داریوش ارجمند: وقتی ویلن خریدم، پدرم گفت «غلط کردی»

داریوش ارجمند، بازیگر پیشکسوت، این هفته مهمان «همرفیق» شهاب حسینی شد.

او در بخشی از این برنامه گفت: «در جوانی‌ام دوست داشتم ساز بزنم. مادرم تار می‌زد و بسیار خوب هم می‌زد. خاطرم هست مرا که می‌گذاشت روی پایش تا بخواباند، تارش را هم بغل می‌کرد و می‌زد و می‌خواند و مرا می‌خواباند.»

ارجمند که سابقه همکاری با چهره‌هایی چون بهرام بیضایی، ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی و داوود میرباقری را در کارنامه خود دارد، ادامه داد: «پدرم نظامی بود. دوست نداشت. ولی مادرم برایم ویلن خرید. این اتفاق با درگذشت غزال، خواننده شناخته‌شده آن روزها و داریوش رفیعی، خواننده توانای موسیقی ایران بر اثر اعتیاد هم‌زمان شد و پدرم گفت غلط کردی که ویلن خریدی. گیتار خریدم اما زدنش به نظرم سخت می‌آمد.»

بازیگر این روزهای سریال رمضانی «یاور» افزود: «وقتی برای بازی در نمایش «کوچ» رضا صابری به مشهد رفتم. آن زمان تازه عثمان محمدپرست را هم کشف کرده بودم؛ بزرگ‌ترین دوتارنوازی که فکر می‌کنم تاریخ تا به حال به خود دیده باشد. الان فلج‌شده و روی تخت خوابیده، رفتم دیدمش.»

او با بیان این‌که «می‌خواستم نقش پیرمردی را که در نماش «کوچ» دوتار می‌زد خودم بازی کنم و ساز را هم خودم بزنم» گفت: «دوتار خریدم. با عثمان رفیق شده بودم و گفتم عثمان دوتار یادم بده. گفت یادت نمی‌دهم! گفتم چرا؟! گفت می‌دانی من چه‌طور دوتار یاد گرفتم؟! گفتم نه! گفت خواهرم را دادم و دوتار یاد گرفتم! یک سلمانی‌ در خواف بود که دوتاری در مغازه‌اش آویزان بود. خواستگار خواهرم بود و پدرم نمی‌داد. رفتم و گفتم اگر دوتارت را به من بدهی کاری می‌کنم خواهرم را به تو بدهند. دوتار را برداشت و گفت برای تو و شد دامادمان. عثمان می‌گفت اولین روزی که دوتار را به من داد، با خودم بردمش سر صف دبستان، دوتار را بغل کردم و سر صف زدم، نمی‌دانم چه‌طور زدم ولی دیدم همه‌جا سکوت محض است.»

ارجمند با اشاره به این‌که «عثمان گفت من به تو دوتار یاد نمی‌دهم»، ادامه داد: «من هم گفتم ببخشید من آبجی ندارم که به تو بدهم.»

او ادامه داستان را این‌طور تعریف کرد: «خودم رفتم و شروع کردم از بچه‌های بجنورد و چندتایی که برای قوچان بودند، یاد گرفتن. آن زمان در ارشاد خراسان رئیس اداره امور هنری بودم. با شنیدن و نوار و این‌ها دیلینگ‌دیلینگی می‌کردم تا فیلم «جست‌وجوگر» محمد متوسلانی و نقش هرماس. شیطانی که باید ساز می‌زد و خاطرم هست میهن بهرامی به چه زیبایی روی سازش مینیاتور کشیده بود. متوسلانی گفت باید بزنی و من هم زدم و بعد رفتیم استودیو و روی تاری که قبلا زده بودم، دوباره زدم و دوبله‌اش کردم.»

او در پایان گفت: «دوتار را دوست داشتم اما از وقتی در سریال «امام علی» گردنم صدمه خورد و دو سال سقف را نگاه می‌کردم، دیگر دست و شانه‌ام به فرمانم نبود که ادامه دهم ولی همچنان عاشق صدای دوتار شرق خراسان هستم.»