اسماعیلنژاد: میتوانستم در یک تیم اروپایی بازی کنم
تهران (پانا) - ملیپوش والیبال ایران با انتشار یک استوری اینستاگرام از رفتن به پادگان نوشت و بهنوعی به عملکرد فدراسیون معترض شد.
به گزارش خبرورزشی، امین اسماعیلنژاد دیروز حرفهایی زد که چندان خوشایند والیبال نبود. او در لیگ ملتها چهره شد و بهگفته خودش چند پیشنهاد خوب از تیمهای اروپایی داشت اما بهخاطر سربازی فرصت بازیکردن در لیگهای معتبر را از دست داد و حالا باید در لیگ ایران بازی کند. پاس گرگان تنها تیم نظامی حاضر در لیگ است و طبق روال اسماعیلنژاد این فصل باید پیراهن این تیم را بپوشد، اما او میگوید مفت بازی نمیکند. بازیکنان تیمهای نظامی سرباز هستند، قراردادی ندارند و پولی هم نمیگیرند. روزهایی که لیگ ملتها جریان داشت، صحبت از این بود که فدراسیون رایزنی میکند تا سربازی اسماعیلنژاد زودتر از زمان موعود به پایان برسد و او بتواند لژیونر شود.
این صحبتها تا بعد از مسابقات قهرمانی جهان ادامه داشت و اسماعیلنژاد با انتشار استوری اینستاگرام از رفتن به پادگان نوشت و به نوعی به عملکرد فدراسیون معترض شد. چند روز بعد خبر دیگری منتشر شد مبنی بر اینکه این بازیکن این فصل با پیکان قرارداد میبندد. این اتفاق نیفتاد و آخرین خبر این بود که او راهی غیر از بازی با پاس ندارد ولی صحبتهای دیروز اسماعیلنژاد با ورزش۳ نشان میدهد که او رفتن به پادگان را به بازی با پاس ترجیح میدهد: «فدراسیون هر تصمیمی بگیرد، مجبورم آن را عملی کنم ولی اگر قطعی شد که باید به پاسگرگان بروم، لباس نظامی میپوشم و به خدمت میروم. من نمیتوانم در تیمی باشم که به زور آنجا هستم، من نمیتوانم آنجا کار کنم.» مسئله بعدی او مالی است: «جوان هستم و مثل آقاسعید معروف و آقاسیدمحمد موسوی نیستم که آخر راه باشم و بگویم پولم را از والیبال درآوردهام و اشکال ندارد، یکسال هم همینطوری برای پاس مفت بازی میکنم. من منبع درآمد دیگری ندارم و اگر الان ورزش نکنم، باید بقالی یا مسافرکشی کنم.»
اسماعیلنژاد نخستین بازیکن سرباز تیم ملی نیست، پیش از او بازیکنان زیادی در والیبال و رشتههای دیگر دوران سربازیشان را در تیمهای نظامی گذراندهاند و به قول خود او مفت بازی کردهاند؛ بازیکنانی که تعداد زیادی از آنها خیلی بزرگتر از ستاره این روزهای والیبال بودهاند. اسماعیلنژاد میگوید برای تیم ملی از وقت و خانوادهاش گذشته و فدراسیون برای جبران باید شرایط حضور او در تیم دیگری غیر از پاس را فراهم کند ولی به این نکته توجه ندارد که در ازای این وقت و دوری از خانواده، چیزهای دیگری نصیب او شده است. قبل از لیگ ملتها چند نفر او را میشناختند؟ اگر او به تیم ملی دعوت نمیشد، باز هم میگفت نمیتواند زوری برای پاس بازی کند یا اینکه ترجیح میداد به جای پادگان، والیبال بازی کند؟ بهنظر میرسد در این قضیه برخی از اعضای فدراسیون هم مقصر باشند؛ افرادی که وعدههایی به اسماعیلنژاد دادهاند که عملیشدن آنها تقریبا غیرممکن است.
ارسال دیدگاه