روایت غمبار جدایی یک پرستار از همسرش

روایت، روایت پرستاری همسری از شوهر وفادار و مهربان است که درگیر ویروس کرونا شد و ۹۰ روز را بی وقفه در آن اوضاع همه گیری ویروس، در بیمارستان در کنار همسرش گذراند.

همسری که خود نیز گرفتار کروناست و حال خوشی ندارد، حتی بستگان نزدیکش هم دارفانی را وداع کرده اند اما تا آخرین لحظه همچون یک پرستار دل می سوزاند و همسر بیمارش را ترک نمی کند.

اینجاست که باید گفت اگر عاطفه پرستار از سرچشمه زینبی جاری شود، اگر جویبار رحمت و ایثار پرستار به چشمه تقوای الهی متصل باشد، پرستاری، بالی است برای پرواز در آسمان رضایت خدا و اینگونه بود که تحمل پرستاری از پدرم، علیرغم همه سختی ها و چشم انتظاری چهار فرزند در خانه، برای مادر صبورم آسان شد.

آری حکایت ایثار افرادی همچون مادرم «زهرا هاشم ترابی» که خود از نوزادی با شهادت پدر شهیدش در سال ۱۳۶۵ بزرگ شده و اینک سه ماه تمام همسر خود را روحیه می بخشید تا بلکه بر عفونت های ویروس گسترش یافته در بدنش غلبه کند و از او عاشقانه پرستاری کرد و خسته و ناامید نشد، انعکاس کوچکی از صبر جمیل زینبی(س) است.

این روزهای آخر پرستارها به شوخی به مادرم می گفتند «شما خودت دیگه یک پرستاری و می تونی کمک ما باشی»

تنها قوت قلب او در پرستاری از پدر، عشق و علاقه و محبت الهی بود. عشق و محبتی که در کنار داشتن مهارت و دانش، از ویژگی هایی اصلی حرفه پرستاری است و این توفیق نصیب هر کسی نمی شود.

اما با کمال تاسف این پیگیری ها و مراقبت ها به سرانجام خوشی ختم نشد و علیرغم همه تلاش ها، روز ششم شهریور سال جاری برای ما به تلخی در تقویم رقم خورد و روح پدرم از خاک بر افلاک پر کشید و از مادر همچون پرستارم، جدا شد.

رییس مجلس دانش آموزی دختران استان قم
پایه یازدهم شاهد حضرت خدیجه(س)