احیاء سینما از دریچه همگرایی و توجه به منافع جمعی

این همگرایی به چه منظور باید صورت بگیرد؟ محمد خزاعی که پیشینه کاری‌اش در حوزه تهیه و تولید سینما بیشتر از سابقه مدیریتی او است از همان ابتدای حضورش در مسند ریاست سازمانسینمایی رابطه تنگاتنگی را با هنرمندان و صنوف مختلف سینما و خود خانه سینما به عنوان مهم‌ترین فضای حقوقی سینماگران ایجاد کرده است. دلیل این اتفاق آشنایی محمد خزاعی با محیط تولید و کار سینمایی است و در این زمینه خزاعی کمتر از ژست مدیریت بیشتر سیمای یک دلسوز سینما را به منصه ظهور رسانده که حقیقتاً پیگیر رفع مشکلات این حوزه و سینماگران است.

اما نکته‌ای که در روند مدیریت او خلل ایجاد کرده است، حواشی است که گاه و بی‌گاه و از سوی جمع‌های مختلف سینمایی برای او و سازمان متبوعش ایجاد می‌شود. محمد خزاعی ارتباط تنگاتنگ و دوستانه وزیر ارشاد فعلی با رئیس‌جمهور را یک فرصت استثنایی برای چانه‌زنی جهت حل مسائل کلان سینما می‌داند. فرصتی برای تصویب و دایر کردن قوانینی که نه فقط برای امروز سینما که برای آیندگان هم مفید به فایده باشد. او در این مدت با طرح‌ها و لوایح مختلفی بسیاری از شئون دچر انسداد شده در سینما را رفع کرده و با احیاء برخی نهادها و ایجاد برخی از فضا با رویکردهای نوین در عرصه مدیریت سینما تلاش عمده‌ای جهت احیاء ساختار مریض سینمای ایران صورت داده است. طبیعی است که این مدیر که خود از بدنه سینماگران است، دغدغه‌های سینماگران را به خواست و یا سیاست‌های کلی ارجح بداند و برای احقاق آن تلاش عمده‌ای را رقم بزند اما در این مسیر مهم‌ترین نکته حمایت سینماگران از اوست نه حاشیه‌سازی بهمنظور رسیدن به سودهای مقطعی و نفع شخصی با نادیده‌گرفتن بدنه و جامعه سینما.

حواشی مختلف مانند حواشی اکران فیلم «گشت‌ارشاد»، «جشنواره فیلم فجر»، اکران نورزی فیلم «لامینور» و اخیراً حواشی مربوط به جشنواره کن، جنبش me too و حالا بحث انتشار بیانیه به اسم واقعه متروپل اما در ضدیت با اصل نظام همه و همه حواشی است که در این مدت کوتاه ریاست خزاعی بخش زیادی از انرژی او را صرف پاسخگویی و رفع و رجوع این مسائل کرده است. در حالی که با یک همگرایی جمعی و اتخاذ سیاست‌های درست در قبال سازمان سینمایی از سوی سینماگران این محیط می‌توانست با آرامش بیشتری جهت رفع مشکلات سینما پیش ببرد.

تاکید بر کلید‌واژه‌های «همگرایی» و «توجه به منافع جمعی خانواده سینما» در این دوران پر از اضطرار و خطر که همه نیروهای خودی و غیر خودی در ایجاد آن دخیل هستند می‌تواند رمزی باشد برای عبور از این وضعیت و رسیدن به یک موقعیت ایده‌آل برای همه خانواده سینما. چه آنهایی که امروز در این حوزه فعال هستند و چه جوانان و دانشجویانی که قرار است در سالهای بعد پا به این عرصه بگذارند.

چه بسا که مغز صحبت‌های خزاعی در باره این همگرایی و توجه به منافع جمعی در نگاه کلان بلندمدت این نیروهای هنوز وارد عرصه نشده را مورد توجه قرار داده و باید به چنین نگاه بلندنظرانه‌ای احترام گذاشت و به جای جدل‌های بی‌مورد در حمایت از آن قدمی برداشت.