معلم شهید محلاتی که پیکر پاکش بازنگشت

شهید حسن انصاری در سال ۱۳۳۹ در خانواده ای متوسط در شهرستان محلات دیده به جهان گشود.

او در دامان خانواده‌ای مسلمان و معنوی پرورش یافت و جوانی پاک و صدیق و مبارز مؤمن به انقلاب بود. دوران تحصیلات را تا دوره دیپلم با موفقیت طی کرد و راه خدمت به جامعه را در معلمی یاف، ت آن هم در دور افتاده‌ترین روستاها. کودکان و دانش‌آموزان روستایی از توابع شازند خاطراتی بس شیرین از این معلم نمونه شان دارند. او تمام سعی و توان خود را در راه تعلیم و تربیت صحیح نوباوگان این روستا صرف می‌کرد. شرکت فعال وی در امور خیریه از او چهره‌ای دوست داشتنی و قابل تقدیر ساخته بود. او در اجرای فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر توسعه کشاورزی با کمک دوستانش با رنج فراوان اقدام به حفر چاه و کار کشاورزی کرد. برای تأمین مایحتاج عمومی مردم به کار مرغداری پرداخت و در گرمای تابستان و به‌خصوص در ماه مبارک رمضان بدون چشم‌داشت مادی، مرغ مورد نیاز شهر را تأمین می کرد و به سهولت در اختیار مردم قرار می داد. روح پر دغدغه او با آن‌همه تلاش و خدمتگزاری به جامعه انقلابی و مردم مسلمان، سیراب شد، تا اینکه به توصیه مادر قهرمان پرورش، کلاس درس را رها کرد و به بچه‌های دبستان و همه علایق دیگرش پشت کرد و به دیار رشادت شتافت تا درس آزادگی و شهادت و انسانیت را در صحنه نبرد حق و باطل و در میان خون و آتش بیاموزد و بیاموزاند. او تعلیمات نظامی ندیده بود با وجود مسافت زیاد از روستای محل کار به محلات میامد و در هر فرصتی و بیشتر اوقات در شب‌ها مربیان نظامی بسیج را بکار می‌گرفت تا او را درس جنگ آموزند.

ضمناً چند سالی در ده هندودر از توابع سربند مشغول خدمت معلمی بود. در موقع دیم کاری چند هکتار دیم می کاشت و در موقع برداشت دیم ها آنها را واگذار به مستضعفان می کرد.

بدینسان یکی از عزیزترین فرزندان پر شور اسلام به‌ همراه عده‌ای دیگر داوطلبانه به مرکز آموزشی سپاه تهران اعزام شده و از آنجا به جبهه سومار هجرت کرد تا آخرین مراحل تکامل انسانیت را طی کند. او نیز از ماندن و بیکاری در جبهه خسته شده بود و با شوقی وصف ناپذیر در تاریخ ۶۰/۱۱/۹ به‌عنوان بیسیم‌چی یک گروه شناسایی تا قلب دشمن پیش رفت و تاکنون اثری از پیکر نازنین وی بدست نیامده است.

قسمتی از وصیت‌نامه شهید حسین انصاری به این شرح است. «مقداری کتاب دارم که آن را به کتابخانه یکی از مساجد شهرستان محلات واگذار کنید. در ضمن اموالی که داریم یا به امور خیریه مصرف کنید و یا اینکه آن را در ماه مبارک رمضان افطاری بدهید.»