مجتبی رشوند: نمی گوییم پلیس‌ها، آدم‌های متافیزیکی هستند اما نباید صورت نیروی انتظامی را خراب کنیم

بامداد امروز هشتاد و یکمین قسمت از برنامه سینمایی هفت با حضور مجتبی رشوند (مدیر عامل موسسه ناجی هنر)، فریدون نجفی، سوگول طهماسبی، محمدرضا عالی ور( فیلم بچه گرگ های دره سیب) ، محمدرضا مقدسیان و رضا نجاتی ( فیلم کوتاه شوفر)، کارشناسان رسانه و منتقدان روی آنتن رفت.

در ادبیات پلیسی ضعف داریم

در میزگرد اول این هفته مجتبی رشوند مدیر عامل موسسه ناجی هنر درباره جایگاه پلیس در آثار نمایشی گفت: نیروی انتظامی بیش از بیست سال قبل به عنوان یک جامعه پیش رو ضرورت حضور در بستر سینمایی و نمایشی را حس کرد به همین دلیل موسسه ناجی هنر تاسیس شد. این نشان میدهد که نیروی انتظامی به بخش رسانه و نمایش اهمیت میدهد. در طول این سال ها بیش از ۷۰ اثر نمایشی در زمینه های مختلف تولید شده است و از زمانی که من به عنوان مدیر حضور داشتم اسیب شناسی کردیم و رسیدیم به جایی که فهمیدیم ضروریت های اجرایی حال حاضر چیست تا دین خود را به دوستان نیروی انتظامی و دوستان فیلمساز ادا کنیم. مثلا برخی از چیزهایی که محدودیت تلقی میشد بین دوستان فیلساز کدام قابل اغماض هست و میشود کاهش داد. ما بی اغراق در حال حاضر در بالاترین سطح همکاری با فیلمسازان قرار داریم و سردار اشتری در تمام موارد نظارت دارند. من فکر میکنم بهتر ازاست از گذشته عبور کنیم و به آینده فکر کنیم.

وی در ادامه افزود: دهه ۶۰ و ۷۰ فضا قابل مقایسه با امروز نیست. در آن زمان تعدد رسانه ها کم بود و مردم در معرض تعدد اثر نبودند. مردم ژانر مدنظر خود را انتخاب میکنند. سلیقه مردم تغییر کرده است. در دهه ۶۰ و ۷۰ فیلم های متعددی داشتیم ولی جامعه سینمایی الان یک نیم نگاهی به گیشه دارد که طبیعی است. در دهه ۶۰و ۷۰ قهرمان فیلم ها پلیس بود و در دهه حاضر ما بیشتر به جزییات زندگی تبهکار پرداختیم و پلیس در حاشیه قرار گرفت. من فکر میکنم ما مقداری ضعف در ادبیات پلیسی داریم .ما خود را مدافع حقوق دوستانی میدانیم که در نقطه صفر مرزی کار میکنند. درب ناجی هنر به روی فیلم سازها باز است. ما تعاملی برخورد میکنیم و اصلا دنبال شعار نیستیم. نمیگوییم پلیس آدم متافیزیکی است. ما نباید صورت نیروی انتظامی را خراب کنیم.

رقیب بزرگ و سرسختی داشتیم
میزگرد دوم برنامه هفت میزبان کارگردان و بازیگران فیلم سینمایی بچه گرگ های دره سیب بود.
فریدون نجفی کارگردان فیلم درباره موفقیت این فیلم در جشنواره کودک گفت: خوسبخاته امسال در جشنواره فیلم کودک ۴ پروانه زرین را دریافت کردیم. ما رقیب بزرگ و سرسختی چون مجید مجیدی و فیلم خورشید را داشتیم. مجیدی کسی بود که من به واسطه او با سینمای کودک آشنا و وارد این ژانر شدم. درمورد گویش فیلم باید بگویم این است که این نوع فیلم ها که در اقلیم های خاص ساخته میشود من به عنوان یک سند فرهنگی به آن ها نگاه میکنم. اگر ما وفادار باشیم به زندگی آن ها پشت این فیلم ها محکم تر است یعنی مردم سراسر دنیا با فیلم ارتباط برقرار کنند. وقتی گویش را از بازیگر بگیری حس بازیگر از دست میرود. .
.
سوگول طهماسبی ادامه داد: من اصالتا بختیاری هستم. کار با سه نوجوان و دنیای صادقانه آن ها برایم بسیار لذت بخش بود چون آن ها دنیایی کاملا صادقانه دارند و هنوز مثل ما درگیر دنیا نیستند. با اینکه من بختیاری هستم ولی همین بچه ها مشاور لهجه من در فیلم بودند. ممنون از آقای نجفی که به من اعتماد کردند چون من را بازیگر تلویزیون میدانند ولی ایشان من را برای یک نقش اصلی سینمایی انتخاب کردند.

ساخت فیلم شوفر دغدغه من بود و اگر آن را نمی ساختم آرام نمی گرفتم
میز فیلم کوتاه این هفته به فیلم شوفر اختصاص داشت که در جشنواره کودک جایزه بهترین فیلم کوتاه را دریافت کرد. رضا نجاتی کازگزدان این اثر در این باره گفت: شوفر برای من یک دغدغه بود و این دغدغه مرا ول نمی کرد. این را دیده بودم که عده ای دوست دارند در کودکی پشت فرمان بنشینند. زمانی که ما در حین فیلمبرداری بودیم افسر راهنمایی و رانندگی به ما گفت که این چیزها در جاده ها بسیار زیاد است. این برایم جالب بود که این تخیل من در واقعیت چقدر رواج دارد. این فیلم واقعا دغدغه من بود و اگر ان را نمی ساختم واقعا آرام نمی گرفتم.
محمدرضا مقدسیان در ادامه افزود : این موضوع انگار بخشی از خاطرات ماست. اما واقعا موضوع و مضمون اصلی فیلم چیست؟ آیا به دنبال نشان دادن عواقب است؟ بحث اگرچه خوب است اما اندازه نیست. نقش مادر به شدت پررنگ است. مادری که طلاق گرفته است. ارتباط این بچه با مادر چطور است؟ این بخشی از سیر داستان است. شیوه تربیتی پدر هم قابل پیگیری است. اما هیچ کدام از اینها در فیلم دیده نمی شود و ما باید آن را با ذهنیت خود به دست بیاوریم. انگار فیلم فقط یک فیلمی است برای فرهنگ سازی در موضوع رانندگی. من انتظار دارم در فیلم ابعاد و اعماق داستان را برای ما نشان دهد. رگه هایی از این موضوع وجود دارد اما شکل نگرفته و کامل نشده است. در بحث کارگردانی یک سوال ذهن مرا مشغول می کند. من احساس می کنم فیلم بیش از حد نماهای بسته می بینیم. تا جایی قابل درک است. اما به عنوان یک فیلم جاده ای ما انتظار داریم گاهی نماهای باز هم ببینیم.

گفتنی است میزنقد و بررسی این هفته به بررسی فیلم سینمایی دادگاه شیکاگو هفت با حضور مسعود فراستی، ناصر هاشم زاده و محمدتقی فهیم سپری شد.