دستانی که مشق عشق می کنند
ملارد(پانا)- کسی چه می‌داند، شاید همین کودکی که معلمش به او مداد نو هدیه می‌کند، کسی است که دنیا را برای زندگی کردن به دنیایی زیباتر مبدل سازد.
مهربانی و همدلی، آیین آدمهای این مرز و بوم است و کسی چه می‌داند که ذهن دانش‌آموز محروم از وسایل تحصیل، تا کجاها، می‌تواند خلاق باشد. دستان کوچکش فردای سرزمینت را خواهد ساخت، پس تا دیر نشده، دستان سرد و خالیش را بفشاریم.
ناهید فلاحی‌پور، فرهنگی دلسوزی است که علاوه بر درس ریاضی و علوم و فارسی، برای فرزندان این شهر، مشق عشق و ایثار می‌کند.
او ۱۴ سال سابقه تدریس در آموزش و پرورش دارد و تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی‌ارشد، رشته برنامه‌ریزی درسی به پایان رسانده است.
او در مورد فعالیت و ویژگی‌های مدارس محل تدریس در گفت و گو با پانا گفت: من در دو مدرسه امید مسکن مهر و مدرسه زکیه منطقه سرآسیاب ملارد فعالیت دارم که هر دو منطقه بسیار قشر ضعیفی هستند و دانش‌آموزان دچار مشکلات ضعف اقتصادی، بیکاری و متارکه پدر و مادر هستند. تعداد زیادی از این دانش‌آموزان در سامانه شاد فعال نبودند که تصمیم گرفتم با توکل به خداوند، برای تهیه تبلت این دانش آموزان، نهایت تلاش و سعی را در این کار داشته باشم.
او ادامه داد: در مدرسه امید مسکن مهر، ۷ نفر از دانش‌آموزان از امکانات آموزش مجازی محروم بودند که سه نفر از آنها، ایتام بوده و با کمک و مساعدت اداره آموزش و پرورش ملارد، تبلت دانش‌آموزی دریافت کردند و ۴ نفر باقی مانده دو قلوی خواهر پایه چهارم و یک برادر پایه ششم بودند که به خاطر نداشتن گوشی ترک تحصیل کرده بود و دو خواهر پایه ششم و دوم که به لطف خداوند، برای این عزیزان تبلت تهیه شد.
فلاحی پور بیان کرد: همچنین در مدرسه زکیه من آموزگار پایه ششم هستم. تعداد خیلی زیادی از دانش‌آموزان این مدرسه هم متأسفانه از آموزش مجازی محروم بودند که با کمک و لطف خداوند و همکاری سایرین، برای یکی از دانش‌آموزان کلاس خودم تبلت تهیه کردیم. البته قبل از این که تبلت تهیه کنم به صورت حضوری به منزل شاگردم می‌رفتم و برای او تدریس حضوری انجام می‌دادم که از درس‌هایش عقب نیفتد و بعد از چند ماه خدا را شکر وارد کلاس مجازی شاد شد.
او در مورد نحوه تأمین هزینه کار خیر، گفت: در این زمینه پژمان محمودیان، استاد آموزش دف و مدیران هر دو مدرسه با من نهایت همکاری و مساعدت مالی را در تهیه تبلت، اهدای درسنامه در کلاس‌های حضوری و تهیه لوازم التحریر داشتند.
او در مورد انگیزه انجام این کار افزود: دیدن دانش‌آموزانی که مستعد و زرنگ بودند و به دلیل نداشتن بضاعت مالی از کلاس محروم بودند، برای من بسیار ناراحت کننده بود و فقط دیدن شادی این کودکان در وارد شدن به کلاس شبکه شاد و رضای خداوند بسیار مهم بود.
فلاحی پور در مورد تلاشش برای جلب حمایت افراد گفت: در تمام گروه‌های دوستان و آشنایان مطرح شد که کمک کردن به دانش‌آموزانی که مشکل مالی دارند را، فراموش نکنند که باعث ترک تحصیل این عزیزان می‌شود.
این معلم فداکار حس خود را بعد از این کار خداپسندانه چنین توصیف کرد: خوشحالی همکار از اینکه مشکل دانش‌آموز رفع شده و همچنین برق شادی در چشمان دانش‌آموز و اولیای او بسیار مسرت‌‌بخش بود و لبخند رضایت، دعای خیر آنها و تلاش برای رسیدن به درس‌های عقب افتاده برای من خیلی لذت بخش بود.
او در پاسخ به اینکه آیا ممکن است روزی از انجام این کارها پشیمان شود، با صراحت اعلام کرد: نه تنها پشیمان نیستم بلکه دنبال ایده‌های بهتری هستم که بتوانم گام‌های بلندتر و بهتری برای موفقیت این عزیزان بردارم.
فلاحی پور خاطرنشان کرد: دست هر کسی را گرفتی، بدان دست خداوند همواره بر روی شانه توست و آنجاست که می‌بینی شادی یک دل، لبخند خداست.
خبرنگار: سحر شیخی
ارسال دیدگاه