چطور بدانیم مزاج ما چیست؟

به گزارش سلامت نیوز، مزاج را از روی ویژگی‌های فیزیکی هم می‌توان تشخیص داد. در این قسمت به شما می‌گوییم که چگونه می‌توان از روی چهره و ظاهر فیزیکی و رنگ زبان مزاج افراد را تشخیص داد.

۱. مزاج‌شناسی از روی چهره و ظاهر فیزیکی

هر یک از این مزاج‌ها ویژگی‌های خاصی هم در چهره و ویژگی‌ها فیزیکی دارند که در ادامه آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

ویژگی‌های فیزیکی افراد دموی

افرادی با مزاج دموی، تنومند و قوی‌هیکل‌اند و بدنی عضلانی دارند. ساختار بدنی آن‌ها، بیشتر از بافت عضلانی (نسبت به چربی) تشکیل شده است.

از نظر جثه، آن‌ها استخوان‌های بزرگ‌تری دارند و صورت، انگشتان، لب‌ها، اندام‌ها و اعضای بدن بزرگ‌تر و قفسه سینه پهن‌تری دارند. به‌علاوه بیشتر احساس گرما می‌کنند و دمای بدن آن‌ها به طور طبیعی بالاتر است.

رنگ صورت آن‌ها صورتی و گلگون است و پوستی نرم و صاف دارند. همچنین دارای مو‌های مشکی ضخیم و پرپشتی هستند که به‌راحتی می‌توان آن‌ها را فر کرد یا به آن‌ها حالت داد. این افراد سیاهرگ‌های بزرگ‌تری دارند که برجسته هستند و به‌راحتی می‌توان آن‌ها را از روی پوست دست‌ها و پا‌ها دید. این افراد همچنین نبض قوی‌تری دارند.

ویژگی‌های فیزیکی افراد بلغمی

افراد دارای مزاج بلغمی معمولا بدن حجیم و بزرگی دارند و ساختار بدنشان بیشتر از چربی (نسبت به بافت عضلانی) ساخته شده است. این افراد خیلی سریع وزن اضافه می‌کنند. اعضای بدن آن‌ها نیز بزرگ و صاف هستند.

افراد دارای مزاج بلغمی معمولا احساس سرما می‌کنند و هنگامی که کسی آن‌ها را لمس می‌کند متوجه می‌شود که سردتر از حد معمول هستند. همچنین این افراد معمولا نسبت به هوای سرد و مرطوب حساس‌ترند. پوست آن‌ها روشن، سفید و صاف است و می‌توان گفت که بهترین پوست را دارند. مو‌های آن‌ها نیز ابریشمی، صاف، نرم و نازک هستند.

ویژگی‌های فیزیکی افراد سوداوی

افرادی که مزاج سوداوی دارند معمولا لاغرند و جثه کوچکی دارند. اعضای بدن این افراد بزرگ نیستند. این افراد می‌توانند هراندازه که دوست دارند غذا بخورند بدون این که چاق شوند. یکی دیگر از ویژگی‌های مزاج سوداوی این است که این افراد خیلی زود احساس سرما می‌کنند.

پوست آن‌ها رنگ تیره‌ای دارد و این احتمال وجود دارد که روی پوستشان لکه‌های تیره ایجاد شود. پوست آن‌ها خشک و زبر و موهایشان زبر، مجعد و فرفری است. آن‌ها همچنین مو‌های زائد زیادی دارند.

ویژگی‌های فیزیکی افراد صفراوی

افراد دارای مزاج صفراوی معمولا قدبلند و لاغر هستند. آن‌ها جثه کوچکی دارند. برای مثال، انگشتان، لب‌ها و سایر قسمت‌های بدنشان خیلی بزرگ نیستند و احتمال این که دچار اضافه‌وزن شوند خیلی پایین است. پوست آن‌ها معمولا زرد و خشک است. افراد دارای مزاج صفراوی مدام احساس گرما می‌کنند و دمای بدن آن‌ها خیلی زود بالا می‌رود که این حالت ممکن است باعث هایپرترمی شود.

۲. مزاج شناسی از روی زبان

رنگ زبان می‌تواند اطلاعات مناسبی را در خصوص وضعیت کلی خون و جریان خون و تعادل اخلاط و مواد مغذی در اختیارتان قرار دهد. تغییر رنگ در یک ناحیه خاص از زبان نشان‌دهنده عدم تعادل در اندام مربوطه است. رنگ طبیعی یک زبان سالم، صورتی است (ترکیبی کاملا متعادل از قرمز و سفید). هرگونه انحراف از این رنگ، نشان می‌دهد که وضعیت سلامتی فرد از حالت ایده‌آل فاصله دارد. برای تشخیص رنگ زبان، بررسی زبان باید در نور طبیعی و عاری از هرگونه سایه انجام شود.

زبان سفید، رنگ پریده

به‌طورکلی رنگ سفید، سردی، کمبود مواد مغذی و همچنین ازدیاد خلط بلغمی در جریان خون را نشان می‌دهد. این وضعیت اگر با سایر علائم همراه باشد، ممکن است نشان‌دهنده کم‌خونی یا کمبود خون باشد.

زبان قرمز

قرمز بودن زبان به‌طورکلی نشان‌دهنده وجود گرمای زیاد در بدن است. اگر کل زبان قرمز باشد، نشان‌دهنده این است که این مشکل سیستمیک است (در تمام بدن وجود دارد)، اما اگر این رنگ فقط در برخی قسمت‌ها وجود داشته باشد، نشان می‌دهد که این مشکل فقط بعضی از اندام‌ها را تحت تاثیر قرار داده است. اگر رنگ زبان قرمز روشن باشد، نشان‌دهنده گرمای افراطی یا بیش از حد است. زبان قرمز تیره اغل نشان‌دهنده تب ناشی از سل یا دیسکرازی خون است.

قرمز، دردناک و متورم شدن زبان به‌طورکلی نشان‌دهنده ازدیاد خون است.

زبان بنفش

این رنگ نشان‌دهنده راکد ماندن خون یا سیانوز ناشی از کمبود عوامل حیاتی (نیروی حیاتی و/ یا گرمای درونی) در خون است. رنگ بنفش متمایل به قرمز نشان‌دهنده رکود خون و رنگ بنفش روشن نشان‌دهنده رکود نیروی حیاتی است. وجود نقاط بنفش روی زبان نشان‌دهنده رکود شدید خون در اندام مربوطه است.

زبان زرد

رنگ زرد به‌طورکلی نشان‌دهنده بیماری یرقان یا وجود بیش از حد باقیمانده‌های صفراوی است که به سمت خون بازمی‌گردند.

زبان قهوه‌ای

رنگ قهوه‌ای نشان‌دهنده وجود بیش از حد صفرای سیاه یا باقیمانده‌های سوداوی در جریان خون است.