یک پژوهشگر و مدرس نمایش و تئاتر کودک در گفت و گو با پانا:
جای کودکان در خلق نمایشنامه‌های خود خالی است
تهران (پانا) - دنیای کودکی، دنیای تمرین زندگی برای بزرگسالی است که اگر حمایت مسئولان امر در این عرصه صورت نگیرد، در آینده جامعه، بزرگسالانی با اندرونی خالی از کودکی خواهد داشت.
داوود کیانیان، پژوهشگر، نمایشنامه نویس و مدرس نمایش و تئاتر کودک با اشاره به مشکلات و دغدغه‌های نمایشنامه نویسان به پانا می‌گوید: «دغدغه نمایشنامه نویسان کودک در ایران همان دغدغه کودکان و نوجوانان است تا مسائل آنها را به تصویر بکشند و در این راه آنها را سرگرم کرده و به طور غیرمستقیم به آموزش و پرورششان بپردازند. در این مسیر جای کودکان و نوجوانان خالی است تا خودشان دست به آفرینش نمایشنامه های خود بزنند که این مشکل بر‌می‌گردد به نبود آموزش به کودکان و نوجوانان که مسئولیت آن با آموزش و پرورش، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سایر نهادهایی است که به این امر توجه نمی کنند. از دیگر مشکلاتی که برای اجرای نمایش کودک وجود دارد، کمبود سالن نمایش ویژه تئاتر کودک است. مثلا در تهران به این بزرگی و با این جمعیت زیاد فقط دو سالن ویژه تئاتر کودک وجود دارد و در شهرستان‌ها که اصلا چنین سالن‌هایی وجود ندارد. همچنین نبود حمایت از گروه‌های تئاتر کودک از دیگر مشکلات تئاتر در کشور است، آنها برای اجرای یک تئاتر مشکلات زیادی دارند که یکی از آنها نبود حمایت مالی است، چون وقتی از نظر مالی حمایت نشوند، فعالیت آنها خود به خود رو به کاهش و زوال می‌رود.»
کیانیان در ادامه بیان می‌کند:«نویسندگان روی عشق و علاقه خودشان می نویسند. چه بسا نویسندگانی نمایشنامه‌های زیادی نوشته‌اند و جایی برای چاپ آنها وجود ندارد و یا پژوهشگرانی تحقیقات بسیار ارزشمند در این رابطه انجام داده‌اند اما در اثر عدم حمایت از آنها تحقیقاتشان به اتمام نرسیده و چاپ نشده است.»
وی در خصوص استقبال کودکان از تئاتر کودک تصریح می‌کند: «کودکان و نوجوانان همیشه از تئاتر خودشان استقبال کرده‌اند و همین یک نکته مثبت بوده است تا دست‌اندرکاران تئاتر کودکان دلگرم شوند و به فعالیت خود ادامه دهند. اما خود آنها هم باید در این زمینه تلاش کنند؛ در خانه، مدرسه و کانون پرورش فکری به تولید نمایش‌های مخصوص خود بپردازند.»
این مدرس تئاتر در ادامه به تاریخ تئاتر ایران و زمان شروع کار خود در این عرصه اشاره کرده و می‌گوید: «تاریخ نمایشنامه نویسی برای کودکان به سال ۱۳۰۷ بر‌می‌گردد که زنده یاد جبار باغچه‌بان نخستین نمایشنامه را برای کودکان نوشت و تحت عنوان "خانم خزوک" یا "خود انتخاب رفیق" منتشر کرد. تاکنون بیش از صدها نمایشنامه تالیف و ترجمه شده که اکثر آنها به روی صحنه رفته است. دو مکانی که فعلا به طور دائم این نمایش‌ها را به اجرا می‌گذارند، یکی مرکز تولید تئاتر کودک کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که در پارک لاله واقع شده و امسال پنجاهمین سال فعالیت این مرکز است و دیگری تالار هنر واقع در خیابان ورزنده است.»
وی تاکید می‌کند: «تاکنون بیشترین نمایشنامه‌ها را برای کودکان حسن دولت آبادی و منوچهر اکبرلو و افسانه شعبان نژاد نوشته‌اند. اما تاثیرگذارترین نمایشنامه ها متعلق به زنده یاد جبار باغچه‌بان و بیژن مفید بوده است و من از دوران مدرسه، فعالیت تئاتر را زیر نظر یک مربی مجرب شروع کردم و هیچ‌وقت در اثر مشکلات ناامید نشدم و موفقیت‌های خود را مرهون علاقه و عشق به کار و تداوم آن می‌دانم.»
کیانیان در پایان با نگاهی امیدوار کننده به آینده کودکان کشور، عنوان می‌کند: «خوب است که بزرگسالان برای کودکان نمایشنامه و قصه بنویسند؛ اما وقتی خودشان برای خودشان می‌نویسند عالی و دست اول است. وقتی شما که یک‌نوجوان هستید و می‌توانید یک خبرنگار حرفه‌ای شوید، وقتی کودکان می‌توانند قصه بنویسند و منتشر کنند، پس می‌توانند نمایشنامه هم بنویسند و اجرا کنند، همان طور که نقاشی‌هایشان در جهان مطرح می‌شود. درخواست من از شما و تمام کودکان این است که دنیای خودتان را خودتان ترسیم کنید تا ما بزرگسالان فعال و دست‌اندر کار در این عرصه، ورودتان را به دنیای خودتان خوش‌آمد بگوییم.»
خبرنگار دانش‌آموز: کوثر شهرباف
ارسال دیدگاه