یک تحلیلگر مسائل سیاست خارجی در گفت‌وگو با پانا تاکید کرد؛
تخریب همکاری ایران و چین با اهداف سوء سیاسی انجام می‌شود
زنگنه: مخالفان ورود چین به اقتصاد ایران، دشمن مردم ایران هستند/ هیچ کشوری آن هم کشور معتبر و پرسابقه‌ای مثل جمهوری اسلامی ایران، در هیچ تفاهم‌نامه‌ای، هیچ وقت زمین و جزیره واگذار نمی‌کند
تهران (پانا) - یک تحلیلگر مسائل سیاست خارجی تاکید کرد هم چینی‌ها، هم اروپایی‌ها و هم آمریکایی‌ها همه می‌دانند که ایرانی نسبت به سرزمین خود و حاکمیت خود بسیار حساسیت دارد و به همین دلیل عده‌ای که مخالف کمک‌های چین یا ورود چین در اقتصاد ایران هستند از این حربه استفاده می‌کنند. این‌ها دشمن مردم ایران هستند چراکه نمی‌خواهند مردم ایران خود در ساخت و ساز وارد شوند و می‌خواهند کماکان ایران مصرف‌کننده کالای چینی، اروپایی و سایر کشورها باشد.
صباح زنگنه در گفت‌وگو با خبرگزاری پانا به تفاهم‌نامه همکاری ایران و چین اشاره کرد و با تاکید بر اینکه هیچ کشوری آن هم کشور معتبر و پرسابقه‌ای مثل جمهوری اسلامی ایران، در هیچ تفاهم‌نامه‌ای، هیچ وقت زمین و جزیره واگذار نمی‌کند، گفت: «آنچه معمولا در قراردادها مطرح می‌شود، این است که حق انتفاع یا بهره‌برداری از مناطقی پیشنهاد می‌شود و در قرادادهای بعدی با بیان جزئیات، آن حق بهره‌برداری، قید و بند و شرط و شروط پیدا می‌کند.»
وی ادامه داد: «همکاری ایران و چین نه قرارداد، بلکه تفاهم‌نامه است و فعلا در حد پیش‌نویس است که چارچوب و ابعاد همکاری‌ها را ترسیم می‌کند. مراحلی که این نوع تفاهم‌ها طی می‌کنند، شامل چندین مرحله است و در مرحله اول هیچگونه از جزئیات بیان نمی‌شود، چراکه هر نوع همکاری در ابعاد اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی شرایط خاص خود را باید داشته باشد و هر کدام از این ابعاد شاید ده‌ها قرارداد فرعی پیدا کنند. باید بر روی قراردها ضمانت‌های دو طرف مطرح شود. نیروهای انسانی که باید شاغل شوند نیز جزو مهمی از این نوع تفاهم‌نامه‌ها است. اگر یک همکاری اقتصادی به وجود بیاید اما باعث ایجاد اشتغال برای نیروهای محلی نشود، آن قرارداد عملا پذیرفته نمی‌شود. اگر قراردادی منعقد شود اما انتقال تکنولوژی در آن نباشد، انتقال سرمایه به وجود نیاید، این نوع قراردادها منعقد نمی‌شود. بنابراین معمولا ایران شرایط اصلی که مطرح می‌کند این است که قرارداد به محیط زیست ضربه نزند، ایجاد اشتغال کند، انتقال تکنولوژی صورت گیرد و انتقال سرمایه هم حاصل شود.»
این تحلیلگر ارشد حوزه بین‌الملل با اشاره به حاشیه‌سازی‌های اخیر درباره این همکاری و طرح موضوعاتی چون واگذاری زمین و جزیره از سوی کشورمان، اظهار کرد: «نقش مدیریت کلان هم مورد بحث قرار می‌گیرد که هیچکدام از این مدیریت‌های کلان نباید به حق حاکمیت لطمه بزند چه برسد به اینکه در آن واگذاری باشد. این واگذاری که برخی از افراد مطرح کردند و گفتند طبق این تفاهم‌نامه بخشی از جزایر و زمین‌هایی از ایران به چین واگذار می‌شود، جزو بحث‌های تبلیغاتی و با اهداف سوء سیاسی مطرح می‌شود. حتی کشورهای آفریقایی هم زمین واگذار نکرده‌اند و نمی‌کنند چه برسد به جمهوری اسلامی ایران. هم چینی‌ها، هم اروپایی‌ها و هم آمریکایی‌ها همه می‌دانند که ایرانی نسبت به سرزمین خود و حاکمیت خود بسیار حساسیت دارد و به همین دلیل عده‌ای که مخالف کمک‌های چین یا ورود چین در اقتصاد ایران هستند از این حربه استفاده می‌کنند. این‌ها دشمن مردم ایران هستند چراکه نمی‌خواهند مردم ایران خود در ساخت و ساز وارد شوند و می‌خواهند کماکان ایران مصرف‌کننده کالای چینی، اروپایی و سایر کشورها باشد.»
آمریکا، اروپا، چین یا روسیه؟
نماینده پیشین ایران در سازمان همکاری‌های اسلامی تاکید کرد: «اگر بخواهیم در اقتصاد آینده منطقه و جهان نقش ایران را تعریف کنیم حتما باید با رعایت شرایط وارد این نوع همکاری‌ها شویم. اقتصاد دنیا اکنون به صورت زنجیره‌ای و شبکه‌ای عمل می‌کند. ایران در کجای شبکه‌های تجاری دنیا قرار دارد و کجای زنجیره‌های تولید و مصرف و توزیع کالا و خدمات قرار دارد؟ باید به این سوالات پاسخ داده شود. اگر بخواهیم پاسخ صحیحی بخواهیم به دست بیاوریم شاهد خواهیم بود کشورهایی که آمادگی دارند در ایران سرمایه‌گذاری کنند و ایران نقش پیدا کند، خارج از چهار قطب اصلی آمریکا، کشورهای اروپایی، چین و روسیه نیستند. کشورهای دیگر اما در مراحل بعد قرار می‌گیرند و همکاری آن‌ها تفاوت دارد. در میان قطب‌های اصلی آمریکا از هر نوع سرمایه‌گذاری و خرید و فروش ممانعت می‌کنند، اروپایی‌ها سرمایه و تکنولوژی را دارند اما از آمریکا نگران هستند و باید چراغ سبز آمریکا را بگیرند، روسیه هم تکنولوژی دارد اما فراگیر نیست و تکنولوژی آن کشور در صنعت فراگیر نیست، روسیه سرمایه هم ندارد. لذا بین قدرت‌ها و قطب‌های اصلی چین باقی می‌ماند. چین سرمایه و تکنولوژی‌های جدید دارد. تکنولوژی‌هایی دارد که آمریکا، اروپا و رژیم صهیونیستی به شدت دنبال آن هستند و به آن نیاز دارند و نگران قدرت تکنولوژی فوق‌العاده چین هستند. حتی هند و ژاپن هم به دنبال آن هستند.»
اقتصاد ایران و چین مکمل همدیگر هستند
این تحلیلگر روابط بین‌الملل خاطرنشان کرد: «چین پیشرفت‌هایی به لحاظ های‌تکنولوژی و تکنولوژی‌های آی‌تی به دست آورده است که از سایر کشورها و قطب‌ها جلوتر است. چین آماده انتقال این تکنولوژی است و از تحریم‌های آمریکا هم نگرانی ندارد. ایران هم تولیدکننده نفت و گاز است و چین مصرف‌کننده نفت و گاز. چین می‌تواند در توسعه صنایع زیرساختی و بنیادی نفت و گاز و هم تکمیل زنجیره صنایع بالادستی و میان‌دستی در نفت و گاز وارد شود. بنابراین دو اقتصاد چین و ایران مکمل هم هستند اما این به معنای کنارگذاشتن سایر کشورها نیست. اگر دیگر کشورها هم بخواهند با همین شرایط وارد شوند با حفظ استقلال و حاکمیت کشور و ایجاد اشتغال و انتقال تکنولوژی و سرمایه، حتما جمهوری اسلامی ایران می‌پذیرد و استقبال خواهد کرد.»
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی اضافه کرد: «برجام کمک کرد که چین وارد این همکاری شود. چین‌ها و روس‌ها معتقدند که ایران اگر زمینه بازگشایی سیاسی برایش فراهم شود، به طرف اقتصاد و تکنولوژی شرقی و سایر کشورها نخواهد رفت و به سمت صنعت و تکنولوژی غربی تمایل پیدا خواهد کرد. غربی‌ها هم این را درک و سعی می‌کنند هر گونه نزدیکی بین اقتصاد ایران و چین را مانع شوند و آن را مسدود کنند. چینی‌ها هم می‌دانند اگر در روابط ایران و آمریکا گشایش سیاسی حاصل شود، نسبت به همکاری اقتصادی با چین قائل به اولویت نخواهند بود. بنابراین با فهم روانشناسی سیاسی و درکی که ما از این قطب‌ها داریم و درکی که این قطب‌ها از ما دارند باید تصمیم عاقلانه، جامع و به نفع منافع کشورمان اتخاذ کنیم. ماندن در لابه‌لای این تصمیم‌گیری‌ها بدون اتخاذ یک تصمیم و ماندن در تحلیل‌ها، کشور را عقب نگه خواهد داشت و رقبای ایران را در منطقه توسعه‌یافته‌تر و قوی‌تر خواهد کرد.»
ارسال دیدگاه