آیا اصلاحطلبان با علی لاریجانی ائتلاف میکنند؟
نیشابوری: توصیه ما به مردم این است که سرنوشت ۴ سال آینده کشور را جدی بگیرند و از کنار آن سرسری عبور نکنند/اهمیت و جایگاه قوه مجریه قابل مقایسه با سایر قوای کشور نیست
تهران (پانا) - سخنگوی حزب اسلامی کار تاکید کرد اصلاحطلبان نظر ائتلافی به لاریجانی ندارند و تا این لحظه هم تقریبا همه احزاب اصلاحطلب حاضر در جبهه هیچ انگیزه و تمایلی به اجماع یا ائتلاف با لاریجانی به طور رسمی از خود بروز ندادهاند.
به گزارش برنا، محمد نیشابوری، درباره شرایط اصلاحطلبان پس از انصراف ظریف از کاندیداتوری در انتخابات ریاستجمهوری گفت: به دلیل اینکه ظریف در طول ۴۰ سال گذشته همواره در دولتهای مختلف مناصب دیپلماتیک را در اختیار داشته و ارتباط مستحکمی نیز با بدنه نظام دارد و همچنین مورد اعتماد رهبری بوده و هست و به نوعی نماد تنشزدایی و رویکرد تعاملی ایران با جهان محسوب میشود در طول سه سال گذشته، مورد توجه ویژه اصلاحطلبان بود.
نیشابوری اضافه کرد: از اواسط سال ۱۳۹۹ که موضوع انتخابات ریاستجمهوری کم کم در رسانهها مطرح میشد گمانهزنی هم در مورد کاندیداتوری ظریف در بین رسانهها و فعالین سیاسی اوج گرفت هرچند که همزمان با گمانهزنیها از ورود او به این عرصه، برخی اخبار حاکی از بطلان پیشبینیها بود. به طوریکه ظریف در چندین مصاحبه اعلام کرد که در حوزه کار اجرایی و اداره کلان کشور خود را توانمند نمیبیند.
وی ادامه داد: البته این اواخر ظریف قدری درخصوص کاندیداتوری موضع نرمتری گرفت و احتمال حضورش به عنوان نامزد ریاستجمهوری تقویت شد. لیکن با فشارهایی که در داخل به خصوص توسط نمایندگان مجلس به او وارد شد همان اندک جرقههای انگیزه هم رو به خاموشی نهاد. این در حالی بود که اصلاحطلبان تاکید داشتند که ظریف میتواند راهگشای بن بست فعلی کشور باشد. بخش اعظمی از تودههای مردم نیز وجود او را برای کشور یک فرصت میدانستند.
سخنگوی حزب اسلامی کار اضافه کرد: نیامدن ظریف باعث شد بخشی از آنچه که اصلاحطلبان فکر میکردند که میتوانند با حضور او به اجماع کامل برسند و در عین حال انتخابات پرشوری هم برگزار شود دچار چالش شد. حال باید منتظر بمانیم که در مورد کاندیداهایی که ثبتنام کردهاند، بررسیهای شورای نگهبان به اتمام برسد. در صورتیکه اصلاحطلبان بتوانند وارد یک رقابت انتخاباتی برابر با جناح مقابل شوند باید به سراغ نظرسنجیهای علمی و سراسری برویم و اصلا ببینیم که مردم انگیزهای برای حضور پای صندوقهای رای پیدا میکنند یا با همین فضای سرد مواجه خواهیم بود. همه این مسائل کنار هم شرط تعیینکننده حضور اصلاحطلبان در عرصه انتخابات خواهد بود.
نیشابوری درباره ائتلاف اظهار کرد: شاید ائتلاف بتواند خیلی از معضلات بحرانی کشور را حل کند، کما اینکه در دنیا هم این رویه معمول است و در خیلی از کشورهای دنیا به همین صورت عمل میشود. تشکلهای سیاسی و احزاب و جناحها در هنگام یا پس از اعلام نتایج انتخابات با یکدیگر ائتلاف میکنند و کشورشان را از تنگناها و پیچهای سخت تاریخی عبور میدهند. اما متاسفانه این سابقه بد در طول سالهای گذشته موجب شده است که اصلاحطلبان رویکرد مثبتی به هیچ کاندیدایی جز کاندیدای ناب اصلاحطلب از خود نشان ندهند.
نیشابوری اضافه کرد: لاریجانی هم به همین صورت، میدانیم که او هیچ موقع اصلاحطلب نبوده و خود او هم ادعای اصلاحطلبی ندارد. اصلاحطلبان نظر ائتلافی به لاریجانی ندارند و تا این لحظه هم تقریبا همه احزاب اصلاحطلب حاضر در جبهه هیچ انگیزه و تمایلی به اجماع یا ائتلاف با لاریجانی به طور رسمی از خود بروز ندادهاند.
نماینده تام الاختیار حزب اسلامی کار در جبهه اصلاحات درخصوص شرایط انتخاب نامزد نهایی و اجماعی این جبهه خاطرنشان کرد: قاعدتا نامزد نهایی براساس مصوبه مجمع باید طی یک نظرسنجی ملی انتخاب شود. در این نظرسنجی هر کاندیدایی که بیشترین درصد آرا را داشته باشد کاندیدا نهایی جبهه اصلاحات خواهد بود.
رئیس شورای سیاسی حزب اسلامی کار خاطرنشان کرد: اصلاحطلبان از بدنه جامعه و تودههای مردم هستند. توصیه ما به مردم این است که سرنوشت ۴ سال آینده کشور را جدی بگیرند و از کنار آن سرسری عبور نکنند. با همه فشارها و مضیقههایی که وجود دارد و محدودیتهایی که در ۱۶ سال گذشته درخصوص دولت رخ داد و حوزه اختیارات دولت محدود شده است ولی به هرحال این دولت آینده است که تصمیم گیرنده روابط بینالملل، مردم، معیشت مردم، سبک زندگی و رفاه مردم و حتی نحوه تحصیل دانشآموزان و دانشجویان خواهد بود.
نیشابوری افزود: اهمیت و جایگاه قوه مجریه قابل مقایسه با سایر قوای کشور نیست بنابراین نباید مردم نسبت به این موضوع بیانگیزه باشند و تصورشان بر این باشد که حالا که رای ما اثرگذار نیست، پس در انتخابات شرکت نکنیم. این در دکترین سیاسی جهان یک نوع خودزنی محسوب میشود. همه ما در برابر نسلهای آینده باید پاسخگو باشیم همانطور که هنوز داریم تبعات انتخابات سال ۸۴ را میپردازیم. روابط آشفته و گاه سیاه ما با کشورهای منطقه و جهان محصول سالهای ۸۴ تا ۹۲ بود. اتفاقات آن سالها روابط خارجی کشور را خدشهدار کرد. تندرویهایی که صورت گرفت موجب شد کشور در بحران عمیق اقتصادی فرو برود. دولت احمدینژاد۸۰۰ میلیارد دلار نفت فروخت در حالیکه حدود ۳ هزار طرح ناتمام را روی دست دولت یازدهم باقی گذارد که در خوشبینانه حالت و با وضعیت فعلی اقتصاد ایران ۵۰ سال طول میکشد که همه این طرحها به بهرهبرداری برسند. بنابراین بیتوجهی به موضوع انتخاب دولتها میتواند تبعات جبرانناپذیر بین نسلی داشته باشد.
ارسال دیدگاه