منتقدان دولت دنبال چه هستند؟

بنابراین مساله تحریم و تبعات ناشی از شیوع ویروس کرونا بخش اندکی از پارامترهای شکل‌گیری وضعیت کنونی است. بخش اعظم آن به ناکارآمدی در مدیریت شرایط بازمی‌گردد. از سویی هر جریان سیاسی و حزبی به‌دنبال در اختیار گرفتن قدرت است. پس کسب قدرت لزوما یک هدف مذموم یا ناپسند در نظر گرفته نمی‌شود، چون به‌هرحال هدف از هرگونه فعالیت سیاسی کسب قدرت است، اما زمانی که در این شرایط ناگوار و سخت معیشتی جریان‌ها، احزاب، افراد و شخصیت‌ها با موج‌سواری بر مشکلات مردم صرفا به دنبال امیال حزبی، شخصی و گروهی خود هستند، اینجاست که چالش بیش از پیش خودنمایی می‌کند و می‌تواند باعث تحریک احساسات مردم شود، آن هم مجلس یازدهم که در صحنه عمل فعلا حواشی فراوانی به ارمغان آورده و هیچ تلاش عملی برای حل مشکلات تاکنون رسما اعلام نشده است.

می‌توان عنوان کرد که به دلیل شکل‌گیری فضای رقابت سیاسی انتخاباتی سال آتی امکان دارد بخشی از هجمه‌ها علیه دولت و جریان حامی در دستور کار باشد. اما باید این نکته را مدنظر قرار داد که این راهبرد می‌تواند خطرناک باشد. نکته بسیار مهمی که در این میان نادیده گرفته می‌شود به سرخوردگی‌های اجتماعی نسبت به تبعیض باز می‌گردد. حتی اگر کشور در شرایطی به مراتب بدتر از این قرار گیرد، مادامی که میان مسئولان با طبقه فرودست و متوسط جامعه فاصله وجود نداشته باشد و مردم شاهد تبعیض نباشند و تحریم‌ها و چالش‌های اقتصادی باعث نشود که گسل در جامعه پررنگ شود، قطعا می‌توان وضعیت را مدیریت کرد، چراکه جامعه می‌بیند مسئولان در همان شرایطی زیست می‌کنند که ملت در آن به سر می‌برد، نظیر اوایل انقلاب و تا حدی هم در زمان جنگ. اما زمانی که در صحنه عمل مردم می‌بینند که بار شعار استکبارستیزی، مرگ بر آمریکا و عدم مذاکره صرفا بر دوش آنهاست و برخی به دنبال پست، مقام، جایگاه، رانت و نظایر آن هستند، پارامتر اختلافات سیاسی می‌تواند حساسیت جامعه را افزایش دهد. اتفاقا به دلیل همین فضا فعلا حضور و مشارکت در انتخابات ۱۴۰۰ توام با تردید است. اینجا صرفا عملکرد دولت روحانی مطرح نیست، بلکه باید عملکرد همه مسئولان مدنظر قرار گیرد.

* تحلیلگر مسائل بین‌الملل

منبع: آرمان‌ملی