تاریخچه بنای تاریخی مسجد جامع ورامین
ورامین(پانا)- دشت وسیع و حاصلخیز ورامین، واقع در جنوب شرقی تهران است و کاوش‌های اخیر باستان‌شناسی در نزدیکی پیشوا و امامزاده جعفر(ع) ورامین نشان داده که تمدن این منطقه از کشور به حدود ۳ هزار سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد.
مسجد جامع ورامین نیز از قدیمی‌ترین مساجد آسیا و مربوط به دوره ایلخانی است که تنها نمونه کامل مساجد چهار ایوانی کشور است، که نه تنها از لحاظ ساختمان عظیم و گنبد عالی آجری دارای مقام و منزلت صنعتی مهّمی است، بلکه به واسطه داشتن تزئینات فراوان، کاشی کاری‌های معرق و گچ‌بری‌ها و کتیبه‌های تاریخی و انواع خطوط مختلف جزء آثار مهّم هنری ایران نیز به شمار می‌رود.
ساخت مسجد جامع ورامین در ایام سلطنت سلطان محمد خدابنده آغاز شده و در عهد فرزند و جانشین او سلطان ابوسعید بهادرخان به سال ۷۲۲ هجری قمری به پایان رسیده است هرچند کتیبه بالای سر در و کتیبه زیر گنبد سال ۷۲۶ هجری را نشان می‌دهد.
اهمیّت این اثر از آنجا مشخص است که این مسجد در سال ۱۳۱۰ که بسیاری از بناهای مهم کشور به ثبت ملی نرسیده بود، ثبت ملی شد و به عنوان میراثی گران‌بها در تاریخ ایران برای همیشه به یادگار ماند.
«مادام دیولافوا» جهانگرد و ایرانگرد مشهور فرانسوی که بسیاری از شهرها و مناطق مختلف ایران را از نزدیک بازدید کرده بود، در زمان ناصرالدین شاه در سفری که به منطقه ری داشت از مسجد جامع شهرستان ورامین به عنوان یکی از بناهای تاریخی و بی‌نظیر یاد می‌کند.
در دوران معاصر نیز محمدکریم پیرنیا پدر معماری سنتی ایرانی به مرمّت مسجد جامع ورامین همّت گماشت، کسی که در نوشته‌هایش توجه به اصول معماری را حائز اهمیّت می‌دانست و معتقد بود خودباختگی سبب گسسته شدن پیوند ما با هنرمان خواهد شد و باید منطق معماری گذشته و سنتی خود را حفظ کنیم.
ارسال دیدگاه