میرهاشمی در گفت‌وگو با پانا مطرح کرد:
مخاطبان آثار هنری چطور نسبت به موضوع عاشورا مشتاق‌تر شوند
هنر هنرمند قرائت و بازآفرینی معنی در ذهن مخاطب است
تهران (پانا) - عباس میرهاشمی معتقد است هر هنری جدای از موضوع و ژانری که در آن خلق اثر می شود، اگر نگاه علمی و ابتکار عمل در آن اتفاق بی افتد به دایره مخاطبین آن افزوده می شود، در موضوع عاشورا نیز همین مساله به روشنی صدق می‌کند.
سیدعباس میرهاشمی هنرمند پیشکسوت عکاس، داور دهمین سوگواره عاشورایی «عکس هیأت» و عضو هیأت مؤسس و هیأت مدیره انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس، درباره استقبال مخاطبین از آثار هنری با موضوع عاشورا به خبرنگار پانا گفت: «در هنر دو بعد تکنیک و محتوا وجود دارد؛ جدای از بحث شناخت فنی و تکنیک های فرمی که هنرمند باید نسبت به آنها آگاهی کافی را داشته باشد، شناخت دقیق از موضوع و محتوا نیز امری واجب و مهم است که می تواند در خلق اثر بسیار تاثیرگذار باشد. نگاه علمی و شناخت عمیق از موضوع بسیار اهمیت دارد، اگر هنرمند در کنار درک درست از ابزار نگاهی پژوهش محور به موضوع داشته باشد و با روشی علمی بر محتوای کار مسلط شود حرفی بدیع خواهد زد و اثر ماندگار خواهد شد.»
وی در ادامه توضیح داد: «پژوهش در مورد موضوع و محتوای کار، جزئیات و حواشی را برای هنرمند پررنگ تر می کند و او با دیدی جامع‌تر نسبت به محتوای کار خود دست به کار می شود، هنر هنرمند قرائت و بازآفرینی معنی در ذهن مخاطب است، حال اگر این قرائت با جزئیات بیشتری باشد ماندگاری اثر نیز بیشتر خواهد بود. ماندگاری در ذهن مخاطب در خود به اشاعه اثر کمک شایانی می کند و عملا به دایره مخاطبین کمک بسیاری می کند. از طرفی گاهی یک موضوع و سوژه برای مخاطب نا آشنا است و عملا برای اولین بار ارتباطی بر قرار نمی شود. حال اگر هنرمند با زبانی جذاب، گویا، ساده و عین حال فنی به جزئیات و ترکیب بندی کامل اثر بپردازد ما شاهد اتفاق بسیار خوبی خواهیم بود. به عبارت دیگر مخاطب هم تجربه جدیدی را به دست آورده است و هم اثر به خوبی دیده می شود.»
این هنرمند درباره اهمیت پژوهش و نگاه علمی به کار تصریح کرد: «اگر هنرمند به صورت غیر علمی به موضوعی بپردازد خروجی کار سطحی، تقلیدی و غیر جذاب خواهد بود. امروزه رشته عکاسی رشته‌ای متفاوت شده است زیرا ابزار لازم برای ثبت تصویر در اختیار افراد بسیار زیادی قرار دارد، فضای مجازی نیز بستر نشر آن را به خوبی فراهم کرده است اما این که در میان میلیون ها تصویر ثبت شده تنها چند ده عکس بسیار مورد توجه قرار می گیرد همین رویکرد علمی است این که عکاس با پژوهش های خود از موضوع درک درستی پیدا کند و سپس با تلاش بسیار جزئیات کار، عمق و جان موضوع را نیز به مخاطبین منتقل کند.»
میرهاشمی در ادامه به نقش جشنواره ها در کشف استعداد و ارتقاء کیفیت آثار اشاره کرد و گفت: «جشنواره‌ها اگر بار علمی مطلوب داشته باشند مفید فایده هستند، اگر تنها به عنوان یک پروژه تعریف شوند که در اختتامیه آن مراسمی برگزار شود این برای دنیای هنر و تربیت هنرمند فایده و سودی ندارد، اما اگر یک پروسه باشد و مسیری بلند مدت برای آن تعیین شود قضیه فرق می کند. باید روز اختتامیه آغاز کار یک جشنواره برای دوره بعدی خود باشد، آثار به طور دقیق بررسی شود، نقاط ضعف و قوت شناسایی شده و برنامه ریزی دقیقی برای فرخوان ها صورت گیرد، داوران و متخصصان امر گرد هم جمع شوند و بررسی کنند که چرا آثار از نظر کیفیت افت داشته و یا از نظر تکنیک و محتوا نسبت به سال قبل ارتقاء یافته اند همه این ها کمک می کند که یک جشنواره اثرگذار باشد.»
وی بیان کرد: «جشنواره ها درگاهی برای ورود هنرمندان و کشف استعداد و دیده شدن آنها است، ما گاهی با کثرت این جشنواره ها مواجه هستیم که البته مسئله بدی نیست اما اگر برخی از آنها با هم ادغام شود و هم فزایی بیشتری رقم بخورد به طور قطع موثرتر خواهد بود و جریان هنری کشور را بهتر از قبل می تواند به سمت پیشرفت سوق دهد.»
داور دهمین سوگواره عاشورایی «عکس هیأت» در پایان گفت: «در رشته عکاسی ما شاهد اتفاقات خوبی هستیم، شاید تمایز این رشته با سایر رشته‌های هنری در دسترس بودن ابزار است، اگر جشنواره هایی که با موضوعات مذهبی و آیینی برگزار می شود با دقت بیشتری طرح ریزی شود فضا برای ورود افراد غیر حرفه ای و علاقه مند بیشتر شده و عملا تربیت نیروها، افزایش انگیزه و جریان سازی بهتر نیز مهیا خواهد شد. به طور قطع اگر بتوانیم بار علمی جشنواره ها را بیشتر کنیم رفته رفته مسیر برای ارتقای هنرمندان فراهم می شود و خروجی ها نیز قطعا از امتیاز بالاتری برخوردار خواهند بود.»
ارسال دیدگاه