اگر قصدتان تعطیلی سینماست، تعارف را کنار بگذارید
تهران (پانا) - بیست و چهار صنف خانه سینما از جمله کانون کارگردانان، انجمن تهیه کننده-کارگردانان، انجمن فیلمنامه‌نویسان و انجمن بازیگران در بیانیه‌ای خطاب به وزیر پیشنهادی ارشاد از مواضع او به شدت انتقاد کرده‌اند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
جناب آقای محمد‌مهدی اسماعیلی؛ وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت سیزدهم
صریح و بی‌پرده با شما سخن می‌گوییم، چرا که از همان آغاز جایی برای پرده پوشی باقی نگذاشته‌اید. از جنابعالی هم می‌خواهیم که اگر باوری به صراحت کلام دارید پاسخگوی جامعه بزرگ فرهنگ و هنر باشید.
اگر قصدتان تعطیلی حرفه سینماست، لطفا تعارف را کنار بگذارید، اگر نه حتی در شرایطی که طالبان متحجر در بساط تازه به راه افتاده همسایگی‌مان، ندای رواداری و تساهل براه انداخته اند، جنابعالی هنوز از راه نرسیده، اکثریت محصولات سینمایی را باطل دانسته و به تبع آن سازندگان و دست اندرکاران این عرصه را به بدخواهان و مفسدین و کفار فرهنگی تشبیه کرده‌اید، که عزمی جز ترویج اباحه‌گری و فساد و بی‌اخلاقی ندارند.
شما پیش از جلوس برتخت وزارت، به زعم خود «اشداء علی الکفار» خوانده‌اید و تیغ‌تان را به سمت هنرمندان مظلومی که با تمامی مشقت‌ها و تحت سیطره همین گونه مدیریت‌ها، سالهاست به فعالیت خود ادامه می‌دهند نشانه گرفتید؛ این چه معنایی جز قلع و قمع و حذف فرهنگی و هنری می‌تواند داشته باشد؟
با این بیانات و شعارها و طرح سطحی‌ترین درک و تحلیل از جامعه و مخاطب، نکند تصور کرده‌اید به جای وزیر فرهنگ قرار است وزیر شعار بشوید؟
اگر می‌خواهید جامعه سینمایی را با این پندارهای جعلی و گفتارهای باطل و بی‌اساس بیازمایید، باید گوشزد کنیم که زمین محکمی را انتخاب کرده‌اید و بدانید که گذشتن از این مسیر دامن‌تان را بگونه‌ای ناپاک می‌کند که هیچ آیین طهارتی قادر به تطهیر آن نیست.
جناب وزیر محترم آینده! از ما بپذیرید و باور کنید که مشاوران‌تان پوست خربزه زیر پایتان انداخته‌اند، چرا که اگر ایشان اندک درک و واقع‌نگری سیاسی و اجتماعی داشتند، به خاطر می‌آوردند که جامعه اصناف سینمایی و کل جامعه فرهنگی و هنری، در مواقع بحران چگونه کنار هم جمع می‌شوند و یکپارچه و متحدانه و با همه وجودشان از شرافت و موجودیت‌شان دفاع می‌کنند.
باور کنید که در این هنگام، اشک‌مان لحظه‌ای بر این نوشته همراه با خون جگر و از سر غیظ بند نمی‌آید، چرا که درد مصیبت از دست رفتن یکی از عزیزترین و گرامی‌ترین هم صنفی‌هایمان را از سر می‌گذرانیم.
بانوی کاردانی که چون دیگر هموطنان و هم صنفی‌های ما، قربانی مدیریت کلان نالایقی شد که چون برگریزان خزان نفس مردمانش رایک به یک می‌گیرد.
مدیریتی که عرصه فرهنگش را شما قرار است اشغال کنید و وا اسفا از این ترهات که بنام برنامه به هم بافته‌اید و نمی‌دانید که باد می‌کارید و طوفان درو می‌کنید.
ای کاش فرجام این تجربه ناکام را از همفکران دیگرتان که یک بار در گذشته هم عزم‌شان را جزم کرده بودند که در این خانه را ببندند، می‌پرسیدید.
جناب آقای اسماعیلی، هنوز وزیر نشده، با این تحلیل‌های بی پایه از جان این سینمای بی‌جان شده چه می‌خواهید؟
بیکاری، اوضاع بد اقتصادی و معیشتی، بیماری و آینده نامعلوم برایمان کم نیست؟ از دست رفتن سرمایه‌های بزرگ انسانی و گرانبهای سینمای مظلوم ما کافی نیست که شما از راه نرسیده این چنین شلتاق می‌کنید؟
اگر همفکرانتان در گذشته و در مقابله با این سینمای ملی، به همین شیوه شما، با آمارها و پیش‌بینی‌های مجعول برگرفته از پایان نامه‌های دانشجویی قدیمی به اسم برنامه، پیش پای ما سنگ نمی‌انداختند، حالا در مرتبه بسیار والاتری در عرصه سینمای ملی و جهانی قرار داشتیم.
با این اوصاف آیا ما باید شما را محاکمه کنیم یا شما ما را؟ سالیان درازی است که گاه و بیگاه با امثال شما کنار آمده‌ایم، بامحدودیت‌ها وکم دانشی و جهل هنری‌تان ساخته‌ایم و ازحوض خزه گرفته‌تان با مشقت تلاش کردیم تا خودمان را به اقیانوس سینمای جهانی برسانیم و موفقیت هایمان را باشما که غالبا اگر سد راه ما نبودید، یاورمان هم نبوده‌اید، قسمت‌کرده‌ایم.
جناب وزیر محترم پیشنهادی؛ ما جامعه بزرگ سینما سخت امیدواریم که این اعتراض جمعی درسی روشنگر باشد برای پذیرفتن تعامل فرهنگی در خور بعنوان تنها مسیر آینده تان، چرا‌که آزمودن هر راه دیگری، مصداق کامل برسر شاخ بن بریدن است.
ارسال دیدگاه