در گفت‌وگو با پانا:
تحلیلگر مسائل خاورمیانه: رئیس‌جمهوری افغانستان باید زودتر استعفا دهد
کشورها و سازمان‌های بین‌المللی دیگر وارد جنگ با طالبان نمی‌شوند/ روستاییان افغانستان به دلیل فساد و تبعیض، با علاقه برای طالبان سرباز آماده می‌کنند و می‌جنگند/ افغانستان دیگر عقب‌گرد ندارد
تهران (پانا) - استاد ژئوپلیتیک و دیپلمات پیشین ایران در نروژ و مجارستان تأکید کرد هیچ کس در دنیا چه سازمان‌های بین‌المللی و چه دولت‌های بزرگ حاضر نیستند که دوباره وارد درگیری شوند و طالبان را کنار بزنند.
عبدالرضا فرجیراد با تأکید بر اینکه دولت افغانستان زودتر از پیش‌بینی‌ها در حال سقوط است، به تصرف اکثر استان‌های این کشور توسط طالبان اشاره کرد و به پانا گفت: «اکثر تحلیلگران معتقد بودند که طی ۶ ماه آینده حکومت افغانستان سقوط می‌کند اما باتوجه به تحولات اخیر تصور می‌کنم که کابل هم بدون درگیری سخت تسلیم طالبان می‌شود.»
وی در ادامه به آواره شدن صدها هزار افغانستانی اشاره کرد و افزود: «اگر اشرف غنی عقلانیت به خرج دهد و خودخواهی را کنار بگذارد باید زودتر از دولت استعفا دهد. مردم به شدت در دلهره و شرایط نابسامانی به سر می‌برند و در ترس یا نگرانی زندگی می‌کنند.»
در افغانستان شاهد تسلیم شدن هستیم نه جنگ و درگیری
دیپلمات پیشین ایران در نروژ و مجارستان با بیان اینکه در افغانستان شاهد تسلیم شدن هستیم نه جنگ و درگیری، گفت: «آنچه که باید رخ دهد اتفاق خواهد افتاد، به این معنا که به دلیل تفاهمات از قبل صورت گرفته نیروهای نظامی افغانستان خیلی سریع با مذاکره یا بدون مذاکره تسلیم طالبان می‌شوند.»
فرجیراد در این باره توضیح داد: «فکر می‌کنم که فرماندهی نظامی افغانستان زیرنظر دولت نیست و فرماندهان به جای دولت بیشتر با نیروهای آمریکایی، انگلیسی و غربی کار کرده‌اند؛ همکاری و دوستی ۲۰ ساله با نیروهای خارجی نشان می‌دهد که این افراد درحال برآورده کردن خواسته‌های آنان براساس توافقات قبلی هستند.»
وی اضافه کرد: «نیروهای خارجی با تفاهمات صورت گرفته می‌خواهند به جنگ، فساد، درگیری‌های نظامی و سیاسی ۲۰ ساله افغانستان با طالبان پایان دهند. هدف از این کار هم خلاصی از قضایای افغانستان و جلوگیری از هزینه‌‌ها برای نیروهاست.»
طالبان در ۲۰ سال گذشته اعتماد روستاییان را به دست آورده است
این تحلیلگر خاورمیانه افزود: «غربی‌ها و ناتو با تجربه ۲۰ سالهای که از افغانستان به دست آوردند به این نتیجه رسیده‌اند که افغانستان آنچه که باید شود، می‌شود. البته جای تأسف است که تمام امید و آرزوهای مردم به ویژه جوانان در مناطق شهری از دست می‌رود و حس ناامیدی و ترس افغانستان را فرا می‌گیرد.»
این استاد ژئوپلیتیک با تأکید بر اینکه در تحولات ۲۰ سال اخیر فاصله بین مناطق شهری با روستایی افزایش یافته است، گفت: «طالبان در این مدت با روستاییان کار کردند و اعتماد آنان را به دست آورده‌اند؛ تفکرات روستاییان با شهری‌ها از نظر مسائل اجتماعی و فرهنگی کاملا متفاوت است. دولت افغانستان توجه خاصی به زندگی جوانان شهری داشت و بسیاری از آنان خودشان را با جامعه غربی تطبیق دادند. در نتیجه از جامعه روستایی غفلت شد و سلطه فکری طالبان بر آنان چیره گردید. بنابراین بی‌سیاستی دولتمردان افغانستان و توجه به منافع شخصی را می‌توان از عوامل تأثیرگذار در سالهای اخیر دانست.»
فرجیراد تأکید کرد: «جامعه شهری نگرانی و ترس‌هایی از طالبان دارد که در جامعه روستایی افغانستان اصلا اهمیت ندارد. به طور مثال دغدغه روستاییان مذهب، امنیت و توزیع مساوی آب است که طالبان شاید بهتر از دولت این‌ها را تأمین کند. از طرفی، همچنان تبعیض در ذهن آنان وجود دارد و معتقدند که دولت جامعه روستایی را رها و فقط به شهری‌ها رسیدگی کرده است.»
۶۰ درصد از جمعیت افغانستان را جامعه روستایی تشکیل می‌دهد که برای طالبان می‌جنگند
وی ادامه داد: «دغدغه جامعه شهری برعکس روستاییان آزادی و مسائل فرهنگی است و اکثر آنان در دستگاه‌های دولتی مشغول به کار هستند و حقوق خوبی هم دریافت می‌کنند. بسیاری از جوانان شهری افغانستان کارهای هنری، خبرنگاری و فرهنگی دارند یا مشغول تحصیل هستند.»
این دیپلمات پیشین ایران در نروژ و مجارستان گفت: «۶۰ درصد از جمعیت افغانستان را جامعه روستایی تشکیل می‌دهد و با وجود فساد، فقر و تبعیض‌های صورت گرفته طبیعی است که با طالبان همکاری داشته باشد یا برای طالبان سرباز آماده کنند و با عشق و علاقه بجنگنند.»
مساله افغانستان دیگر عقب‌گرد ندارد
این کارشناس مسائل خاورمیانه افزود: «هم دولت و هم جامعه شهری از روستاییان فاصله گرفتند و آنان را به کلی فراموش کردند و نگاهشان فقط به غرب بود؛ جوانان در شهرها آزادی فرهنگی و دموکراسی داشتند حتی در رسانه‌ها به دولت حمله می‌کردند. همه این موارد باعث شد تا جامعه دوشقه شود و طالبان هم توانست از این شکاف به نفع خود استفاده کند.»
این استاد ژئوپلیتیک با تأکید بر اینکه مساله افغانستان دیگر عقب‌گرد ندارد، گفت: «هیچ کس در دنیا چه سازمان‌های بین‌المللی و چه دولت‌های بزرگ حاضر نیستند که دوباره وارد درگیری شوند و طالبان را کنار بزنند. حتی کشورهای منطقه هم آن قدر گرفتاری دارند که با طالبان وارد جنگ نشوند. بنابراین همه خواهان این هستند که وقتی طالبان برسر کار می‌آید بتواند دولتی مستقر و با ثباتی را ایجاد کند و اتفاقات ۲۰ سال گذشته که در خلافت طالبانی رخ داد دیگر اتفاق نیفتد و نرمشی در رفتار آنان مشاهده شود و توسعه افغانستان بدون فساد دنبال گردد.»
قطعاً با ورود طالبان به قدرت، آزادی‌ها محدود خواهند شد
فرجیراد تصریح کرد: «همان طور که بخشی از جامعه از به قدرت رسیدن طالبان نگران هستند در مقابل بخش دیگری از جامعه افغانستان به دلیل شکاف‌های به وجود آمده نیز خوشحال هستند و با طالبان همکاری می‌کنند. همه این مسائل به ضعف‌های دولت برمی‌گردد چراکه غربی‌ها در ۲۰ سال گذشته سالانه نزدیک به ۱۲ میلیارد دلار به دولت افغانستان بودجه می‌دادند، خُب این پول‌ها چه شدند و کجا رفتند؟ وقتی نتیجه اول انتخابات ریاست‌جمهوری بعد از ۶ ماه یا دور دوم نتایج بعد از ۳ ماه آن هم با ۹۰۰ هزار رأی با جمعیت ۳۵ میلیونی اعلام شود مسلماً وضعیت بهتر از الان نخواهد شد.»
این تحلیلگر مسائل خاورمیانه درباره نحوه رفتار طالبان با زنان، کودکان و جوانان بعد از تصاحب قدرت نیز توضیح داد: «آن‌ها نه طالبان ۲۰ سال پیش خواهند بود و نه دولت فعلی. بعید به نظر می‌رسد که زنان را برای زدن شلاق به ورزشگاه و جاهای دیگر بیاورند یا بگویند نباید از خانه‌ها خارج شوند، در غیر این صورت با فشارهای بین‌المللی مواجه می‌شوند. جامعه شهری افغانستان خیلی باز و آزاد بود و قطعاً با ورود طالبان به قدرت آزادی‌ها محدود خواهند شد.»
ارسال دیدگاه