استاد پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی در گفت‌وگو با پانا:
آسیب‌پذیری ۷ روددره پایتخت در برابر سیل؛ سیلاب واریزه‌ای در تهران نگران کننده است
تهران (پانا) - استاد پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله با بیان اینکه ۷ رود دره تهران در برابر سیلاب آسیب‌پذیر شده است، گفت تهران نسبت به ۷ سال پیش و آخرین سیلی که در سال ۹۴ آمد، در برابر سیل آسیب‌پذیر شده است.
مهدی زارع در گفت‌وگو با پانا درخصوص وقوع سیل در تهران اظهار کرد: «هشدارهای هواشناسی آخر هفته برای جنوب البرز مطرح شد که طبیعتا استان تهران درگیر می‌شد. آخرین سیلابی که تهران به یاد دارد ۲۸ تیرماه سال ۹۴ بود که بیش از ۷ سال از آن می‌گذرد و رودخانه کن دچار سیلاب شد. در این ۷ سال تهران دچار تغییرات بوده است به عنوان مثال رودخانه دارآباد تقاطع بزرگراه امام علی در جایی که بیمارستان مسیح دانشوری وجود دارد به بلوار تبدیل شده است و اطراف آن هم تعداد زیادی ساختمان ساخته شده است.»
نتیجه خشکسالی‌های طولانی مدت، تجاوز به حریم رودخانه‌ها است
وی اضافه کرد: «همچنین شمال رودخانه ولنجک با پارک ولنجک پوشیده شده است یعنی برج‌های دوقلویی که روی گسل هم ساخته شده است در حریم رود ولنجک قرار دارند و کل محدوده با بتن آرمه محوطه‌سازی شده است و غیر قابل نفوذ شده است. از این دست اتفاقات می‌توان زیاد عنوان کرد. از طرفی رودخانه کن هم در دو سال اخیر خشک بوده است و خشکسالی هم نشانه‌ای از خطر است و نتیجه خشکسالی‌های طولانی مدت به‌طور طبیعی و معمول تجاوز به حریم رودخانه‌ها است.»
این استاد دانشگاه افزود: «اگر به‌طور کلی به ۷ رود دره تهران نگاه کنیم، می‌بینیم روند ساماندهی که از قبل می‌شناختیم با شدت بیشتری دنبال شده است. همین ۷ رود دره آسیب‌پذیر‌تر هم شده‌اند و آسیب پذیری در برابر سیلاب در تهران بیشتر شده است ضمن اینکه سال ۱۴۰۱ هم مدت‌ها است که باران را نداشتیم و تهران در خشکسالی بدی قرار دارد که نشانه خوبی نیست و می‌شود گفت نسبت به ۷ سال پیش در برابر سیل آسیب‌پذیر شده است.»
وی با اشاره به سیستم جمع‌آوری آب‌های سطحی در تهران گفت: «برای سیلاب‌های با بازگشت معمول یعنی برای جمع‌آوری آب‌های سطحی شهرداری تهران سیستم خوبی دارد و در سال ۹۷ و ۹۸ سیستم جمع‌آوری آب‌های سطحی تکمیل شده است و با دوربین‌های شهرداری هم اگر آبگرفتگی وجود داشته باشد، جمع‌آوری می‌شود.»
سیلاب‌های با حجم بالا، تهران را گرفتار می‌کند
زارع اضافه کرد: «بنابراین می‌توان تا حد زیادی اطمینان داشت که از نوع سیلاب‌هایی که شهرهای کوچک را با سیلاب‌های ناگهانی گرفتار می‌کند، نمی‌شویم اما مساله این است که اگر در مدت کوتاهی حجم گسترده‌ای از بارندگی یعنی بالای ۳۰ تا ۴۰ میلی‌متر باران بیاید، باید نگران سیلاب واریزه‌ای باشیم. بنابراین سیلاب‌های کوچک مقیاس با حجم کم با سیستم جمع‌آوری آب‌های سطحی کنترل می‌شود اما با سیلاب‌های با حجم بالا، تهران دچار گرفتاری خواهد شد که نمونه آن هم سیلاب ۴ مرداد ۱۳۶۶ گلابدره است.»
باید نگران سیلاب واریزه‌ای در تهران بود
وی با تاکید بر اینکه باید نگران سیلاب واریزه‌ای در تهران بود، گفت: «راه‌حل آن هم این است که باید به سمت زیرساخت‌‌های سبز برویم یعنی توسعه شهر به صورت سازگار با طبیعت. سنگ فرش‌ها در حاشیه رودخانه‌ها نفودپذیر شوند نفوذ پذیر شود و محیط سبزتوسعه پیدا کند. این سیاست می‌تواند ریسک دراز مدت سیلاب را کم کند و علاوه بر این اجازه ساخت‌وسازهای بزرگ در دامنه‌های شمال شهر تهران را ندهند. این ساخت‌وسازها هم از نظر زلزله خطرناک است و هم از نظر سیل زیرا اگر دامنه‌ها از حالت طبیعی خارج شوند وضعیت را برای سیلاب‌های واریزه‌ای خطرناک می‌کند. سیلاب‌های واریزه‌ای با جمع‌آوری آب‌های سطحی قابل کنترل نیست و با حجم زیادی از خاک و چیزهای مختلف از پای دامنه به سمت بزرگراه ستاری و مدرس و غیره راه می‌افتد به سمت پایین و با آب‌های سطحی نمی‌توان جلوی آن را گرفت.»
*آسیه اسحاقی
ارسال دیدگاه