زمینی که هدیه دادند گم شد؛ گفتند پیدایش می‌کنیم

به گزارش ایران ورزشی، مرد دوطلایی پارادوومیدانی ایران در پارالمپیک توکیو این روزها به سوژه اصلی رسانه‌ها تبدیل شده است. حامد امیری که در پرتاب نیزه رکورد عبدالرضا جوکار را بعد از ۱۳ سال شکست و در پرتاب وزنه هم دومین طلای خود را کسب کرد، توقع داشت بعد از بازی‌های توکیو مورد توجه ویژه قرار بگیرد اما با گذشت چند ماه هنوز از شرایط موجود به‌شدت گلایه دارد. از بی‌توجهی مسئولان و نمایندگان استان در مجلس یک جور گلایه دارد و از گم شدن زمینی که به او اهدا شده بود، جوری دیگر.

حامد امیری می‌گوید: «بعد از بازگشت از بازی‌های پارالمپیک توکیو تا الان نه تنها نمایندگان مجلس شورای اسلامی استان تماسی با من نداشتند، حتی پیامک هم ندادند که حداقل تبریک گفته باشند.» این همه بی‌توجهی اما ظاهراً انگیزه‌های این قهرمان خرم‌آبادی را افزایش داده و حالا او وعده کسب سه مدال طلا در سه ماده مختلف در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو را می‌دهد تا یک دست نیافتنی‌تر از همیشه باشد.

با حضور درخشان در بازی‌های پارالمپیک توکیو و بازگشت با دو مدال طلا به ایران حتماً باید مورد توجه مسئولان قرار گرفته باشی.

از مردم دوست‌داشتنی و بامحبت لرستان و خرم‌آباد بی‌نهایت تشکر می‌کنم که به من محبت داشتند اما از مسئولان استانی هیچ چیز خوبی ندیدم. ظاهراً اصلاً من اهل این استان نیستم چون کمترین توجه به من شد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی حتی یک زنگ هم نزدند که بگویند خسته نباشی دو مدال طلا گرفتی و پرچم استان را بالا بردی. البته به پیامک هم راضی بودم اما این کار را هم نکردند.

یک قطعه زمین هم هدیه دادند که ظاهراً گم شده.

وقتی دکل نفتی گم شده است، دیگر زمین که چیزی نیست.

اما چطور ممکن است که زمین گم شود

نمی‌فهمم چه اتفاقی رخ داده البته استانداری وعده داده بود که در یک هفته این زمین را پیدا کند این یک هفته هم تقریباً تمام شد اما خبری از زمین نشد.

با این حال حسابی حالت گرفته است.

خدا را شکر می‌کنم و همیشه از خدا خواستم که به آدم به اندازه زحمتی که می‌کشد بدهد.

یعنی باانگیزه‌تر از قبل به رقابت ادامه می‌دهی؟

خیلی بیشتر از قبل انگیزه دارم و حالا می‌خواهم که با قدرت به پاراآسیایی بروم. اسفند ماه مسابقات بین‌المللی را در امارات داریم که سطحش در حد بازی‌های پارالمپیک است. بسیاری از رقبای من به این مسابقات می‌آیند تا برای ارتقای رنکینگ تلاش کنند. هفت دوره در این مسابقات بودم و حالا برای هشتمین بار می‌خواهم به این مسابقات بروم.

بعد از پارالمپیک تمرینات را شروع کردی؟

یک هفته بعد از بازگشت از توکیو با کنار گذاشتن تمام داستان‌هایی که برایم پیش آمد رفتم سراغ تمرین و الان هم واقعاً شرایط خوبی دارم.

با این حساب باید روی طلای هانگژو حساب ویژه باز کنیم؟

اگر بتوانم رکوردی که الان می‌زنم را حفظ کنم، در بازی‌های هانگژو سه طلا می‌گیرم.

دو طلا در پرتاب وزنه و نیزه که در پارالمپیک به دست آمد، اما طلای سوم را چه می‌کنید؟

بازی‌های جاکارتا دو طلا و یک برنز گرفتم. پرتاب وزنه‌، نیزه و دیسک که البته دیسک برنز شد و حالا می‌خواهم در این دوره هر سه را طلا بگیرم.

فکر کنم یک رکورد تاریخی باشد؟

در پارادوومیدانی دست‌نیافتنی می‌شوم و این برای من خیلی مهم است.

قوی‌ترین مرد ایران، بعد از یک تصادف تلخ و حالا صید طلاهای مختلف؛ این همه امید به زندگی و انگیزه از کجا می‌آید؟

همان که قبل از این هم گفتم. خدا به اندازه زحمت هر کسی به او بدهد! فقط همین را می‌خواهم. سه ماه قبل از پارالمپیک بدترین روزهای زندگی‌ام را پشت سر گذاشتم. اتفاقاتی در اردوی تیم رخ داد، عمویم فوت کرد و بعد هم که به مسابقات رفتم بدترین قرعه ممکن برایم رخ داد با این‌ حال مدال طلا را گرفتم.

ظاهراً جزو شانس‌های اول طلا هم نبودی!

دو سال حقوق طلا را گرفتم اما به یکباره چند ماه قبل از بازی‌ها در قهرمانی کشور رکورد پایینی ثبت کردم و سر همان شدم شانس چهارم. متأسفانه آن موقع تیم سر این داستان خیلی به حاشیه رفت چون لیست هم به بیرون درز کرد و در نهایت هم در پارالمپیک همه دیدند که هیچ‌کس طبق لیست مدال نگرفت و شانس‌های چهارم غالباً یا طلا گرفتند یا حداقل روی سکو بودند.

به خاطر همین کادر فنی تغییر کرد؟

نمی‌خواهم در این ‌باره بیش از این توضیح بدهم اما آن فرد خیرخواه ورزش نبود. فقط درباره بهمن رضایی بگویم که الان سرمربی تیم شده که به نظرم دایره‌المعارف پارادوومیدانی است. البته کار در پارادوومیدانی فوق‌العاده سخت است.