شکوفه‌های «بهار» با تلاش «معلم کازرونی» دوباره جوانه زدند
تهران (پانا) - معلم کازرونی پس از ماه‌ها تلاش توانست دانش‌آموزش را به پشت نیمکت‌های کلاس بازگرداند و جلوه‌ای دیگر از محبت و ایثارگری‌های معلمان را به نمایش بگذارد.
هرجا سخن از معلمی و اهمیت علم‌آموزی به میان می‌آید؛ بی‌شک معلمان دلسوز در آن نقش محوری دارند. نقش معلمان در پرورش آینده‌سازان فردا و عزت ایران اسلامی، انکارناپذیر است تا جایی که رهبر معظم انقلاب(مدظله العالی) در این باره می‌فرمایند: تشکیل هویت نسل جدید به دست معلم است؛ نقشی پر رنگ‌تر از نقش خانواده و پدر و مادر.
«جلوه‌های معلمی» تنها برگی کوچک از دفتر «عشق معلمی» را نشان می‌دهد؛ نقش معلم در دل‌هاست و دیگری جای او را نمی‌گیرد، آن که دلها به عشق او زنده است، در دل عاشقان نمی‌میرد.
در همین راستا و در جلوه‌ای دیگر از ایثارگری و فداکاری‌های فرهنگیان، این بار قصه معلمی دلسوز را بیان می‌کنیم که نمی‌تواند نسبت به بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزانش بی‌تفاوت باشد.
«خانم بهتری امیرعضدی» متولد سال ۱۳۴۷ در شهرستان کازرون، مدت ۳۰ سال در شغل شریف معلمی، با عشق و علاقه تدریس کرده است. این معلم فداکار، حدود ۲۰ سال از سال‌های خدمتش را صادقانه در روستاهای دور و نزدیک شهرستان کازرون به آموزش کودکان ساکن روستا اختصاص داده است.
«خانم امیرعضدی»، مدیر آموزگار تنها دبستان چندپایه روستای «بُنه میرزا علی اکبر» کازرون با تعداد ۹ دانش‌آموز است. وی وقتی متوجه غیبت طولانی یکی از شاگردان خود، به نام «بهار» می‌شود به دنبال او می‌رود تا با بازگردان دوباره این دانش‌آموز در کلاس درس، او را در مسیر علم آموزی تنها نگذاشته و به معنای واقعی کلمه، واژه محبت و نوع دوستی را برای دانش‌آموزان معنا کند.
این معلم دلسوز، با پیگیری‌های زیاد متوجه می‌شود که «بهار» بنا بر شرایط کاری و وضعیت مالی پدر خانواده مجبور به سکونت در محل دیگری شده است و تا مدرسه فاصله زیادی دارد به نحوی که امکان حضورش در مدرسه میسر نیست.
وی، پس از اطلاع از داستان عدم حضور دانش‌آموزش در کلاس درس، برای جلوگیری از بازماندگی از تحصیل «بهار» از پدر وی خواست تا اجازه دهد فرزندشان در مدت تحصیل در منزل خانم معلم سکونت داشته باشد؛ تا بتواند هر روز به همراه خانم معلم به مدرسه برود.
خانم امیرعضدی، در ساعات بیکاری و در منزل با «بهار» به مرور دروس می‌پردازد تا بتواند عقب‌ماندگی‌های درسی این دانش‌آموز را که ناشی از غیبت دوماهه او از کلاس درس بوده، جبران کند.
راستی؛ با وجود بیماری کرونا، این روزها مدارس در بسیاری از نقاط کشور مجازی است ولی خانم معلم فداکار قصه ما، هر روز به مدرسه می‌رود؛ چون دانش‌آموزانش امکانات کلاس مجازی را ندارند.
خانم معلم فداکار می‌گوید: من نمی‌توانم نسبت به ترک تحصیل دانش‌آموزانم یا عدم دسترسی آن‌ها به امکانات فضای مجازی بی‌تفاوت باشم. ما از اول سال تحصیلی هر روز به مدرسه رفته و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، کلاس درسمان را برگزار می‌کنیم و خدا را شاکریم که تاکنون هیچ اتفاقی نیفتاده است.
ارسال دیدگاه