احسان حدادی:کاش بعضی ها ما را برای زودتر رفتن هول ندهند

به گزارش خبرآنلاین؛ پرتابگر دیسک آسیا، این روزها جدای از آمادگی برای بازیهای آسیایی، حالا سودای راه اندازی کمپ دوومیدانی را دارد. رویایی که با پیشنهاد کشورها برای برگزاری دوره های بازآموزی به او شده است. کمپی که او معتقد است تا ۶ سال آینده ۱۰ مدال طلای دوومیدانی را برای ایران در رویدادهای بزرگ تضمین می‌کند و حتی پا را فراتر گذاشته و درآمدزایی هم برای ورزش دارد.

راه اندازی کمپ تمرینی پرتاب و پرش ها از کجا شروع شد؟

وقتی سجادی وزیر ورزش به مجموعه آفتاب انقلاب آمد، من پیشنهادی که قبلا به فدراسیون داده بودم را به وزیر ورزش هم دادم و او هم گفت باید از پتانسیل های دوومیدانی استفاده کرد، آن تکه زمینی که در مجموعه آفتاب افتاده را برای راه اندازی کمپ در نظر گرفتم که سجادی هم تایید کرد. این طرح ، طرح خیلی خوبی است که با ۲۸-۲۹ رای در مجمع آورد و به نفع ورزش ایران است نه فقط دوومیدانی. به هر حال دوومیدانی، مادر ورزش هاست و بیشترین مواد را دارد. در واقع این کمپ با راه اندازی همه پرتابگران و پرنده های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان را زیر نظر می گیرد.

چطور؟

یکی از مشکلات ورزشکاران این است که خوب گرم نمی کنند و به خاطر همین زود مصدوم می شوند و بعد هم بالاجبار زود ورزش را رها می کنند. در واقع ورزشکاران تمرینات پایه را خوب انجام نمی دهندو به همین دلیل عمر قهرمانی کم می شود. ببینید در فوق سنگین وزنه برداری بعداز خداحافظی بهداد سلیمی، خالی شد، یا وقتی کیانوش و سهراب رفتند هم حالا کسی را در دسته ۹۶ کیلو نداریم، حتی من هم از دوومیدانی بروم نمی دانم چند سال دیگر کسی می تواند مدال المپیک بگیرد یا نه؟ البته تربیت پرنده پرش ها و پرتابگر پروسه زمان بر است. اما من قول میدهم با شروع این کار دوومیدانی ایران در ۶ سال آینده،۱۰ مدال طلا در بازیهای آسیایی می گیرد. ۱۰ مدال به جز نقره و برنز. البته دوومیدانی ایران تا ۲۰ مدال هم پتانسیل دارد.

ظاهرا قرار است مربیان خارجی هم برای کمپ بیاوری؟

چند سال گذشته، فدراسیونهای قطر، عراق، بحرین،کره ، حتی چین و آمریکا به من پیشنهاد برگزاری دوره های بازآموزی با هزینه های یورویی بالایی داده بودند، اما من علاقه ای به مربیگری ندارم و بلکه مدیریت و هماهنگی را خیلی بلدم ، من هم با این پیشنهادات به فکر راه اندازی کمپ تمرینی در تهران و کیش افتادم. فصل بهار و تابستان در تهران و فصل زمستان هم در کیش که راه اندازی آن محل ارز اوری و درآمد زایی می شود. ما راحت میتوانیم سه مربی خارجی پرتاب وزنه و پرش بیاوریم. مربی پرش ها می توانند در پرش طول، ارتفاع و سه گام را تا قهرمانی آسیا تمرین دهند تا ۸ نفر اول دنیا شوند، بعد که بچه ها پیشرفت کردند می توان مربیان درجه یک را دعوت به همکاری کرد، حتی با ارتباطاتی که من با روسای فدراسیونها دارم، می توانیم نوجوانان و جوانان بقیه کشورها را هم برای آموزش پذیرش کنیم. حتی دوومیدانی کاران روسی هم برای اردو بیایند و بچه های ما هم از علم مربیان آنها استفاده کنند. در واقع این کار یک تیر و چند نشان است. در واقع کمپ آکادمی است که بچه ها در آن دو زبان فرانسوی و انگلیسی را آموزش می بینند تا مثل ما نباشند، در فرودگاه و نشست خبری مسابقات صحبت کنند و خجالت نکشند.ما در کمپ تمرینی هم روانشناس داریم تا بچه ها را از نظر روحیه هم آماده کنند. ما در تمرینات علاوه بر آمادگی بدنی، ادب، بعد هم طرز غذاخوردن و... را به آنها آموزش می دهیم. به نظرم این طرح ورزش ایران را در ۲۰ سال آینده تکان می دهد. چرا که به هر حال دوومیدانی کاران بهترین بدنسازان ورزشی در هر رشته ای هستند.

طرح کمپ کیش تا چه مرحله ای پیش رفته؟

سه سال پیش که مک ویلیکینز به کیش آمد من با رئیس سازمان مناطق آزاد کیش صحبت کردم،آنها با طرح موافقت کردند اما همان اول دنبال گرفتن اجاره بودند، در حالی که هنوز کاری شروع نشده بود.بنابراین با اختلاف نظری که پیش آمد کار نصفه و نیمه ماند. در حالی که با راه اندازی آن ۶ ماه دوم سال ورزشکاران خارجی زیادی به آنجا می آیند تا ارز آوری شود. احسان حدادی می تواند سالی هزار نفر را به کمپ کیش بیاورد، حتی "تیخن" هم که آمده بود گفت ۲۰ ورزشکار را اسفندماه می فرستم. این کار دهان به دهان می چرخد و کمپ کیش می شود بهترین کمپ دوومیدانی دنیا. در این سالها،هزینه زیادی برای من شده که این چیزها را یاد گرفته ام و چرا نباید کمک کنم تا ارز را به کشورم برگردانم؟ من باید مدیر منطقه آزاد را ببینم تا اتفاق خوب را رقم بزنیم. دوومیدانی تنها رشته ای است که دو هزار نفر از جمعیت ۱۰ هزار المپیکی، را دارد. زمین کمپ کیش را نه به من می دهند و نه من می خواهم جایی ببرم.

تو در بازیهای آسیایی هانگژو دنبال پنجمین مدال طلا هستی، فکر می کنی با چه پرتابی؟

من هدفم برای بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ پرتاب بالای ۶۵ متر است که فکر می کنم بهترین نتیجه است.

وقتی مک مربی تو شد، قرار برای پرتاب ۷۰ متر بود. به نظرت به این رکورد می رسی؟

هیچ چیزی مشخص نیست.۵ سال پیش که من دیسک را ۶۸ متر پرتاب کردم، هیچ کسی فکرش را هم نمی کرد، اما من انداختم. کسی فکر نمی کرد من جزو دوومیدانی کاران تاپ دنیا شوم، اما شدم. البته شیوع کرونا، آسیب دیدگی پا و کمرم شرایط را تغییر داد. شاید سال آینده اتفاقات دیگری بیفتد. اما رکوردهای بالاتر نیاز به کمک و حمایت دارد. به نظرم به جای اینکه افراد رودر روی ورزشکاران باشند باید کنارشان باشند.آدمها باید کار خودشان را انجام دهند. ما که داریم می رویم، کاش بعضی ها ما را برای زودتر رفتن هول ندهند. من هم دیر یا زود می روم و تا آخر عمرم که در دوومیدانی نمی مانم.