تاثیر کووید-۱۹ بر وخامت حال کودکان مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی

به گزارش ساینس‌دیلی، پژوهش جدیدی که در "دانشگاه آرهوس"(Aarhus University) دانمارک انجام شده است، نشان می‌دهد که بسیاری از کودکان و جوانان مبتلا به "اختلال وسواس فکری عملی"(OCD)، بدتر شدن نشانه‌های اضطراب و افسردگی را هنگام پیش آمدن یک بحران مانند کووید-۱۹ تجربه می‌کنند.

پژوهشگران در حال حاضر می‌دانند که تروما و استرس می‌توانند به بروز اختلال وسواس فکری عملی و یا بدتر شدن آن منجر شوند. آنها در بررسی‌های خود نشان داده‌اند که کووید-۱۹ می‌تواند با بروز اختلالات روانی در بزرگسالان مرتبط باشد اما میزان تاثیر این بحران را در کودکان و جوانان نمی‌دانند. به همین دلیل، پژوهشگران دانشگاه آرهوس در این پروژه، به بررسی کودکان و جوانان مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی پرداختند که با بحران کووید-۱۹ مواجه شده‌اند.

پژوهشگران در بهار سال جاری، پرسشنامه‌ای را برای دو گروه از کودکان و جوانان بین هفت تا ۲۱ سال فرستادند. اختلال وسواس فکری عملی در بیشتر این افراد، چند سال پیش تشخیص داده شده بود. به طور کلی ۱۰۲ نفر به این پرسشنامه پاسخ دادند.

"پر هو ثامسن"(Per Hove Thomsen)، سرپرست این پژوهش گفت: تجربه این افراد، بدتر شدن نشانه‌های اضطراب و افسردگی در دوره همه‌گیری کووید-۱۹ بود.

تقریبا نیمی از کودکان و جوانان گروه نخست گزارش دادند که نشانه‌های بیماری آنها بدتر شده است. یک سوم از این افراد، بدتر شدن اضطراب و گروهی نیز بدتر شدن نشانه‌های افسردگی را گزارش دادند. یک پنجم از این افراد، بدتر شدن هر دو نشانه را تجربه کردند.

۷۳ درصد از افراد گروه دوم گزارش دادند که بیماری آنها بدتر شده است. بیش از نیمی از آنها بدتر شدن اضطراب و ۴۳ درصد نیز بدتر شدن نشانه‌های افسردگی را گزارش دادند.

"جودیث نیسن"(Judith Nissen)، از پژوهشگران این پروژه گفت: بررسی اختلال وسواس فکری عملی در دوره همه‌گیری کووید-۱۹، موضوع جالبی به نظر می‌رسد زیرا این اختلال در دوره همه‌گیری کووید-۱۹، خود را با نشانه‌های متفاوتی از جمله اضطراب سلامت، ترس از باکتری و آلودگی، شستن بیش از اندازه دست‌ها و استفاده مفرط از مواد ضدعفونی کننده به نمایش می‌گذارد. به همین دلیل، مهم است که نحوه تاثیر یک بحران قابل توجه را بر نشانه‌های این اختلال و پیشرفت آن مورد بررسی قرار دهیم.

کودکان و جوانانی که به پرسشنامه پاسخ دادند، افکار و اضطراب خود را در مورد احتمال پیش آمدن یک موضوع بحرانی توصیف کردند. برای مثال، آنها می‌ترسیدند که بیمار شوند و یا اعضای خانواده خود را از دست بدهند.

نیسن ادامه داد: برای کودکانی که ترس از دست دادن اعضای خانواده خود را دارند، شرح روزانه رسانه در مورد بیماری و مرگ، توصیه کردن انزوا و تمرکز بر عفونت می‌تواند افکار اضطرابی را تقویت کند. این موضوع به ویژه بر کودکان جوان‌تر که درک بیماری برای آنها دشوارتر است و وابستگی زیادی به والدین و پدربزرگ و مادربزرگ خود دارند، بیشتر است.

نیسن افزود: بحران کووید-۱۹ هنوز به پایان نرسیده است؛ بنابراین باید تمرکز خود را بر کودکان و جوانان آسیب‌پذیر معطوف کنیم.