در گفت‌وگو با پانا:
فرزانه دلیر: مشاوران متخصص آموزش‌وپرورش هنرستان‌ها را به دانش‌آموزان معرفی کنند
آموزش‌وپرورش نیازمند مشاوران تحصیلی خبره است
تهران (پانا) - فرزانه دلیر معلم ، نویسنده و کارگردان تئاتر می‌گوید امروز رشته‌های فنی‌وحرفه‌ای و کارودانش، به درستی برای دانش‌آموزان علاقه‌مند به هنر تشریح و معرفی نشده است، و باید مشاوران متخصص آموزش‌وپرورش فعالیت هنرستان‌ها را به دانش‌آموزان معرفی کنند.
فرزانه دلیر، نویسنده و کارگردان نمایش «یه شکم پول»، که در فرهنگسرای امام خمینی «ره» شهرستان پاکدشت به روی صحنه رفته است، در گفت‌وگو با پانا، با بیان این که آموزش‌وپرورش با ایجاد رشته‌های کابردی، علمی و هنری، مانند رشتۀ «گرافیک رایانه» در بخش‌های تصویربرداری و تصویرسازی در مدارس، می‌تواند در جهت کشف استعدادهای فرهنگی‌وهنری بسیاری گام بردارد، گفت: «من هنرآموز کسانی بوده‌ام که دانش‌آموزانی را داشته‌اند و این افراد، در سنین ۱۵ تا ۱۶ سالگی انیمیشن‌هایی را ساخته بودند که هر کس این محصولات را می‌دید، باور نمی‌کرد که کار این دانش‌آموزان این‌قدر خوب باشد و در شرایط کنونی، با امکاناتی بسیار کم و سیستم‌های سطح پائینی که در مدارس ما وجود دارد، چنین محصولاتی تولید شده باشد و این در حالی است که هنرستان‌هایی که مثلاً در شهرستان پاکدشت، در رشته‌های مختلف گرافیک رایانه هنرجو دارند، سیستم‌هایی دارند که به لحاظ فنی، از سطح بسیار پایینی برخوردار هستند و رم، کارت گرافیک و هارد نرمالی برای ادامۀ فعالیت هنرجویان هنرستان‌ها در اختیار ندارند.»
مشاوران متخصص آموزش‌وپرورش هنرستان‌ها را به دانش‌آموزان معرفی کنند
وی در ادامه، با بیان این نکته که رشته‌های تصویربرداری و تصویرسازی، از جملۀ رشته‌های کار و دانش است که در هنرستان‌های دولتی وجود دارند، افزود: «رشتۀ تصویرسازی، به جز چند مدرسۀ دولتی در شهرستان پاکدشت در مدارس دیگر وجود ندارد و رشتۀ تصویربرداری نیز، از جملۀ رشته‌هایی است که اصلاً در این شهرستان وجود ندارد و اگر این رشته، در برخی از هنرستان‌ها نیز وجود داشته باشد، در حال جمع شدن است، چرا که یکی از مسائل مهمی که دانش‌آموزان نتوانستند با این رشته‌ها کنار بیایند، این است که برخی از این افراد به اجبار وارد این رشته‌ها شده‌اند و مثلاً دانش‌آموزی رشتۀ گرافیک را دوست داشته است، اما به اجبار وارد رشتۀ تصویربرداری شده است یا دانش‌آموزی رشتۀ تصویرسازی را دوست داشته است و به اجبار وارد رشتۀ عکاسی شده است.»
این هنرآموز رشته‌های گرافیک، در همین راستا، با اذعان به این امر که رشته‌های موجود در هنرستان‌های فنی‌وحرفه‌ای تفاوت‌های بسیار زیادی با یکدیگر دارند و زمانی که قرار است که دانش‌آموز به انتخاب رشته در حوزه‌های مختلف هنر بپردازد، در پلۀ نخست باید علایق خود را بشناسد و در مرحلۀ بعد، باید یک متخصص در جایگاه مشاور تحصیلی مدارس وجود داشته باشد که این رشته‌ها را، بر اساس علایق دانش‌آموزان برای آنان تشریح کند، ادامه داد: «یک مشاور متخصص در این زمینه در مدارس می‌تواند به دانش‌آموزان بگوید که اگر قرار است که در هنرستان به تحصیل در رشته‌ای بپردازند، چند سال بعد در دانشگاه و در تحصیلات آکادمیک، چه رشته‌هایی را می‌تواند انتخاب کند و یا این که اگر بناست رشته‌ای را انتخاب کند، چه سرفصل‌ها و دروسی در این رشته‌ها وجود دارد.»
رشته‌های هنری هنرستان‌ها به درستی برای دانش‌آموزان معرفی نشده است
کارگردان نمایش «یه شکم پول»، با اشاره به این امر که هر رشته از فعالیت‌های حوزۀ گرافیک می‌تواند به شغلی خاص منتهی شود و در این میان، یک مشاور متخصص در مدارس، باید آیندۀ شغلی دانش‌آموزان را برای آنها در روزهای انتخاب رشته به تصویر بکشند، اضافه کرد: «متأسفانه یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین مشکلات موجود در حوزۀ انتخاب رشتۀ دانش‌آموزان، به ویژه در سطح شهرستان‌های مختلف، این است که بسیاری از رشته‌های موجود برای دانش‌آموزان تشریح نشده است و زمانی که دانش‌آموزان وارد هنرستان می‌شوند، تنها به این نکته فکر می‌کنند که یک رشتۀ هنری را یاد بگیرند، در صورتی که هیچ توضیحی پیش از ورود آنها به هنرستان برایشان داده نشده است.»
این مدرس علوم گرافیکی، با بیان این نکته که اگر رشته‌های فنی‌وحرفه‌ای و کارودانش در هنرستان‌ها برای دانش‌آموزان تشریح شود، دانش‌آموزان با شوق و ذوق بیشتری به سمت این رشته‌ها می‌آیند، اظهار داشت: «در حال حاضر، خانواده‌ها به جایی رسیده‌اند که از طریق مهارت‌آموزی در آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری آزاد، در حال تربیت فرزندان خویش در حوزه‌های هنری، مثلاً بازیگری، انیمیشن، فیلمسازی و یا رشته‌های دیگری هستند و از سوی دیگر، رشتۀ تحصیلی همین دانش‌آموز در مدرسه، مثلاً رشتۀ ریاضی یا تجربی است و همین امر موجب می‌شود که دانش‌آموز، در عین این که در درس‌های رشتۀ نظر خویش کم آورده است، اما همچنان به رشته‌های هنری علاقه‌مند و عاشق هنر است.»
وی ضمن ابراز تأسف از این امر که این دست از مسائل، از جملۀ مسائلی هستند که در عین وجود ضرورت آگاهی خانواده‌ها و دانش‌آموزان نسبت به آن، برای خانواده‌ها و دانش‌آموزان تشریح نشده است، تصریح کرد: «من زمانی که خودم در مقطع متوسطه تحصیل می‌کردم، با معدل ۵۰/۱۹ می‌خواستم رشتۀ تصویربرداری هنرستان را انتخاب کنم، اما مدیر مدرسۀ ما، با لحنی خشونت‌آمیز به من می‌گفت که تو باید در همین مدارس نزدیک، رشتۀ تجربی بخوانی و من در این زمان، مقاومت کردم و در عین این که مدرسه، خانوادۀ مرا تحت فشار گذاشته بود که من حتماً در رشتۀ تجربی تحصیل کنم، مسیر خود را انتخاب کرده بودم.»
منبعی برای تدریس در رشتۀ تصویربرداری در هنرستان‌های آموزش‌وپرورش وجود ندارد
دلیر با اشاره به این که در دوران دبیرستان، به شدت پیرامون رشتۀ تحصیلی خود در هنرستان و دانشگاه تحقیق کرده بوده است و زمانی که این رشته را برای تحصیل انتخاب کرده است، تصمیم داشته که وارد سینما شود، خاطر نشان کرد: «متأسفانه در ایران، زنان تصویربردار به رسمیت شناخته نمی‌شوند و برای دانش‌آموزان هنرستان در رشتۀ تصویربرداری این گونه توصیح داده شده است که پس از پایان تحصیل، تنها می‌توانید در مجالس عروسی به تصویربرداری پبردازید.»
این هنرآموز رشته‌های مختلف گرافیک، با تأکید بر این نکته که امروز دانش‌آموزان باید در جهت آشنایی با رشته‌هایی مانند تصویربرداری و تصویرسازی، آگاهی بیشتری داشته باشند، اما هیچ‌گونه منبعی برای شناخت و آگاهی دانش‌آموزان در این زمینه‌ها وجود ندارد، تأکید کرد: «در رشتۀ تصویرسازی، چون هنرجوی هنرستان باید یک سری از دروس مرتبط را در هنرستان پاس کند، یک سری از کتب برای آموزش نرم‌افزارهایی چون «مایا»، «پریمیر»، «افترافکت» و دیگر نرم‌افزارها از این دست وجود دارد و این دست از آموزش‌ها به صورت واحدبندی‌شده در این رشته‌ها قرار داده شده‌اند، اما متأسفانه هیچ‌گونه کتابی به عنوان منبع برای رشتۀ تصویربرداری در هنرستان‌های آموزش‌وپرورش وجود ندارد.»
هیچ تلاشی در هیچ زمینه‌ای بی نتیجه نمی‌ماند
دلیر، ضمن ابراز تأسف از این امر که امروز منبع مشخصی برای رشته‌های تصویربرداری در هنرستان‌ها وجود ندارد و آموزش‌های ارائه‌شده توسط هنرآموزان به هنرجویان هنرستان‌ها بر اساس جزواتی صورت می‌گیرد که خودشان تهیه کرده‌اند، یادآور شد: «نام این رشته تصویربرداری و فیلمسازی است و من در مدت‌زمان تدریسم، بر اساس آن‌چه که خود در این رشته‌ها آموخته‌ام، مطالبی را به دانش‌آموزان خویش ارائه می‌کنم، چرا که اعتقاد دارم دانش‌آموزان باید به سمت‌وسویی بروند که رشته‌های تحصیلی آنها برایشان درآمدزا باشد.»
دلیر، با تأکید بر این امر که هیچ یک از مشاغل تصویربرداری مجالس عروسی و کار در آتلیه مشاغل بدی نیستند، اما زمانی که دانش‌آموزان در هنرستان با رشتۀ تصویربرداری مواجه می‌شوند، تنها این مشاغل در ذهن آنها نقش می‌بنند، گفت: «حضور در آتلیه‌های عکاسی نیازمند دست‌یابی به مهارت‌هایی خاص است، اما دانش‌آموزانی که نمی‌خواهند این مراکز را به عنوان مراکز اشتغال خویش انتخاب کنند، باید وارد حوزۀ فیلمسازی شوند و از این مسیر فعالیت خویش را آغاز کنند که متأسفانه این مسائل برای دانش‌آموزان توضیح داده نشده است.»
وی در همین راستا، با بیان این نکته که همواره تلاش کرده است تا با پرسش از دانش‌آموزان، علاقه‌ها و استعدادهای موجود در وجود آنها را شناسایی کرده و آنها را در همان مسیر هدایت کند، افزود: «نکتۀ مهم‌تر از همه چیز برای من این است که کسی که مانند من به رشتۀ تحصیلی خویش علاقه داشته باشد، همواره تلاش می‌کند و این تلاش هرگز بی‌ثمر نمی‌ماند.»
تفاوتی در نوع مدارک ارائه‌شده از سوی هنرستان‌های فنی‌وحرفه‌ای و کار و دانش وجود ندارد
این هنرآموز رشته‌های گرافیک در آموزش‌وپرورش، با بیان این که امروز آموزش‌وپرورش نیازمند این موضوع است که یک روند انتخاب رشتۀ تحصیلی را، صرفاً نه برای هدایت معدل‌های بالا و استعدادهای برجستۀ دانش‌آموزی به سمت رشته‌های تجربی و ریاضی، بلکه برای ورود به هنرستان‌های کارودانش و فنی‌وحرفه‌ای آماده کند، ادامه داد: «امروز باید پرسید که هنرستان‌های کارودانش با هنرستان‌های فنی‌وحرفه‌ای چه تفاوت‌هایی دارند و مگر چه مشکلی دارند که رغبتی از سوی دانش‌آموزان برای حضور در این هنرستان‌ها دیده نمی‌شود، حال آن که تفاوتی در مدرک دیپلم اعطایی این مراکز برای دانش‌آموزان وجود ندارد.»
دلیر، با اشاره به این نکته که همۀ دانش‌آموزان با همین دیپلم وارد دانشگاه می‌شوند و تفاوتی در نوع مدارک وجود ندارد، اما متأسفانه توضیحی در این زمینه‌ها به دانش‌آموزان داده نمی‌شود، اضافه کرد: «آموزش‌وپرورش نیازمند مشاوران تحصیلی خبره دارد تا بتواند رشته‌های هنری را در شهرستان به دانش‌آموزان معرفی کنند که دانش‌آموزان بتوانند از پایه و اصولی و از همان سطح متوسطه که در حال دریافت دیپلم خویش هستند، دیپلم رشته‌ای را دریافت کنند که بدانند از همان شاخه وارد دانشگاه می‌شوند و می‌توانند درس خویش را ادامه دهند و در کنار این تحصیلات، شغلی را که می‌خواهند به دست بیاورند، اما در غیر این صورت، به جهت این که من مدت‌هاست که در هنرستان‌ها مشغول به تدریس این رشته‌ها هستم، باید بگویم که در این زمینه‌ها به شدت مشکل داریم.»
نمایش «یه شکم پول»، به نویسندگی و کارگردانی «فرزانه دلیر»، از هنرآموزان هنرستان‌های شهرستان پاکدشت، همه روزه از ساعت ۱۹:۰۰ به مدت ۵۰ دقیقه، با بازی «سمیه پیشوامراد» و «مریم میتن‌نژاد» در سالن استاد «هوشنگ حنیفه» در فرهنگسرای امام خمینی (ره) شهرستان پاکدشت به روی صحنه می‌رود.
ارسال دیدگاه