سکوت سرمربی اسپانیایی هندبال ایران شکست

به گزارش فارس، تیم ملی هندبال کشورمان با هدایت «مانوئل مونتایا فرناندز» موفق شد در مسابقات قهرمانی آسیا عنوان چهارم را کسب کرده و جواز حضور در مسابقات جهانی لهستان - سوئد را به دست آورد. قرارداد سرمربی اسپانیایی تیم ملی هندبال ایران تا پایان مسابقات قهرمانی آسیا بود و به همین دلیل فرناندز پس از پایان دیدار رده‌بندی برابر میزبان و قبول شکست از این تیم، دمام عربستان را به مقصد بارسلونا ترک کرد و همراه با سایر بازیکنان و اعضای کادر فنی به ایران برنگشت.

موضوعی که کمی کام اهالی هندبال و مردم را تلخ کرد جدایی مانوئل مونتایا فرناندز از تیم ملی بود. شاید جدایی او به تنهایی خیلی ناراحت کننده نبود، چراکه قراردادش هم به اتمام رسیده بود، اما مدل این جدایی چندان جالب نبود. او که لقب پروفسور را یدک می‌کشید قرار بود بعد از مسابقات به ایران بازگردد، اما شخصاً به دلیل چیزی که بعدها «اختلاف‌ها در مورد نیازهای یک تیم ملی» عنوان شد بلیت اسپانیا گرفت و از عربستان راهی کشورش شد.

علیرضا پاکدل، رئیس فدراسیون هندبال در گفت وگویی درخصوص جدایی فرناندز، اظهار داشت: «قرارداد رابطه دو طرفه است. عدم حضور او در ایران به خاطر این بود پروانه کاری وی تا ۱۲ بهمن بود. برای ورود مشکلی نداشت ولی برای خروج یک روند اداری یک هفته‌ ای وجود داشت.‌ وی در این مدت تنها ۹ روز پیش خانواده بود و تمایل داشت که نزد خانواده برود. فرناندز تصمیم خود را گرفته و ما هم باید شخصیت هندبال کشور را حفظ کنیم‌. مطمئناً برای بازی‌ های آسیایی و مسابقات جهانی یک سرمربی با کیفیت را در کنار هندبال خواهیم داشت.

فرناندز حدود ۷ ماه هدایت تیم ملی هندبال کشورمان را بر عهده داشت و توانست دومین صعود تیم ایران را به مسابقات جهانی رقم بزند و حالا با وجود اینکه به نظر می رسد جدایی پروفسور از هندبال ایران قطعی است، اما باید دید فدراسیون چه تصمیمی در خصوص این سرمربی خواهد گرفت. در ادامه اظهارات مانوئل مونتایا فرناندز با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس را می‌خوانید:

مسابقات قهرمانی آسیا چطور پیش رفت؟

هدف اصلی ما از حضور در این مسابقات کسب سهمیه جهانی بود که توانستیم به آن دست پیدا کنیم. شروع خوبی در مسابقات داشتیم. با وجود اینکه تغییرات زیادی در ترکیب تیم ایران ایجاد شده بود، اما توانستیم به اهداف خود دست پیدا کنیم. موانع و مشکلاتی در مسیر آماده‌سازی تیم ملی پیش آمد که از جمله آنها می‌توان به لغو اردوی آماده‌سازی در رومانی اشاره کرد. با این حال تورنمنت خوبی در اسپانیا داشتیم.

آیا از نتایج و عملکرد تیم در این مسابقات رضایت داشتید؟

بازیکنان جوانی در ترکیب تیم ملی حضور داشتند که تا سال‌ها می‌توان روی آنها حساب باز کرد. حضور آنها در کنار برخی بازیکنان باتجربه شرایطی فراهم کرد تا ایران بتواند در جمع تیم‌های برتر قرار بگیرد. در جریان مسابقات هم برخی مشکلات جزئی برای ما ایجاد شد، اما آنقدر همدل بودیم که هیچ چیزی نتوانست مانع رسیدن ما به هدف مان شود.

ایران شانس کسب مدال را هم داشت، اما این اتفاق رخ نداد.

هدف اول ما این بود که بتوانیم در جمع برترین‌ها قرار بگیریم و به مسابقات جهانی برویم. پس از اینکه صعود ایران قطعی شد تلاش کردم تا انگیزه بازیکنان را بالا نگه دارم. فکر می‌کنم در کارم هم موفق بودم، اما به هر حال نمی‌توان به راحتی از قدرت تیم‌هایی مثل قطر و بحرین و عربستان گذشت. آنها سرمایه‌گذاری خوبی در هندبال کرده‌اند و توجه خاصی به این رشته می‌کنند. با این حال ما هم تلاش کردیم تا از این فرصت استفاده کنیم و به مدال برسیم، اما ورزش همین است.

چه شد که تصمیم گرفتید به کار خود در ایران پایان دهید؟

من علاقه‌ای ندارم که دقیق توضیح بدهم که من به دنبال تغییر چه چیزی بودم. من با راه و روش فدراسیون ایران موافق نبودم. راه ما با هم مشترک نبود. نمی‌خواهم در این خصوص زیاد صحبت کنم، چون علاقه‌مند به این موضوع نیستم.

اما مدل جدایی شما کمی دور از انتظار بود.

فدارسیون اعتقاد داشت که تیم ملی باید به یک مسیر برود و من معتقد بودم که این راه، راه خوبی برای تیم ملی نیست. من مسئول نتایج تیم ملی هستم، اما اگر ما با تصمیمات هم موافق نباشیم، احساسات‌مان مشترک نباشد، نمی‌توان رو به جلو حرکت کرد. فدراسیون یک چیز دیگر می‌خواست و معتقد بود که این راه بهتر است که من با آن موافق نبودم و به همین خاطر قراردادم را به پایان رساندم و به خانه بازگشتم.

در این بین اهالی هندبال دوست دارند که بیشتر در جریان قرار گرفته و دلیل قطع همکاری‌تان را به صورت شفاف بدانند. آیا نمی‌خواهید توضیحی به آنها بدهید؟

مردم شاید متوجه همه چیز باشند. می‌دانم که ممکن است پس از تصمیم من، برخی از مردم بگویند که تصمیم بدی گرفتم یا اشتباه کردم. این مشکل من نیست. من خیلی به این تصمیم فکر و در نهایت آن را اجرا کردم.

گویا فدراسیون از شما درخواست کرده بود که بعد از رقابت‌های قهرمانی آسیا به ایران بازگردید، اما شما موافقت نکردید؛ دلیل آن چه بود؟

اگر من در مسابقات اخیر ناکام بودم حتماً به ایران بازمی‌گشتم و مقابل مسئولان فدراسیون می‌ایستادم و با آنها صحبت می‌کردم، اما الان که ایران جهانی شده به نظرم نیازی به توضیح نیست. من نمی‌خواهم با کسی وارد جنگ شوم. به نظرم در زندگی اتفاقات آغاز می شوند و روزی به پایان می‌رسند. این رابطه نیز به پایان رسید.

فدراسیون تصمیم داشت برای ادامه همکاری با شما مذاکره کند و به نظر می‌رسد نیازی به توضیح درمورد نتایج نبود. در این شرایط چرا بازهم به ایران برنگشتید؟

من هیچ وقت به بازیکنان و مردم دروغ نمی‌گویم. اگر به ایران می‌ آمدم ممکن بود برای خروجم از این کشور با برخی موانع قانونی روبرو شوم و ناچار باشم بیشتر در ایران بمانم. این در حالی بود که من مدت‌ها از خانواده‌ام دور بودم ودلم می‌خواست زودتر آنها را ببینم. اگر مطمئن بودم که فقط یک هفته در ایران می‌مانم مشکلی وجود نداشت. من نمی‌خواهم با کسی وارد جنگ شوم، چراکه این موضوع برای برخی‌های دیگر نفع خواهد داشت. مدیران فدراسیون می‌توانند درمورد عدم بازگشت من به ایران هر چیزی می‌خواهند بگویند، چون آنها تصمیم گیرنده هستند.

شما می‌توانستید به ایران آمده، مدت کوتاهی بمانید تا بعد از تسویه حساب مالی و صحبت با رسانه‌ها، با همه خداحافظی کرده و به کشور خود بازگردید، اما چرا حاضر به انجام اینکار نشدید؟

تاکید می‌ کنم که من این تصمیم را گرفتم زیرا حس کردم که راه من و فدراسیون مشترک نیست. من برای فدراسیون کار می کردم، اما با برخی تصمیمات آنها موافق نبودم. ما نمی‌ توانیم زیاد در این خصوص صحبت کنیم، چون زمان آن اتفاقات گذشته است. من به شماهیچ وقت دروغ نمی‌ گویم. باور کنید که من روی این تصمیم‌ ها فکر کرده‌ام. واقعاً انجام چنین کاری اصلا برایم ساده نبود.

شما می‌توانستید همراه با تیم ایران به مسابقات قهرمانی جهان بروید و این می‌توانست یک افتخار دیگر در رزومه کاری شما باشد.

بله؛ من می‌توانستم ادامه دهم و به رقابت قهرمانی جهان بروم، اما نظر من این است که باید یک تعادل بین احساسات و منطقم ایجاد کنم. منطق من می‌گوید که این راه ، راه خوبی نیست. در انتهای این راه اگر ما نتیجه نمی‌گرفتم من خودم را گناه کار می‌‌دانستم. من مربیگری را دوست دارم. من رابطه‌ ام با بازیکنان ایران را دوست داشتم. حس خوبی در ایران داشتم، اما با مسیر فدراسیون موافق نبودم و تمام ماجرا در همین یک جمله خلاصه می‌ شود.

حالا که از ایران رفته‌اید، اگر با دوستان یا همکاران خود صحبت کنید چه چیزی از ایران به آنها خواهید گفت؟

مردم ایران خیلی خوب بودند. وقتی در ایران حضور داشتم خیلی خوشحال بودم، چون احساس می کردم در خانه خودم هستم. ایران با خانه من فاصله بسیار زیادی داشت، اما باور کنید، مردم اینقدر با من خوب و مهربان بودند که من اصلاً احساس غریبی نکردم. من هیچ وقت رفتار خانواده هندبال و تمام ایرانی‌ ها را فراموش نمی‌ کنم. آنها همیشه با من دوستانه رفتار کردند. به خاطر این من همیشه یک تکه از قلبم را به ایران اختصاص خواهم داد. چون من این شانس را داشتم که ایران را به قهرمانی جهان برسانم. خیلی‌ ها در این مسیر کمک کردند. من هیچ وقت مردم ایران را فراموش نمی‌ کنم. ضمن اینکه باید از بازیکنانم نیز تشکر کنم. آنها بازیکنان خوبی بودند ولی بیشتر از آن آدم‌ های خوبی بودند. من با هیچ کسی مشکل شخصی نداشتم.

نظرتان درمورد ستاره‌های جوان هندبال ایران چیست؟

بازیکنان خوبی در هندبال ایران حضور دارند. باید برای آنها برنامه‌ ریزی خوبی صورت بگیرد تا در آینده شاهد درخشش آنها باشند. برای تیم ملی هندبال ایران در رقابت‌ های قهرمانی جهان آرزوی موفقیت می‌ کنم و امیدوارم این تیم را در بهترین جایگاه‌ ها ببینم.