در گفت‌وگو با پانا؛
حسین کاکاوند: فیلم می‌سازیم که مخاطب خاص و محدود را تحت تاثیر قرار دهیم
فیلم کوتاه برای من همچون رباعی است/ سعی کردم ایده آل‌ها را در «شوفر» فراهم کنم
تهران (پانا) - حسین کاکاوند تهیه کننده سینما معتقد است می‌توان به جای اینکه طیف‌های مختلفی از مخاطبان را درگیر کرد، مخاطبان محدود و خاصی را عمیق‌تر، درگیر فیلم کوتاه کرد.
حسین کاکاوند تهیه کننده سینما که تهیه کنندگی فیلم کوتاه «شوفر» را نیز برعهده دارد که در سینماهای «هنروتجربه» اکران دارد، درباره ساختار فیلم کوتاه و هدف آن از تاثیر بر مخاطب به خبرنگار سینمایی پانا گفت: «برای من فیلم کوتاه، تداعی کننده یک رباعی است، همان طورکه ما در شعر، قصیده، غزل و رباعی داریم، در سینما هم فیلم بلند، سریال و فیلم کوتاه داریم و برای من در شعر، رباعی بسیار زیباست؛ فیلم کوتاه هم برای من همچون رباعی است و باعث شده علاقه به شدت وافری را در من ایجاد کند و من را به عنوان تهیه کننده در فیلم کوتاه متمرکز کرده است.»
وی تصریح کرد: «فکر می‌کنم این تمرکز در فیلم کوتاه، سالیان سال با من بماند و حتی اگر هم روزی به سمت فیلم بلند بروم، مطمئنم اولویتم باز هم فیلم کوتاه و فیلمسازان فیلم کوتاه خواهد بود که فیلم کوتاه را به مثابه یک مسیری برای ساخت فیلم بلند نمی‌بینند و در واقع فیلم کوتاه را یک مدیوم مستقل برای ارتباط با مخاطبان خود قلمداد می‌کنند.»
کاکاوند درباره مخاطب فیلم کوتاه «شوفر» و اینکه مخاطبان این فیلم از چه قشری هستند، بیان کرد: «من موفق بودم این فیلم را در جشنواره‌ها و جمع های مختلف با مخاطبان مختلف ببینم. این فیلم از نظر من طبیعتا با پدرها و مادرها ارتباط می‌گیرد و می‌توان گفت که مخاطب این فیلم والدین هستند و خود نوجوانان می‌توانند درگیر فیلم شوند. حتی مسئولان یعنی کسانی که در حوزه راهنمایی مسئولیت دارند همه آنها در مجموع می‌توانند از این فیلم به سهم خودشان برداشت‌هایی داشته باشند و به عنوان یک مخاطب با این فیلم ارتباط برقرار کنند.»
فیلم می‌سازیم که مخاطب را تحت تاثیر قرار دهیم
وی در پاسخ به اینکه دوست دارید چه نوع مخاطبی همراهتان شود، توضیح داد: «شاید کار سختی باشد که ما فیلمی را بسازیم که مخاطبان مختلفی را تحت تاثیر قرار دهیم. این طور می‌توانم سوال شما را جواب بدهم که نقطه اول، فیلمنامه نویس، کارگردان، تهیه کننده به عنوان هسته اولیه که کنار هم شکل می‌گیرند، مهم نیست که مخاطب گسترده ای را در بر بگیرند. به نظر من اگر قرار است هدفی را به عنوان مخاطب بگذارند، دقت کنند که مخاطب خاص‌شان را بیشتر درگیر کنند. یعنی به جای اینکه ما طیف‌های مختلفی از مخاطبان را درگیر کنیم، بهتر است مخاطبان محدود و خاصی را عمیق‌تر، درگیر کار کنیم.»
کاکاوند: اگر فیلم کوتاه مستقیم و عمیق‌تر با مخاطب خاص خودش ارتباط بگیرد، بهتر از این است که مانند یک سریال مخاطب خود را گسترده کند و ارتباط بیشتری برقرار کند.
این تهیه کننده سینما اضافه کرد: «سینما برای من سه ساحت دارد؛ ساحت اول بحث سرگرمی است که همه فیلم‌ها به نوعی آن را دارند. بحث دوم، آگاهی بخشی است؛ یک فیلم باید برای مخاطب خودش آگاهی بخش باشد و سوم اینکه سینما باید سطح توقع مخاطب و سطح سلیقه مخاطب را بالا ببرد. اگر سینما این سه کار را انجام بدهد حتی اگر دامنه مخاطب کم باشد بهتر از این است که یک دامنه گسترده داشته باشیم ولی از کیفیت این قسمت کم کنیم و با توجه به اینکه طبیعتاً ساختن یک فیلم کوتاه خیلی نسبت به یک فیلم بلند با توجه به بودجه و تعداد روزهای فیلمبرداری‌اش کوتاهتر است، به نظر من اگر فیلم کوتاه مستقیم و عمیق‌تر با مخاطب خاص خودش ارتباط بگیرد، بهتر از این است که مانند یک سریال مخاطب خود را گسترده کند و ارتباط بیشتری برقرار کند. طبیعتا فیلم کوتاه نهایتاً در 15 دقیقه زمان ندارد تا در مورد موضوعی حرف بزند که مخاطب بیشتری را درگیر کند!»
کاکاوند درباره سختی‌های کار تهیه کنندگی فیلم کوتاه و سختی کار فیلم کوتاه «شوفر» گفت: «طبیعتا هر کاری سختی‌های خودش را دارد. در «شوفر» با توجه به فضای فیلم، تجربه فیلم‌های قبلی به من این کمک را کرد که بتوانم یکسری پیش بینی ها انجام دهم. همراهی رضا نجاتی و بقیه عوامل که در کنار ما بودند نیز با توجه به اینکه «شوفر» فیلم جاده‌ای بود و درتابستان گرم فیلمبرداری کردیم، نیز موثر بود. فیلم کوتاه بودجه‌اش کم است و شما نمی‌توانید همچون فیلم بلند، تجهیزات متفاوت و تدارکات پیچیده‌ای تهیه کنید ولی من با تمام توانم سعی کردم که عوامل در شرایط ایده آل کار انجام دهند ولی شرایطی که «شوفر» را ساختیم خیلی سخت‌تر از چیزی بود که پیش بینی می‌کردیم، چراکه ما مابین کرج و قزوین در یک جاده فرعی کار می کردیم.
سعی کردم ایده آل‌ها را در «شوفر» فراهم کنم
وی در پایان توضیح داد: «برای من خیلی مهم بود که در مقام تهیه کننده شرایط ایده آل را فراهم کنم و دوستانی که با ما کار کردند در پایان از شرایط راضی بودند ولی برای من خیلی مهم بود که همه چیز درست اجرا شود. ما در سکانس آخر، ماشین نیروی انتظامی و آمبولانس می‌خواستیم و سخت بود هماهنگی اینها را انجام دهیم، چراکه هماهنگی‌ها باید از طریق استان قزوین انجام می‌شد. آوردن ماشین آمبولانس سر صحنه سخت بود و من حاضر نبودم از آمبولانس خصوصی استفاده کنم، به دلیل اینکه وقتی صحنه تصادف اتفاق می‌افتد آمبولانس خصوصی نمی‌آید البته خیلی از فیلم‌ها می‌بینم که آمبولانس خصوصی استفاده می‌شود. من خیلی تلاش کردم و روابط عمومی اورژانس استان قزوین خیلی به من کمک کرد و یادم است که به رضا نگفته بودم که آمبولانس هماهنگ شده ولی گفته بودم که تلاشم را می‌کنم. لحظه‌ای که قرار بود آن صحنه را بگیرند با تولید هم هماهنگی کرده بودم. وقتی رضا نجاتی آمد تا صحنه را بچیند، زمانی که ماشین‌ها درست هستند، خیلی خوشحال شد و خوشحالی رضا به من انرژی داد و خستگی‌ها در رفت. برای من مهم است که اگر وظیفه‌ای به من سپرده می‌شود حداقلش این هست که تمام تلاشم را کنم فارغ از اینکه موفق می‌شوم یا نمی‌شوم. این کار خیلی برای من سخت بود ولی چون رضایت رضا نجاتی را همراه داشت برای من خیلی شیرین شد.»
«شوفر» درباره نوجوانی است که به سن قانونی نرسیده است. او به اصرار پدرش آموزش رانندگی می‌بیند و بعد به رانندگی علاقه‌مند می‌شود.
مجموعه فیلم‌های کوتاه «وضعیت قرمز» متشکل از فیلم‌های کوتاه «صحنه» به نویسندگی و کارگردانی امیر مهندسیان، «سور بُز» به نویسندگی و کارگردانی سعید زمانیان، «بی‌ریختی» به نویسندگی و کارگردانی محمد رحمتی، «شوفر» به نویسندگی و کارگردانی رضا نجاتی و «دم اژدها» به نویسندگی و کارگردانی سعید کشاورز است.
ارسال دیدگاه