مقصرنماییِ ایران توسط دولت بایدن به جای پاسخ‌گویی
تهران (پانا) - لحن آمرانه دولت بایدن خطاب به ایران و اعمال تحریم‌های جدید علیه کشورمان، عملا تداوم سیاست فشار حداکثری و رفتارهای ترامپ است که با شعارهای انتخاباتی رئیس‌جمهور متزلزل آمریکا تناسبی ندارد.
به گزارش نورنیوز، «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی کاخ سفید گفته ایران باید بین بازگشت به پایبندی به توافق هسته‌ای یا مواجهه با فشار فزاینده آمریکا و انزوای بین‌المللی یکی را انتخاب کند.
او می‌گوید: «ما به ایرانی‌ها پیام دادیم که توافقی وجود دارد که از حمایت ما و شرکای اروپایی‌مان برخوردار است که ایران باید آن را بپذیرد.»
پیش از این «جو بایدن» در جملاتی مشابه گفته بود: تا زمانی که ایران به توافق هسته‌ای برنگردد، فشار اقتصادی و دیپلماتیک واشنگتن ادامه می‌یابد.
اتخاذ رویکرد مقصرنمایی ایران از سوی مقامات آمریکایی و واژه‌سازی در مورد ضرورت بازگشت ایران به برجام در حالی است که ایران هیچ‌گاه از برجام خارج نشده که اکنون نیاز به بازگشت داشته باشد.
گویی مقامات کاخ سفید فراموش کرده‌اند این آمریکا بود که از برجام خارج شد و اکنون نیز بر خلاف ادعاهای رسانه‌ای حاضر به پذیرش تعهدات خود در برجام و لغو موثر تحریم‌های غیر قانونی نیست.
لحن آمرانه دولت بایدن خطاب به ایران و اعمال تحریم‌های جدید علیه کشورمان، عملا تداوم سیاست فشار حداکثری و رفتارهای ترامپ است که با شعارهای انتخاباتی رئیس جمهور متزلزل آمریکا تناسبی ندارد.
تلاش واشینگتن برای تحمیل تعهدات یک‌جانبه به ایران و قرار دادن کشورمان در «دوگانه تحریم و سازشِ خفت‌بار»، تکرار تجربیات شکست خورده‌ای است که دولت فعلی آمریکا، ترامپ را مغلوب آن قلمداد می‌کند اما خود نیز کماکان همان راه را در پیش گرفته است.
جمهوری اسلامی ایران از ابتدای شروع مذاکرات در دولت سیزدهم با حضور فعال و با برنامه در گفتگوهای وین و پس از آن در دوحه، همه توان خود برای شکل‌گیری توافقی قوی، پایدار و قابل اتکاء به‌کار گرفته و هیچ فرصتی را برای نزدیک شدن طرفین به توافق از دست نداده است.
اتخاذ این رویکرد در شرایطی است که با پیش‌بینی تمهیدات ابتکاری از سوی ایران، اثرگذاری تحریم‌ها به حداقل رسیده و ارتباط مذاکرات با برنامه‌های اقتصادی دولت به شکل قابل ملاحظه‌ای محدود شده و از این رو طرف‌های مقابل نمی‌توانند از ابزار فشار اقتصادی برای امتیازگیری در مذاکرات بهره ببرند.
به نظر می‌رسد آمریکا و غرب که با سودای تحمیل تعهدات یک طرفه به ایران و شانه خالی کردن از پذیرش تعهدات قانونی خود به مذاکرات ورود کردند اکنون با این واقعیت روبرو شده‌اند که تداوم امتیازگیری‌های یک‌سویه و استفاده از وعده درمانی در مذاکرات به ابزاری غیر قابل استفاده تبدیل شده و اکنون باید در قبال این رویه زورگویانه و غیر منطقی پاسخگو باشند.
از همین رو اظهارات مقامات آمریکایی بیش از آنکه ناظر بر گره‌گشایی از وضعیتی باشد که خود عامل ایجاد آن هستند معطوف بر فرار به جلو و مقصرنمایی ایران برای شانه خالی کردن از پاسخ‌گویی است.
همان‌گونه که وزیر امور خارجه ایران در اظهارات اخیر خود در جریان سفر به ایتالیا بر آن تاکید کرد، آمریکایی‌ها باید به این درک برسند که؛ دیپلماسی، خیابانی یک‌طرفه نیست و علت باز بودن پنجره دیپلماسی نیز تاکنون، ابتکارات پویای ایران بوده است.
به طور قطع آمریکا نمی‌تواند از طریق اتهام‌زنی و تحریم، دیدگاهش را به ایران تحمیل کند و تنها راه برون‌رفت از وضعیت کنونی، انعطاف، پذیرش ابتکارات سازنده و واقع‌گرایی همراه با عمل شجاعانه از جانب واشینگتن است.
ارسال دیدگاه