خسران بزرگ در خزان هنر

درحالی که چند ماه بیشتر به پایان این قرن خورشیدی باقی نمانده، متأسفانه بسیاری از هنرمندان و اصحاب فرهنگ را که در عرصه‌های مختلف فرهنگ و هنر این مرز و بوم نقش‌های بی‌بدیلی داشته‌‌اند و صاحب آثاری شاخص و اثرگذار بوده‌‌اند از دست داده‌ایم. عمده این افراد بواسطه مؤلف بودن، کسوت و توانمندی‌هایی که در حوزه‌های فعالیت خود داشته‌‌اند در شکل‌گیری فرهنگ جامعه و آنچه از آن به‌عنوان رؤیای جمعی یاد می‌شود، جایگاه‌های ویژه‌‌ای داشته‌‌اند و در شکل‌گیری پازل عظیم فرهنگی ایران معاصر نقش منحصر به فردی ایفا کرده‌اند. برخی جامعه‌شناسان معاصر، محور فرهنگ یک جامعه را آثار و فرآورده‌های عینی و ملموس آن می‌دانند... و بر این باورند که آفرینندگان و نقش‌آفرینان خلق این آثار نقش عمده‌‌ای در بروز و ظهور فرهنگ یک جامعه دارند.

شاید به‌همین دلیل است که وقتی مشایخی، انتظامی، رشیدی، کشاورز، گرجستانی، شجریان، عالمی، اکبری مبارکه، پرتوی، جلیلوند و پورحسینی و دیگر عزیزانی همچون آنها از میان ما می‌روند بخشی از خاطره جمعی ما زخمی می‌شود و با توجه به اینکه فرهنگ جاری اجتماعی ما متأثر از آثار این چهره‌های خاص و شخصیت‌های آفریده آنهاست، همه ما در این بغض جمعی شریک می‌شویم. سال پایانی قرن باوجود ویروس کووید۱۹ به سالی پر از خسران و افسوس بدل شده است ولی امیدوارم در آغاز قرن جدید با گذر از این بیماری منحوس و تکیه بر تجارب تاریخی کشورمان و ظرفیت عظیم نسل جوان، پویا و نقش آفرین برای ترمیم این تکه‌های آسیب دیده پازل عظیم فرهنگی -هنری برنامه‌ریزی مناسب داشته باشیم.

*مدیرعامل مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران

منبع: ایران