران اسلامی شروع کرد که در نخستین گام، شهرهای نزدیک مرز همچون سوسنگرد و بستان در اهداف اولیه صدام قرار گرفتند.

سوسنگرد با ۱۵ هزار نفر جمعیت یکی از شهرهایی بود که در همان روزهای آغازین حمله ناجوانمردانه ارتش مزدور و تا بن دندان مسلح عراق مورد تهاجم وحشیانه نظامیان بعثی قرار گرفت و در ششم مهرماه ۱۳۵۹ این شهر به تصرف متجاوزان عراقی درآمد.

یکی از مهمترین اهداف دشمن در برنامه‌ریزی حمله به ایران این بود که اگر تهاجم آنها منجر به براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران نشد، حداقل بتوانند استان خوزستان را اشغال کنند؛ برای همین مهمترین و نزدیک‌ترین مسیری که آنها را به مرکز استان یعنی اهواز وصل می‌کرد محور چذابه - بستان - سوسنگرد - اهواز بود.

براساس اسناد موجود در بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس خوزستان ماموریت حمله به سوسنگرد به لشکر ۹ زرهی ارتش عراق واگذار شده بود؛ این لشکر پس از عبور از تنگه چذابه و بدون اینکه با مقاومت عمده‌ای روبه رو شود به سمت شهر بستان در ۲۰ کیلومتری مرز حرکت کرد و پس از رسیدن به اطراف بستان، پیش‌روی خود را به سمت سوسنگرد که ۳۰ کیلومتر از بستان فاصله داشت، آغاز کرد.

نیروی رزمی دیگری نیز از محور کوشک - طلائیه به سمت جاده سوسنگرد - حمیدیه پیشروی و با عبور از رودخانه کرخه کور در چهارم ماه ۵۹ وارد اطراف شهر سوسنگرد شدند؛ تانک‌های عراقی پس از عبور از رودخانه کرخه برای اولین‌بار در ششم مهرماه ۵۹ وارد شهر سوسنگرد - واقع در ۶۰ کیلومتری شمال‌غربی اهواز - شدند و این شهر را به تصرف کامل خود در آوردند.

به هنگام حمله ارتش عراق، مردم سوسنگرد در شهر بودند و ارتش بعثی نفراتی از وابستگان خود را به عنوان فرماندار و مسئولان دیگر برای اداره شهر انتخاب کرد ولی این آرایش سیاسی دشمن در سوسنگرد چند روزی بیشتر دوام نیاورد.

پس از اشغال سوسنگرد، به دستور فرمانده لشکر ۹ ارتش عراق "تالی الدوری" ۵۸ نفر از مردم عرب دشت آزادگان را به دلیل همکاری نکردن با ارتش بعثی عراق اعدام کرد.

ارتش عراق پس از تصرف واشغال سوسنگرد پیشروی خود را به سمت اهواز ادامه داد و در این محور از حمیدیه عبور کرد ولی وارد آن نشد. هدف نهایی ارتش عراق از تهاجم از این محور رسیدن به شهر اهواز بود؛ ارتش عراق انتظار حماسه آفرینی و مقاومت نیروهای مردمی را نداشت و تصور می‌کرد که می‌تواند به سرعت به پیشروی خود ادامه دهد.

رزمندگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خوزستان چهار روز پس از اشغال سوسنگرد به مقابله با ارتش بعثی پرداختند. با برنامه ریزی صورت گرفته عملیاتی چریکی در ساعت پنج بامداد نهم مهرماه ۵۹ به فرماندهی شهید علی غیور اصلی به همراه ۲۳ نفر دیگر و تعدادی از نیروهای داوطلب مردمی صورت گرفت.

این شبیخون سبب عقب‌نشینی واحدهایی از ارتش عراق و آزادشدن شهر سوسنگرد در ۹ مهرماه شد؛ در این عملیات بالگردهای هوانیروز با عملیات تهاجمی به شکار تانک‌های عراقی پرداختند و نقش خوبی در انهدام قوای زرهی ارتش بعثی در غرب سوسنگرد ایفا کردند.

در این شبیخون موفقیت آمیز، ۲۲ دستگاه تانک و نفربر ارتش عراق به غنیمت رزمندگان اسلام درآمد؛ با استقرار رزمندگان اسلام در شهر و از آنجا که سوسنگرد به یکی از جبهه‌های فعال جنگ تبدیل شده بود و احتمال حمله مجدد ارتش عراق به آن می‌رفت، مردم این شهر آن را ترک کردند.

از این پس و با مشخص شدن اهمیت حفظ سوسنگرد، پاسداران و مردم داوطلبی که از شهرهای مختلف کشور به جبهه‌های جنوب اعزام می‌شدند، اغلب خود را به سوسنگرد می‌رساندند و در آنجا به مقابله با ارتش متجاوز عراق می‌پرداختند. گرچه ارتش عراق در تصرف سوسنگرد شکست خورد ولی نمی‌توانست از اشغال این شهر صرف نظر کند.