مشهورترین جاده درختی استان تهران در معرض خطر

اگر خواستید سابقه سکونت در آن را بدانید، کافی است فقط نشان قلعه‌ ساسانی روستا با طاق‌های هلالی آن را بگیرید که هر یک خشتش بیست کیلو وزن دارد. روستایی ملقب به «بهشت کوچک» با نام «خاوه» یا همان «خاور». اینجا یکی از روستاهای دروازه‌ کویر است. یکی از انتهایی‌ترین روستاهای ورامین با خانه‌های تاریخی، آب انبار سنتی، امام‌زاده‌ها و بقعه‌های تاریخی، یک موزه و زورخانه کوچک اما بسیار دیدنی و یک حمام قاجاری که حتی روزگاری از روستاهای اطراف همه برای استحمام به آن سر می‌زدند.

روستایی که اگر تا ده سال پیش به آن سر می‌زدی خیلی از آثار آن متروکه شده بود و‌ مردم از روستا راهی شهر شده بودند، اما به همت اهالی خاوه اینک حدود ۱۵ جاذبه گردشگری در این روستای هدف گردشگری، مرمت و مورد بازدید است و همین امر باعث شده حتی کارگاه گلاب گیری و مرکز فروش صنایع دستی هم در نزدیکی آن رونق بگیرد و مردم این روستا مهاجرت معکوس داشته باشند.

جالب آن که میناخانی، ظل السلطان، پاشتری، شاه عباسی، قمی و کاشانی از طرح فرش‌های مشهوری است که در این روستا بافته می‌شود، البته طرح فرش میناخانی ثبت جهانی هم شده است.

استان تهران جاده درختی زیاد دارد و شاید خواهر کوچک این جاده درختی جاده‌ای در یکی از روستاهای شهریار باشد اما هیچ کدام از جاده درختی‌های استان تهران، دو کیلومتر طول با سه هزار درخت زبان گنجشک ندارند. قطر درختان جاده درختی خاوه خود گویای قدمتشان است. اینک اما پهلو به پهلوی جاده در اواسط خیابان درختی، چند صباحی است ساخت و سازی گسترده در شرف اجراست.

وقتی جویای احوالات آن می‌شوید سخن از ساخت یک دامداری هم‌مرز با جاده درختی در زمینی به وسعت ۵ هزار متر مربع که ۶۰۰ تا ۷۰۰ راس دام را در بر می‌گیرد، به میان می‌آید. البته ساخت و سازی با مجوز دهیاری خاوه! پس از اعتراضات مردم، در تاریخ یازدهم اردیبهشت ۱۴۰۰نامه‌ای به میراث فرهنگی ورامین نگاشته و در آن گوشزد کرده که این دامداری در فاصله ۵۰۰ متری چاه آب لوله‌کشی، مدرسه ابتدایی و قنات آب روستا قرار دارد. با این اوصاف چند پرسش جدی از مسئولان میراث فرهنگی ورامین، بخشداری، فرمانداری، استانداری، محیط زیست و منابع طبیعی وجود دارد.

اینکه چگونه یک زمین زراعی به دامداری تغییر کاربری داده است و چگونه قرار است به فاصله کمی از چنین کاربری، کودکان خاوه در مدرسه درس بخوانند و بوی نامطبوعی را تحمل کنند.اینکه این دامداری و کود حاصل از آن و سایر آلودگی‌های آن چگونه در جوار چاه آب شرب و قنات روستا احداث می‌شود و محیط زیست و منابع طبیعی هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند. میراث فرهنگی ورامین چگونه این روستا و آثارش را مورد توجه قرار نداده و چرا نباید تاکنون جاده درختی این روستای نمونه گردشگری ثبت ملی طبیعی شده و‌ حریمش تعیین شده باشد؟

با توجه به اینکه این ساخت و ساز در ابتدای کار است. پیش و بیش از هر کاری، یا مسئولان کار را متوقف و زمین معوض با همان قیمت در همان روستا با مکان‌یابی درست به مالک بدهند و خسارتش را هم جبران کنند یا کاربری این سازه را دست کم به پرورش گل و گیاه و محصولات کشاورزی و گلخانه‌ای تغییر دهند. همچنین هر چه سریع‌تر میراث فرهنگی و محیط زیست، عرصه و حریم جاده درختی و حریم ارتفاعی ساخت در اطراف آن و داخل روستا را مشخص کنند تا همگان با الگوبرداری از شخص مذکور به فکر ساخت و ساز در دو طرف جاده نیفتاده‌اند.

خبرنگار دانش آموز: زهرارضا