آقا جانم ما دهه هشتادی‌ها فرزندان انقلاب هستیم

وه که چه وصف ناپذیر است لحظه دیدار، لحظه وصال، لحظه ای که یار‌ را ملاقات می‌کنی و او می‌درخشد.

آقا سخنانش را آغاز می‌کند، نه انگار هرچه دیده و شنیده بودم از ایشان قطره ای در برابر اقیانوس بوده است.

تمام دغدغه ایشان فقط جوانان است و بس؛ چه سعادتی بهتر از این که ببینی بزرگ مرد اسلام برای خوشبختی و کامروایی تو تا این حد می‌اندیشد و تدبیر می‌کند. رهبرم سخنانشان را آغاز می‌کنند و گوهر کلامشان محفل را صفا می‌بخشد.

وای بر من، چگونه نمی‌دانستم، چگونه بینش آقایم چنین متفاوت بوده، چگونه انقدر وظیفه مهمی را به دوش داشتم و بی اطلاع بودم؟

کسی که اهل قلم است، کسی است که بسیجی است، کسی که دانش‌آموز است و هر ایرانی باید بداند که خوشبختی و سعادت او در گرو پیروی از ولایت فقیه می‌باشد تا بتواند با عمل به دستورات و فرمایشات ایشان از آرمان‌ها، اهداف و سرزمین خود دفاع کنند.

این امر ممکن نمی‌شود مگر با دعای شخص ایشان؛ آقا جانم این روزها که از شرق و غرب برایمان می‌بارد سخت محتاج دعاییم، این روزها که نمی‌دانیم چقدر داریم از لحظه موعود و زمان ظهور فاصله می‌گیریم یا نزدیک می‌شویم به چه کسی غیر از شما می‌توانیم تکیه کنیم؟ آقا جانم ما دهه هشتادی ها فرزندان انقلاب هستیم، انقلابی که شاید آنرا ندیده باشیم ولی در راه آن از جان و مال و هرچه که داریم می‌گذریم و دلیل آن عشق است؛ عشقی که ریشه در روح انسان دارد و با هیچ چیز قابل قیاس نیست.

امروز با یک شعار تمام شد و حق مطلب را آخر ماجرا برایم ادا کرد:

وقتی امام عاشقان غایب است

حمایت از خامنه ای واجب است

دانش‌آموز خبرنگار پانا: سما رزمی