مجید جلالی*
امتداد صدای بلند فوتبال
متأسفانه باور بدی بین مربیان، مدیران، باشگاهها و... ایجاد شده که اگر ساکت باشی و حرف نزنی، سرت را می‌برند. این باور یک روزه هم به وجود نیامده و در طول سال‌های گذشته هرکس ساکت‌تر بوده حق و حقوقش ضایع شده و کنار رفته. افرادی هم که شلوغ‌کن بودند، بازی‌ها را برده‌اند. باشگاهها، مدیران و مربیانی که فضای بیرون را مدیریت کرده‌اند، موفق‌تر بوده‌اند.
این کار بد است اما نمی‌توان گفت چرا همیشه چنین کاری انجام می‌شود. همه به این باور رسیده‌اند چنین کاری بخش مهمی از پروسه بردن است. حدود ۱۲ سال قبل در یک برنامه گفتم خیلی بد است فقط صداهای بلند شنیده می‌شود و آدم‌های رنگی دیده می‌شوند. اگر همان زمان نسبت به همین یک جمله حساس می‌شدند، کار به جریان‌های امروز نمی‌رسید و همچنان هم این روند ادامه خواهد داشت. نیرویی هم نمی‌تواند جلویش را بگیرد زیرا باور این است که باید شلوغ کنی تا بتوانی حقت را بگیری. اگر می‌خواهی آرام، باحوصله و صبور باشی هم حقت را می‌‌خورند و هم بر سرت می‌زنند.
وقتی سرمربی فولاد بودم یک روز تا دقیقه ۹۲ بازی با سپاهان در اصفهان ۲ بر یک جلو بودیم. نیمکت تیم مقابل به حدی فشار آورد که داور ۹ دقیقه وقت اضافی گرفت و در نهایت ۳ بر ۲ باختیم. پس از پایان بازی به حدی ناراحت بودم که نتوانستم در کنفرانس زیاد صحبت کنم و فقط گفتم ما را هم ببینید. فردای آن روز جلسه هیأت مدیره باشگاه فولاد برگزار شد و به من گفتند نمی‌توانی حق تیم را بگیری و این حرف کاملاً درست بود. مدیران باشگاه به من گفتند دیدی نیمکت تیم رو‌به‌رو چه کار کرد اما شما ساکت ایستاده بودی؟ از سال‌ها قبل این باور قدم به قدم و پله به پله در
تار و پود افکار مربیان، باشگاهها، مدیران و اعضای هیأت مدیره نفوذ کرده. اگر سال‌ها قبل جلویش را می‌گرفتند، شاید کار به اینجا نمی‌رسید.
روزی من در مورد شرایط دلالی صحبت کردم که از همان زمان همه شروع به ریختن سر من و زدنم کردند. اگر با همین اتفاق هم در زمان مناسب برخورد می‌شد، اکنون به این روزها نمی‌رسیدیم. بیانیه‌نویسی کار خوبی نیست اما باشگاهی که هزینه سرسام‌آور انجام داده، می‌خواهد ببرد و یکی از مهم‌ترین پارامترها را داشتن صدای بلند می‌داند.
در کشورهای دیگر اگر ساکت باشی به همه چیز روی روال رسیدگی می‌شود. آنجا دلیلی ندارد صدایت را بلند کنی. اگر داوری اشتباه کند، لازم نیست تیمی بیانیه بدهد اما در ایران همه این موضوع را بخش مهمی از کار و بردن می‌دانند و به آن باور دارند. در ذهن خود می‌پرورانند که اگر می‌خواهی برنده شوی، باید چنین کاری انجام بدهی.
متأسفانه ارکان قضایی فدراسیون فوتبال هیچ وقت نتوانسته‌اند برخورد بازدارنده‌ای با بحث بیانیه‌نویسی انجام بدهند. آنها نتوانسته‌اند به وظایف خود در طول ۲۰ سال گذشته درست عمل کنند. اگر این نقش را خوب ایفا می‌کردند به اینجا نمی‌رسیدیم. روزی با برخی مربیان صحبت می‌کردیم که افراد حاضر در آن جمع خیلی قاطع می‌گفتند اول باید نیمکت‌ها همدیگر را ببرند و سپس برنده و بازنده در زمین مشخص شود. اگر نهادهای نظارتی به نقش خود متعهدانه عمل می‌کردند، کار به این وضعیت نمی‌رسید.
* مربی و کارشناس فوتبال
منبع: ایران ورزشی
ارسال دیدگاه