فعالیت ورزشی موجب مصونیت نوجوان از رفتارهای نادرست خواهد شد

نیما بیاتی، دانش‌آموز پایه دوازدهم یکی از دبیرستان‌های شهرستان پردیس است که از سال 1394 فعالیت در رشته ورزشی بوکس را به صورت حرفه‌ای آغاز کرده است و با پشتکاری که داشته موفق شده تا در وزن 54 کیلوگرم مدال طلا را کسب کند و رتبه اول کشوری این رشته ورزشی را از آن خود کند.

وی در رابطه با فعالیت‌های خود از ابتدای ورود به این رشته ورزشی، اظهار کرد: «پدرم قهرمان کیک بوکس آسیا است. براین اساس وی از همان ابتدا مربیگری من را بر عهده داشت.»

قهرمان مسابقات بوکس جوانان با بیان این مطلب که بعد از سه ماه که تمرینات خود را در بوکس آغاز کردم در رقابت‌های نونهالان تهران موفق شدم تا اولین مقام قهرمانی‌ام را کسب کنم، ادامه داد: «2 سال در ترکیب تیم ملی نوجوانان و 2سال هم در ترکیب تیم ملی جوانان حضور داشتم. به عبارتی از اسفندماه سال 1397 به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم و در مسابقات انتخابی شرکت کردم و پس از آن در مسابقات کشوری حاضر شدم، سپس به اردوی تیم ملی نوجوانان رفتم که از آن زمان تاکنون عضو تیم ملی هستم.»

اولین مشوق من پدرم بود

بیاتی در پاسخ به این موضوع که چه افرادی در این مسیر تشویقش کرده‌اند، بیان کرد: «اولین مشوق من در این رشته پدرم بود و هرچه دارم از وی است، البته تمامی اعضای خانواده‌ام نیز در این راه از من حمایت کرده‌اند.»

وی درباره اینکه آیا موفقیت وی در بوکس موجب شده تا دوستان و همسالانش به ورزش علاقمند شوند هم اظهار کرد: «تعدادی زیادی از دوستانم در مدرسه از طریق من با ورزش بوکس آشنا شدند. از نظر من این امر را باید نکته‌ای مثبت دانست چرا که فعالیت در رشته‌های ورزشی به نوعی می‌تواند موجب مصونیت نوجوان از گرایش به سمت رفتارهای نادرست شود.»

دانش‌آموز پرتلاش پردیسی در ادامه تاکید کرد: «البته هدف من کسب موفقیت‌های بیشتر در این رشته ورزشی است و موفقیت‌هایی که تاکنون کسب کرده‌ام تنها گام‌های اولیه برای دستیابی به اهدافی است که در نظر دارم. بر این اساس تا جایی که توان داشته باشم برای به دست آوردن موفقیت بیشتر قدم خواهم برداشت و تصمیم دارم تا به بالاترین سطح در این رشته ورزشی برسم.»

زیاد به مربی‌گری فکر نمی‌کنم

بیاتی در رابطه با اینکه آیا تصمیم دارد تا در آینده مربی این رشته ورزشی شود یا خیر نیز گفت: «من زیاد به مربی‌گری فکر نمی‌کنم، زیرا شخصی که مربی می‌شود، باید ویژگی‌های رفتاری بسیاری داشته باشد که مهمترین آنها از نظر من صبر و حوصله زیاد است. زمانی که فعالیت‌های پدرم را به عنوان مربی می‌بینم متوجه می‌شوم این کار چقدر دشوار است و فرد باید به چه میزان سعه صدر داشته باشد.»

وی در رابطه با این موضوع که به چه افرادی ورود به این رشته ورزشی را توصیه می‌کند، بیان کرد: «به نظر من برای اینکه فردی وارد کار یا رشته ای شود، نیاز نیست که حتما توانایی خاصی در آن حوزه داشته باشد، البته نباید از نقش استعداد در این امر غافل ماند ولی مهمتر از استعداد، ویژگی‌هایی مانند همت و پشتکار است تا بتواند به اهداف خود دست یابند.»

این ورزشکار خوش آتیه ادامه داد: «براین اساس از نظر من استعداد نقش مهمی ندارد، زیرا که همه افراد دارای استعداد بوده، اما مهم این است که در شناسایی و پرورش استعداد خود موفق عمل کنند و پشتکار داشته باشند.»

نباید از شکست خوردن ترسید

بیاتی افزود: «من اشخاصی را دیدم که بعد از یک یا دو بار شکست راه خود را عوض می‌کنند و در زندگی دائم به این شاخه اون شاخه می‌روند. در صورتی که نباید از شکست خوردن ترسید.»

وی در رابطه با اینکه آیا در رشته ورزشی که فعالیت دارد تاکنون شکست را تجربه کرده است، گفت: «چند بار مسابقات کشوری را از دست دادم، به طور مثال یکبار در اردو تیم ملی ابروی من پاره شد و نتوانستم در مسابقات کشوری حاضر شود. یکی دو بار هم مسابقات آسیایی را از دست دادم ولی این دلیل نمی‌شود که انسان هدف خود را کنار بگذارد.»

بیاتی تصریح کرد: «هر کسی که به جایی رسیده است حتما شکست خوردن را تجربه کرده است شکست بخشی از موفقیت است. اگر انسان در زندگی شکست نخورد هیچ وقت به موفقیت نمی‌رسد به نظر من کسی که تا الان شکست نخورده است باید خیلی بترسد چون قرار است یک جای خیلی بالاتری شکست بخورد و بلند شدن بعد از آن خیلی سخت‌تر می‌شود.»

وی در رابطه با مدال‌هایی که تاکنون دریافت کرده است، گفت: «من در سال 1397 در مسابقات بوکس کشوری نوجوانان و همینطور در سال ۱۴۰۱ در گروه سنی جوانان موفق به کسب طلای کشوری شدم. ضمن اینکه باید بگویم در سال ۱۴۰۰ به خاطر کرونا مسابقات کشوری برگزار نشد، ولی در مسابقات انتخابی کشور شرکت کردم و در آن مسابقات نیز اول شدم.»

مسابقاتی انتخابی از رقابت‌های کشوری سخت‌تر است

دانش آموز پایه دوازدهم شهرستان پردیس، ادامه داد: «مسابقاتی انتخابی از رقابت‌های کشوری خیلی سخت‌تر است، زیرا در مسابقات کشوری ما چهار تا پنج مسابقه باید انجام دهیم، اما در مسابقات انتخابی کشوری من ۱۱ مسابقه داشتم، یعنی به اندازه دو رقابت کشوری، البته توانستم در این رقابت‌ها نفر اول شوم علاوه براین در سه دوره انتخاب تیم ملی نیز اول شدم.»

وی در رابطه با میزان زمانی که برای تمرینات خود می‌گذارد، گفت: «پنج سال است که هر روز هفته حتی جمعه‌ها تمرین می‌کنم در این مدت تنها یک روز عاشورا را تمرین نکردم و بقیه روزها در هر شرایطی تمرینات خود را از دست نداده‌ام.»

بیاتی ادامه داد: «در مدتی که مدارس آنلاین بود، توانستم هر روز یکبار صبح و یکبار ظهر و یک بار عصر به تمرینات بوکس بپردازم. تمرینات خود را به نحوی برنامه‌ریزی کردم که صبح‌ها را به دویدن اختصاص دهم و ظهرها در خانه و عصرها به مدت یک ساعت و نیم تا دو ساعت در باشگاه تمرینات خود را انجام دهم.»

وی در رابطه با تمریناتی که ظهرها در خانه انجام می‌دهد، گفت: «از آنجایی که پدرم مربی من است در منزل با او تمرین می‌کنم و وی حریف تمرینی من هم هستند .»

بیاتی در رابطه با اینکه شاید کسانی فکر کنند من به دلیل اینکه پدرم در این جایگاه است توانستم در این ورزش موفق شوم، اظهار کرد: «افراد زیادی هستند که شرایط بهتری از من دارند. به عنوان نمونه اشخاصی که پدرشان مربی تیم ملی یا رییس فدراسیون هستند، یا کسانی هستند که یکی از افراد خانواده آنها در هر رشته ورزشی برش زیادی دارند ولی به نظر شما چرا اسم هیچ کدام از آنها هیچ کجای ورزش دیده نمی‌شود؟»

وی ادامه داد: «این دلیل نمی‌شود که پدر هر شخصی در هر قسمتی فعالیت داشته باشد فرزندان او هم حتما در آن کار موفق باشند. در اصل بحث تلاش، همت و جسارت فرد است که او را به موفقیت می‌رساند. البته داشتن پدری که برای دستیابی به اهداف مورد نظر بتواند به صورت حرفه‌ای فرد راهنمایی کند، بی‌تاثیر نیست؛ چون بالاخره کسی هست که حمایت‌هایش به ما کمک می‌کند ولی اگر آن حمایت هم نباشد با همت بیشتر می‌توان به موفقیت رسید. ولی با همان حمایت هم شما باید جسارت و پشتکار زیادی داشته باشید.»

این ورزشکار خوش آتیه افزود: «در اصل باید بگویم، هر شخصی تنها با تلاش و جسارت خود می‌تواند به جایگاه بالاتری برسد، مثلا هر روز صبح بیدار شدن خیلی سخت است و من با همت و به خاطر هدف خودم صبح‌ها می‌توانم از تخت جدا شوم و به دنبال تمرینات خود بروم.»

بیاتی در رابطه با ادامه تحصیل خود گفت: «پدرم همیشه به من می‌گوید تحصیل کنار ورزش است و یک ورزشکار بی‌سواد اصلا خوب نیست. به نظر من وقتی انسان به جایگاهی می‌رسد الگوی خیلی‌ها می‌شود این الگو شدن یک مسئولیت سنگینی است. من همیشه از خدا خواستم که اگر به من جایگاهی می‌دهد؛ لیاقت داشتن آن جایگاه را هم به من بدهد تا بتوانم الگوی خوبی برای جامعه باشم.»

وی ادامه داد: «به نظر من مهمترین موضوع شخصیت انسان بوده و خوب است که فرد در هر جایگاهی که قرار دارد شخصیت خود را حفظ کند و خدای نکرده کسی را از بالا نگاه نکند. گاهی غرور بیش از حد باعث می‌شود که یک نفر، انسان‌ها را از بالا نگاه کند و این باعث می‌شود که در آینده بدجور به زمین بخورد.»

ورزشکار خوش آتیه پردیسی در پایان گفت: «به نظر من در شرایط کنونی هر شخصی باید یک حرفه را به طور حرفه‌ای آموزش ببیند این کار باعث می‌شود که هم روحیه بهتری در زندگی داشته باشیم و هم مسیر زندگی ما تغییر کند.»

خبرنگار: سیمین رهبریان