نگاهی به دستاوردهای نشست هم‌اندیشی مدیران سازمان سینمایی و صدا و سیما

فیلم‌هایی که در دهه‌های قبل در «سیما فیلم» تهیه و تولید می‌شد چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ تکنیک و تیم اجرایی آثار شاخصی بودند. کارگردان‌ها و بازیگران تراز اول کشور در آن سالها برای ساخت فیلم در چنین فضایی رغبت بسیاری داشتند و به شکل معمول خروجی کار این افراد خروجی قابل قبول و دلپسندی می‌شد.
طی یک دهه گذشته همکاری میان «سیما فیلم» به عنوان نهادی که زیرگروه سازمان صدا و سیما محسوب می‌شود یا دیگر نهادهای فرهنگی و سینمایی کشور کمرنگ شد. یکی از این دلایل تغییرات فرهنگی بود که در دو سوی این محور اتصالی رقم می‌خورد. در واقع صدا و سیما به واسطه استراتژی‌ها و خطوط فکری که دنبال می‌کرد نمی‌توانست با بدنه سینمای ایران که به لحاظ محتوایی با صدا و سیما فاصله گرفت. آنچه در سینمای بدنه ساخته می‌شد به لحاظ محتوایی با بافت فرهنگی ایران فاصله داشت و به چشم مدیران انتشار و پخش آنها برای مردم نه تنها بار فرهنگی نداشت، بلکه با آرمان‌های آنها نیز در تضاد بود.
طی روزهای گذشته مدیران سازمان سینمایی و سازمان صدا و سیما نشست هم‌اندیشی را برگزار کردند که نویدبخش آغاز یک راه تازه در تولید آثار سینمایی قابل توجه است. در این نشست بر ایجاد یک کارگروه مشترک تاکید شده است تا بتوانند در آن برای تولید آثار سینمایی مشترک راهکارهایی را ارائه و به تولیدات مشترک جامه عمل بپوشانند.
یکی از نکات مهمی که در این جلسه مطرح شده، تولید آثار سینمایی از نقطه آغازین طرح تا پخش آثار به شکل پیوسته است. در این کارگروه جدای از فیلم‌های سینمایی داستانی، به پروژه‌های مستند و انیمیشن هم توجه بسیاری شده است. انیمیشن و مستند به عنوان دو بازوی مهم استراتژیک سینمای ایران هم در طرح جدید کارگروه مشترک دیده شده است.
این کارگروه مشترک جدای از پوشش دادن سه بخش تقاضا، تولید و عرضه آثار سینمایی می‌تواند به نوعی تضادهایی که میان نهادهای فرهنگی به وجود آمده است را هم حل و فصل کند. در واقع این کارگروه می‌تواند با ایجاد نوعی یکدستی در مدیریت تولید آثار، از هدر رفتن سرمایه‌ها و امکانات تولید جلوگیری کند.
ورود سازمان صدا و سیما به تولید آثار مشترک با سازمان سینمایی موجب رونق دوباره سینما و همچنین آشتی مردم با این محفل فرهنگی می‌شود. محفلی که باید در آن برای مردم اتفاق فرهنگی هم حاصل شود و این همگرایی در قالب کارگروه مشترک می‌تواند در ایجاد حس امنیت برای مخاطبین نیز موثر باشد.
سالهای متمادی بود که جای خالی چنین کارگروهی حس می‌شد و این کارگروه جدای از افزایش تولیدات با کیفیت می‌تواند برخی ابهامات و بلاتکلیفی‌ها در تولید که موجب بروز ناعدالتی‌ها می‌شد را هم از بیان بردارد.
این اقدام می‌تواند سینمای ایران را در پیش‌روی به سوی تحقق انگاره‌های گام دوم انقلاب در فرهنگ و هنر نیز یاری کند. در حقیقت این نگاه بیانگر توجه مسئولین فرهنگی به بیانات رهبری درباره اصلاح انقلابی ساختار فرهنگی کشور است.