دست یاری به «دشتیاری» ادامه دارد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان نوسازی مدارس کشور، متن این یادداشت به شرح زیر است:

یک سال از درگذشت غمبار حسین علیمرادی، جوانی عاشق میهن و کارهای خیر که درس ایثار، از خود گذشتگی و فداکاری را طور دیگری معنا کرد، سپری شد و ما ناگزیر به پذیرش فقدان این خیّر نیک‌اندیش بنا بر مشیت الهی هستیم. زیرا اوست که حیات و ممات را تعیین می‌کند و چه سعادتی دارند آنهایی که در گذر عمر زودگذر، توشه‌ای ارزشمند از خود به یادگار می‌گذارند و نام نیک شان در دنیای فانی جاودان می‌ماند. حسین علیمرادی دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی بود و همه او را با کانون خیریه این دانشگاه می شناختند، کانون خیریه‌ای که مدت‌ها دبیری آن را برعهده داشت.

حسین علیمرادی از جمله افراد نیک اندیش و سعادتمندی بود که با دیدن محرومیت های دانش آموزان منطقه «دشتیاری» استان سیستان و بلوچستان، نتوانست بی تفاوت بماند و عزمش را جزم کرد تا محرومیت های آموزشی و پرورشی دانش آموزان این منطقه رفع کمد. او برای رسیدن به هدف والایش به همت جمعی از دوستانش موسسه مردم نهاد «دست‌یاری به دشتیاری» را تاسیس کرد و بخش اعظمی از زندگیش را در این موسسه گذراند. او با اینکه محل سکونت و تحصلیش در پایتخت بود اما اغلب در منطقه دشتیاری حضور داشت. حسین معتقد بود در جامعه امروز ما بحث فرهنگ کار خیر اندکی کمرنگ شده و دانشجویان باید تلاش کنند تا این فرهنگ در جامعه دوباره احیا و نهادینه شود و خود در این راه پیشقدم شد. او که هم و غمش «دشتیاری» بود، پس از تاسیس موسسه دست یاری به دشتیاری با فعالیت‌های شبانه ‌روزیش، دغدغه‌اش علم و جهاد علمی در این منطقه بود. علیمرادی در گفت وگو با رسانه ها بارها گفته بود که هدفم آبادانی کامل۳۴۰ مدرسه منطقه دشتیاری سیستان و بلوچستان با ۳۲ هزار دانش آموز است. اینجا عده ای «دست روی دست» نگذاشته اند، «دست توی دست» هم گذاشته اند، تو هم دستت را بیاور و دستت را دست یاری کن.

حسین علیمرادی همچون صدها هزار خیر مدرسه ساز دریافت که برای پیشرفت کشور باید به امر آموزش و پرورش فرزندان این مرز و بوم بیش از پیش توجه شود. به همین دلیل هدفش را آبادانی کامل مدارس منطقه دشتیاری با کمک خیرین اعلام کرد و تا آخرین لحظه عمرش در این راه خداپسندانه از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.

و اکنون یک‌سال از عروج حسین علیمرادی، یاریگر «دشتیاری» و بزرگمرد نیک اندیش و جهادگر می گذرد. جوانی که عشق به کار خیر، به ویژه کمک به مدرسه سازی در مناطق محروم را هرگز فراموش نکرد و در کارزار زندگی مخلصانه گام در مسیر نوع دوستی نهاد و سرانجام هم در همین راه مقدس جان به جان آفرین تسلیم کرد. امید که اعمال پاک و خیرخواهانه اش دستگیرش باشد. «دست یاری به دشتیاری» یادگاری ارزشمند علیمرادی است که راه او را ادامه خواهد. سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور نیز بر عزم خویش در تامین فضاهای آموزشی و پرورشی مناسب در دشتیاری و دیگر مناطق با استفاده از کمک های خیرین محترم، منابع مالی استانی و ملی و نیز طرح «آجر به آجر» راسخ تر است.