الناز امینی*
«پدرم ایران، مادرم ایران»؛ قهرمانانی برای فراموشنشدن
مستند «پدرم ایران، مادرم ایران» روایتی کمتر گفتهشده از شهدای بهزیستی است.
![«پدرم ایران، مادرم ایران»؛ قهرمانانی برای فراموشنشدن](https://cdn.pana.ir/thumbnail/MTQxNjdj7oKN/gjzVaZ-S_20YtK6_oleWnZi7LTjceVfkf-tEjQhhSgVYJkTSbMZ4IZicyAcgRMj-WWFHy9iIp1lNx8-qtxRZcN02dEbH-ZTHNoHvObWBtCUsAIKXaKdntA,,/MTQxNjdj7oKN.jpg)
مستند «پدرم ایران، مادرم ایران» به کارگردانی رضا عاطفی موضوعی دارد که بسیاری از ما کمتر، نسبت به آن شناخت داریم. شهدای بهزیستی، که اغلب کم سن و سال بودهاند، بخشی از تاریخ سالهای دفاع مقدس هستند که درباره آن کمتر صحبت شده است. فیلم رضا عاطفی که ساختاری گزارش گونه دارد با سؤال فیلمساز شروع میشود و به جستجویی ختم میشود که هدف آن یافتن نشانهها و ردی از نوجوانانی است که در دهه شصت، از پرورشگاه به جبهه رفته و اغلبشان شهید شدند.
«پدرم ایران، مادرم ایران» اگرچه نمیخواهد اشک انگیز و احساساتی شود، روایتش را بر جستجو، کشف و مصاحبه استوار کرده و پای حرفهای آدمهای مختلف مینشیند اما عمیقاً تلخ و احساسات برانگیز است. تلخی فیلم از سرنوشت دردناکی است که تعدادی از این شهدا داشتهاند و غربتی که در طول تاریخ سیساله،دچارش بودهاند. فیلم رضا عاطفی اگرچه کاستی و ضعفهایی دارد، اما اثری است که مخاطب تا انتها آن را دنبال میکند. فیلم با نمایش رزمندههایی که روزگاری در بهزیستی بودهاند یا گفتگو با خانواده آنها مرجعیت یافته و اطلاعاتی دستاول به تماشاگرش میدهد.
«پدرم ایران، مادرم ایران» وجهی تازه از زندگی کودکان و نوجوانانی که در بهزیستی زندگی میکنند، ارائه میدهد. فیلم نه تنها ادای دین به این قهرمانان فراموششده است که اثری است در ستایش وطن، شجاعت و آزادی. «پدرم ایران، مادرم ایران» که در قالب طرح «اکران حقیقت» بهصورت آنلاین اکران شده، تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است.
*کارشناس و منتقد سینما
ارسال دیدگاه