ارسلان امیری: هیچ گاه جرات نمی کنم درباره موضوعاتی مانند «جن» فیلم بسازم

در ابتدای این نشست ارسلان امیری درباره انتخاب مضمون این اثر سینمایی گفت: احساس و کنجکاوی درباره موضوع باور در من شکل گرفته بود و دوست داشتم اولین فیلم‌ام مخصوص به خودم و دغدغه‌ام باشد. برای همین سراغ افسانه‌ای رفتم که در خانواده سینه به سینه نقل شده بود.

وی افزود: برای همین تصمیم گرفتم اثری بسازم درباره این که چطور یک «باور» به «خرافه» تبدیل می‌شود.
کارگردان «زالاوا» با بیان اینکه همه ما از این قبیل داستان‌ها را شنیده‌ایم، افزود: روزی پدرم برای من خاطره‌ای را تعریف می‌کرد از جدش که جنی را تسخیر کرده بود و آن را به خدمت گرفته بود. شیوه روایت پدرم برای من جذاب شد و تصمیم گرفتم فیلمی با این محتوا بسازم.

امیری در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه ما می خواستیم موضوع خرافه را به تصویر بکشیم ، اظهار کرد: ما در این فیلم وارد مبحث درام شدیم و کاری به مباحث مذهبی این ماجرا نداریم. هدف ما نقد خرافه و به تصویر کشیدن سواستفاده از این قبیل مسائل است.
در بخش دیگری از این نشست نوید پورفرج ضمن آرزوی سلامتی برای علی انصاریان درباره حضور در «زالاوا» گفت: سکانسی که عاشقانه شروع می‌شود تا پایان فیلم تداوم دارد و حفظ این راکورد کمی سخت بود. حدود ۲۵ روز ما درگیر سکانس‌هایی بودیم که جلوی در می‌گرفتیم.
او گفت: فیلمنامه بسیار خوب بود و بعد از خواندن آن تصمیم گرفتم که در آن باشم، ضمن این که نقش من در «زالاوا» با دیگر آثارم فرق داشت.
امیری یکی از مسائل سخت در این فیلم را یادگیری زبان کردی توسط بازیگران عنوان کرد و گفت: من زبان کردی را دوست داشتم و می‌خواستم فیلمی به این زبان بسازم . اگر تعداد فیلم‌های بیشتری در اقصی نقاط ایران ساخته شود تکثر آثار اتفاق می‌افتد. می‌شود ویژگی‌ها و نشانه‌های مشترک را در سینمای اقوام پیدا کرد.
او افزود: دوست دارم نشانه‌های قومیتی را که خودم جزوی از آن هستم پیدا کنم. اما «زالاوا» فیلمی نمادین است که به مختصات آن جغرافیا ربطی ندارد و چنین اثری در هر کجا می‌تواند اتفاق بیفتد.

امیری با تاکید بر ساخت فیلم‌ها درباره قوم‌های مختلف افزود: اگر همه اقوام رسانه داشته باشند، شناخت از هر قومیت شکل می‌گیرد که نتیجه آن رسیدن به صلح و وحدت درونی است.

برادری درباره تهیه‌ این فیلم گفت: فیلمنامه «زالاوا» برای من فاکتورهایی داشت که نظرم را جلب کرد.
در ادامه رسولی درباره پروسه فیلمبرداری «زالاوا» گفت: بزرگ‌ترین چالش من در این فیلم کارگردانی ارسلان امیری بود، چراکه الفبای سینما را من از ایشان یاد گرفتم . در این فیلم هم می‌خواستم عرض‌اندام کنم و هم تواضع روبه‌روی استادم را حفظ کنم.
وی ادامه داد: ما می‌خواستیم فیلم میان ژانری باشد. به عنوان فیلمبردار دوست داشتم شیطنت‌هایی برای نمایان کردن ژانر وحشت داشته باشم، اما از آن‌جا که فرا ژانری بود باید کمی کنترل شده عمل می‌کردیم. ضمن این که حفظ راکورد در دو سکانس طولانی فیلم بسیار سخت بود.
در ادامه عماد خدابخش درباره تدوین این فیلم توضیح داد: تاکید ما این بود که در تدوین به صورتی عمل کنیم که قصه دیده شود و به چشم بیاید به نسبت این‌که بخواهیم با فضای تکنیکال، خود را به رخ بکشیم.

امیری درباره سکانس مربوط به بازی گربه در فیلم، گفت: در بازی گرفتن از گربه تنها کارگردان یا مربی حیوانات نمی‌تواند از گربه بازی بگیرد. کاری گروهی بود که همه در بازی گرفتن از آن نقش داشتند ضمن آن‌که شخصیت خود گربه نیز در نتیجه نهایی موثر بود.
در ادامه کرمی درباره طراحی صحنه فیلم «زالاوا» گفت: روستایی را که ما در آن مشغول کار بودیم، کارگردان پیشتر دیده بود و بر آن مبنا قصه را نوشته بود. وقتی من روستا را دیدم گویی ۸۰ درصد ماجرا انجام شده بود چراکه بسیار روستای بکر و زیبایی بود. تنها چالش ما این بود که بتوانیم با المان‌هایی ساده ترس را به مخاطب القا کنیم.
امیری درباره نقشی که هدی زین‌العابدین بازی کرد، گفت: این نقش بسیار از خوش دور بود. او دو ماه و نیم برای یادگیری زبان و فهمیدن زبان بدن کردها تلاش کرد.
در ادامه رحیمی سام با آرزوی سلامتی برای علی انصاریان گفت: در ابتدا می‌خواهم از کادر درمان که در خط مقدم مبارزه با کرونا می‌جنگند، تشکر کنم. امیدوارم خیلی زود بتوانیم واکسنی معتبر را خریداری کنیم.
او ادامه داد: مجموعه‌ای از عوامل درجه یک در این کار دور هم جمع شده بودند. من از چند سال پیش در جریان این کار بودم و همیشه فکر می‌کردم برای هر بازیگری در مسیر کارش نقشی ویژه که او را به چالش بکشد وجود دارد. این فیلم و نقش «آمردان» برای من از این دست نقش‌ها بود. باید از بازیگران کردی کار نیز تشکر کنم که دیده شدن ما مرهون کمک‌های آن‌ها بود.
امیری با اشاره به این مطلب که فیلمی درباره جن نساخته است،گفت: من فیلمی راجع به «جن» نساختم و هیچ‌گاه جرات نمی‌کنم وارد چنین موضوعاتی شوم. قصه جن تنها دست‌مایه‌ای بود که ما به موضوع «باور» بپردازیم.
او در پاسخ به سئوالی مبنی بر خرافه‌پرستی مردم کرد، گفت: این خیلی سوال زشت و منزجر کننده‌ای است. این اثر تنها نمادین است و ربطی به مردم کرد ندارد. امیدوارم سوال‌کننده بابت سوال زشت‌اش عذرخواهی کند.
امیری تصریح کرد: فیلم نمادین است و متعلق به تمام افرادی است که باور افراطی دارند.

امیری ادامه داد: این فیلم، هیبریدی و بین ژانری است. من فیلم را در کردستان ساختم چون آدم در زمین خودش راحت‌تر بازی می‌کند. مردم «کردستان» هنر دوست هستند و برای حضور در فیلم از خودشان اشتیاق نشان می‌دادند.

در بخش دیگری از این نشست سمیرا برادری درباره گیشه‌ای بودن این اثر گفت: من همچنان فکر می‌کنم مسئله گیشه و بازیگر نباید در اختیار عده‌ای محدود باشد. این ما هستیم که باید به سلیقه و شعور مخاطب اعتماد کنیم و فیلم‌هایمان را بسازیم. این پروژه حدود دو سال طول کشید و به اعتقاد من اگر همه فرمول‌های گیشه را نداشته باشد آن بخشی که مربوط به قصه‌گویی است را دارد.
عباسی، طراح چهره‌پردازی درباره گریم «زالاوا» گفت: این فیلم جزو سخت‌ترین کارهایی است که من در دوران کاری‌ام انجام دادم. ما گروهی شش نفره بودیم و جدا از بازیگران اصلی که چالش‌های خود را می‌طلبیدند و روزانه روی ۵۰ نفر گریم سنگین انجام می‌شد، برای اهالی روستا هم فکر کردیم. حتی برای تک‌تک هنروران نیز طراحی انجام دادیم.
فریدون حامدی بازیگر کرد فیلم گفت: برای من افتخاری است که در این جلسه هستم. من از طرف پنجاه بازیگر کردی که در کار حضور داشتند از ارسلان امیری تشکر می‌کنم.