هشدار اکونومیست درباره تبعات تغییر اقلیم

به گزارش اقتصادنیوز، هفته‌نامه اکونومیست پرونده اصلی شماره تازه خود را با تیتر جلد «هیچ‌جا امن نیست»، به اثرات گرمایش زمین و تغییرات آب‌وهوایی اختصاص داده است. اکونومیست در سرمقاله این شماره با عنوان «یک جهان ۳درجه سانتیگراد، هیچ‌ جای امنی ندارد» به نحوه سازگارسازی با شرایط ایجاد شده در نتیجه تغییر اقلیم پرداخته و نوشته است: «وضعیت سیل و آتش‌سوزی شدید از بین نمی‌رود، اما سازگاری می‌تواند تأثیر آن‌ها را کاهش دهد».

این نشریه در سرمقاله این هفته خود نوشته است: در سال ۱۷۴۵ هنگامی که رودخانه لیفی با شکستن بستر خود، پایه های خانه‌ای که ادموند بورک جوان در آن نشسته بود را دربرمی‌گرفت، وی هیجانی عجیب و انحرافی را تجربه کرد. مردی که می‌توانست محافظه کاری مدرن را پیدا کند، در مقاله بعدی در مورد امری متعالی، از این تجربه الهام گرفت و از لذت بی نظیری نوشت که ویرانی وحشتناک می تواند رقم بزند؛ البته به شرطی که از فاصله مشخصی تماشا شود.

وحشتناک‌ترین نکته در مورد صحنه های تماشایی تخریب که طی هفته های گذشته در سراسر جهان پخش شده است این است که هیچ مکان امنی برای از دور به تماشا نشستن آنها وجود ندارد. زمین در زیر شهر ارفتسدات آلمان مانند دستمال کاغذی در اثر سیلاب پاره شده است. لیتون در بریتیش کلمبیا فقط یک روز پس از ثبت رکورد دمای بالا با سرعت بالا سوخته است. اتومبیل ها مانند ماهی های مرده در خیابان‌های به کانال تبدیل شده در شهر ژنگژو چین شناور می‌شوند. همه دنیا احساس خطر می‌کنند و بیشتر آنها هم در همین وضعیت هستند.

انتشار گازهای گلخانه‌ای سیاره‌ای بیش از ۱ درجه سانتیگراد (۱.۸ درجه فارنهایت) گرمتر از روزهای پیشاصنعتی بورک، گرما تولید کرده است و با ادامه انتشار، بدتر خواهد شد.

۲۰۲۱ جالب‌ترین سال قرن ۲۱؟

متأسفانه، سال ۲۰۲۱ احتمالاً یکی از جالبترین سال‌های قرن ۲۱ خواهد بود. اگر درجه حرارت در دهه های آینده ۳ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح روزهای پیشاصنعتی (قبل از انقلاب صنعتی) افزایش یابد، حتی اگر همه بتوانند وعده های محکم امروز خود را برآورده کنند - ممکن است قسمت‌های زیادی از مناطق استوایی برای کار در فضای باز بیش از حد گرم شوند. صخره های مرجانی که معیشت‌شان به آنها وابسته است از بین می‌روند و جنگل های بارانی آمازون به یک شبح تبدیل می شوند.

شکست شدید در امر برداشت محصول امری عادی خواهد بود. صفحات یخی در قطب جنوب و گرینلند از نقطه بدون بازگشت هم کمتر می‌شوند، و ناامید‌کننده‌تر، بالا رفتن دریا است که اندازه آن نه مانند امروز به میلی متر، بلکه به متر گزارش خواهد شد.

شش سال پیش، در پاریس، کشورهای جهان خود را متعهد کردند که از بین بردن انتشار خالص گازهای گلخانه ای به اندازه کافی سریع عمل کنند تا با جلوگیری از افزایش درجه حرارت زیر ۲ درجه سانتیگراد، از بدترین کابوس جلوگیری کنند. پیشرفت آنها به این منظور به طرز ناخوشایندی ناکافی باقی مانده است. با این وجود حتی اگر تلاش آنها به اندازه کافی برای رسیدن به هدف ۲ درجه سانتیگراد افزایش یابد، امروز آتش سوزی جنگل‌ها متوقف نخواهد شد. چمن‌ها هنوز خشک می‌شوند، رودخانه‌ها بستر ساحل خود را می‌شکنند و یخچال‌های کوهستانی ناپدید می‌شوند.