تاریخچه سینما در ایران

بنابرآنچه در تاریخ آمده است سفر مظفرالدین شاه به خارج از کشور در سال ۱۲۷۹ هجری خورشیدی موجب آشنایی او با این وسیله سرگرمی در محل آب های گرم معدنی کنترلکسویل فرانسه شد. شاه آنچنان جذب آن شد که بلافاصله دستور داد میرزا ابراهیم خان عکاس باشی یک عدد از آن را خریده و طرز کار آن را یاد بگیرد تا این دستگاه عجیب را که به ظن او بر روی دیوار می اندازند و مردم در آن حرکت می کنند؛ به عنوان سوغات برای زنان حرمسرای خود ببرد.

همزمان با شروع انقلاب مشروطیت بهره گیری از هنر سینماتوگراف و مراکزی هم برای تماشای عمومی ایجاد شد. اولین اعلان مربوط به سینما نیز در سال ۱۲۸۷ هجری خورشیدی در جراید به چاپ رسید.

نخستین فیلم سینمایی ایران نیز با نام «آبی و رابی » نیز در سال ۱۳۰۹ توسط «اوانس اوگانیانس» ساخته شد و قبل از آن ، چند سینمای تاسیس شده فیلم های غربی را که در برخی موارد زیرنویس فارسی داشتند به نمایش می گذاشتند.

در سال ۱۳۱۲اردشیر ایرانی، اولین فیلم ناطق ایرانی را با نام «دختر لر» در بمبئی ساخت. استقبالی که از فیلم دختر لر شد مقدمات ساخت چند فیلم ایرانی دیگر را فراهم کرد.

تغیر جو سیاسی و مواجهه با جنگ جهانی دوم طی سال های ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۷ موجب شد تا فعالیت های سینماهای نوپای ایران با رکود مواجهه شود.

در سال های بعد فعالیت های فیلمسازی به دلیل تاسیس چند شرکت سینمایی توسط تعدادی سرمایه گذار و همچنین عمومی تر شدن سینما در بین مردم، گسترش یافت. اما متاسفانه در این شرکت ها به درآمد و سود حاصل از تولید توجه می شد بنابرین حاصل محصولاتی عوام پسند و بی محتوا بود که به مرور جزو سنت رایج فیلم سازی در آن دوره شد.

سینمای ایران پس از انقلاب به یک پوست اندازی فرهنگی رسید و قوانینی منطبق با قانون جمهوری اسلامی برای آن تنظیم و تثبیت شد. پس از سال ۱۳۶۲ با تدوین ضوابط فیلمسازی که با توجه به شرایط پس از انقلاب تنظیم شده بود تاثیر مثبتی بر روند فیلمسازی در ایران گذاشت.

شاید سینمای ایران امکانات سینمای هالیوود را در اختیار نداشته باشد و در ساختن جلوه های ویژه در سطح پایین تری باشد، ولی باز هم با کمترین امکانات سطح توقع دوستداران به سینما هر ساله بهتر از سال های قبل برآورده می شود.

لازم به ذکر است، هر ساله در ایران ۲۱ شهریور به عنوان روز سینما گرامی داشته میشود.