مسعود فراستی: مصطفی کیایی فیلم ساز خوبی است اما این را در همگناه نمی بینیم

شامگاه گذشته شصت و هشتمین قسمت از برنامه سینمایی هفت با حضور علی نیک رفتار ، مجید امانی زاده ، کارشناسان رسانه ، محمدرضا مقدسیان ، پویا نبی (کارشناس و کارگردان فیلم کوتاهد)، فرزاد موتمن (کارگردان فیلم سینمایی سراسر شب ) روی آنتن شبکه سوم سیما رفت و میز نقد برنامه با حضور منتقدان به نقد و بررسی سریال هم گناه اثر مصطفی کیایی پرداخت.

در این گزارش خلاصه ای از مباحث مهم برنامه را مطرح می کنیم.
مهمترین مشکل صنوف امنیت شغلی است/ چرا از عکاسان صنوف برای پروژه های سینمایی استفاده نمی شود

در اولین میزگرد این هفته برنامه هفت که سومین قسمتی بود که به بررسی مشکلات صنوف سینمایی میپرداخت علی نیک رفتار (رییس انجمن صنفی عکاسان سینما ) و مجید امانی زاده(رییس انجمن صنفی دستیاران و مدیران تدارکات سینما )درمورد مشکلات خود مباحثی مطرح کردند.

علی نیک رفتار درباره این مشکلات گفت: اهمیت و موضوع اصلی ما امنیت شغلی است . تمام تلاش صنف ما در این جهت است که بتوانیم این مشکل را حل کنیم. تا جایی که بعضی از اعضای ما دچار مشکلات عدیده خانوادگی شده اند. وقتی بحث امنیت شغلی مطرح میشود موارد روانی، مالی و ... درمیان است.

بزرگترین مشکل ما استفاده از عکاسان غیر عضو صنف در پروژه هاست.خیلی از دوستان عزیز یک جاهایی دخالت هایی میکنند که ربطی به آن ها ندارد. مثلا منشی صحنه عکاس معرفی میکند. شاید به این خاطر است که مدیریت آن پروژه به نقش عکس واقف نیست.
سال گذشته ۳۵ اثر تولید شد که در هیچ کدام از آن ها از صنف ما فردی به عنوان عکاس حضور نداشت.

مجید امانی زاده هم در ادامه افزود:مشکل اصلی ما مشکل رفاهی است. وقتی اسم تدارکات به گوش آدمهای که خارج از سینماست میرسد فکر می کنند تدارکات آوردن چایی و ... است. تدارکات سه بخش دارد، ولی صنف تدارکات در اصل کارش مهیا کردن زمینه تولید است.

سراسر شب چون با فضای غالب سینما همراه نبود از اکران رانده شد

در میز گرد دوم برنامه سینمایی هفت که با حضور فرزاد موتمن کارگردان فیلم‌سینمایی سراسر شب برگزار شد در مورد علت اکران نشدن این فیلم سینمایی بعد از دو سال صحبت هایی صورت گرفت . این‌کارگردان پیشکسوت در مورد عدم اکران فیلمش بعد از دو سال معتقد بود:
چون این فیلم با فضای غالب سینمای ایران فرق داشت برای اکران با مشکلاتی برخورد کرده است. وی در ادامه عنوان کرد : این فیلم کمدی نیست، از نوع درام های اجتماعی که سینمای ایران به آن عادت کرده هم نیست پس مهجور باقی میماند.
سینمای هر کشوری به فیلم های مختلف نیاز دارند. درست است که این نوع فیلم ها جریان غالب نیست ولی یادمان باشد که این شیرازه است که کتاب را نگه میدارد و باید هه این سبک فیلم سازی احترام گذاشت.

بعضی فیلم ها از عمد برخی نهاد ها را نشانه می گیرند / برخی نویسنده ها روی سریال های ترکی را سفید کرده اند

طبق روال هر هفته میز رسانه برنامه هفت هم به بررسی برخی اخبار مهم سینمایی با حضور عباس گل و آرش فهیم به میزبانی پژمان کریمی سپری شد.

کارشناسان رسانه از وضعیت شبکه نمایش خانگی و تبدیل شدن آن به حیاط خلوت گلایه کردند و معتقد بودند برخی از نویسنده ها روی سریال های ترکی را سفید کرده اند . حتی برخی از فیلم ها را از روی عمد و برای ضربه زدن به برخی نهاد ها میسازند.

یکی از مشکلات فیلم های کوتاه مضمون زدگی آن است

میزگرد این هفته برنامه هفت به معرفی و بررسی فیلم کوتاه خواب گردها ساخته پویا نبی با حضور محمدرضا مقدسیان پرداخت.

محمدرضا مقدسیان کارشناس فرهنگی‌درمورد شرایط فیلم کوتاه در ایران و ویژگی های این فیلم کوتاه گفت: یکی از ویژگی هایی مهم خواب گردها از سایر فیلم های کوتاه غلبه نقش کارگردان و عوامل فیلم است. این فیلم در فضای ساخته شده که تحت عنوان فضای سیال ذهن مطرح است. در سینمای بلند داستانی شاید کسی که این شکل از سینما را دنبال میکند بهرام توکلی است. اما در عرصه فیلم کوتاه یک مساله ای که با آن رو به رو هستیم این است که فیلم های کوتاه غالبا مضمون زده هستند یعنی به بخش فیلمنامه معطوف میشوند. اما همه میدانیم که سینما با تصویر با مخاطب صحبت میکند.
پویا نبی کارگردان فیلم خواب گردها در ادامه افزود: واقعیت این است که این مدل فیلمسازی از دو جایگاه می آید یک، از سبک ادبیات و یک بخش دیگر از نیاز سینمای مملکت ماست به این نوع فیلمسازی است.
متاسفانه سینمای ایران در چند دهه اخیر خیلی در همه زمینه ها محافظه کار شده است.

گفتنی است میز نقد این هفته برنامه سینمایی هفت با حضور مسعود فراستی ، محمدتقی فهیم و ناصر هاشم زاده به نقد و بررسی سریال هم گناه اثر مصطفی کیایی پرداخت.

سینما و هنرمندان چرا در چنگ تبلیغات گرفتار شدند؟

در ابتدای بخش میز نقد که با اجرای مسعود فراستی همراه بود به موضوع تبلیغات اشاره شد و این منتقد عنوان کرد: ما اگر بخواهیم به جمع بندی برسیم باید بدانیم به صورت فردی حل نمیشود. باید وظیفه خودم را با تمام وجود انجام دهم و کار ملی و مردمی را تبلیغ کنم. و به افرادی که باید کمک کنم کمک میکنم.

محمدتقی فهیم در ادامه یادآور شد: در چهارچوب موضوعاتی که در آمریکا صورت گرفته چهره ها به صحنه آمده اند و خواستار این شدند که علیه نزاد پرستی فیلم بسازید. و خواستار فعالیت های ضد نژاد پرستی انجام بدهند. این طرف هم سلبریتی های ما فروشنده کالا شده اند. کشیدن بازیگران به راه تبلیغات کار اشتباهی است. مثلا وضعیت شبکه نمایش خانگی به نحوی شده که میگویند این مقدار پول بیاورید سه ماهه پول شما را باز میگردانیم و دلالی به عرصه تصویرسازی کشور ما افتاده است. صرفا شرکت در کارهای نازل به خاطر دستمزد کار اشتباهی است.
همه هنرمندان را نباید با یک دیدگاه نقد کرد. فقدان کانون های صنفی این آسیب را میرساند. سیستم اداری ما هم مشکل دارد. این مشکلات به صورت فردی حل نمیشود.

ناصرهاشم زاده نیز در بخش دیگری از این برنامه تصریح کرد: باید اندیشه ای کرد که چرا به اینجا رسیدیم. سینما و هنر نباید اسیر تبلیغات تجاری شود. مسئولین میگویند بروید سرمایه گذار پیدا کنید برای کارتان. مساله پول کثیف از همینجا اتفاق افتاده است. ما گاهی یک فرا فکنی داریم که میگوییم دیگران باعث فلان مساله شده اند و خود را نمی بینم که باعث مشکل شده ایم. چون به منافع شخصی فکر کردیم نه جمعی. این فاجعه ایجاد کرده است. کم نیستند مکان هایی که سینمایی هستند و از اموال عمومی استفاده میکنند.

دربخش دیگر برنامه میز نقد به سریال همگناه پرداخته شد.

در این بخش مسعود فراستی با اشاره به سابقه فیلمسازی مصطفی کیایی گفت: در این فیلم اشرافیت وجود ندارد چون این اشرافیت ریشه ندارد. این قصه ها اگر برای هرکدام از اشخاص اتفاق می افتاد فرقی نمی کرد. من نکته ای راجع به سرگرمی بگوییم ، ۹۰ درصد سریال های جهان برای سرگرمی است اما بلد هستند سرگرم کنند. بسیاری از سریال های آن وری سرگرمی های به درد بخوری هستند.

وی ادامه داد: من مخلص سرگرمی هستم نه سرگرمی کاذب و خالی کردن جیب مردم. چه شد آدمی که انقدر تکنینک بلد بود اینگونه شد. من دو تاسکانس را نقد میکنم.
فراستی در ادامه سخنان خود یادآور شد: سکانس درگیری اول که پلیس همراه با این ها میرسد. اگر دقت کرده باشید تمام قاب ها مدیوم است. یک لانگ شات نداریم که مکان بفهمیم. حمله در مدیوم اتفاق می افتد. در نهایت نابلدی است. این سریال ساز ما عقبه ضد گلوله دارد، این کارگردان بلد است.
وی ادامه داد: چیزهایی که بلدیم کی ثابت میشود ؟ در زمان. یک چیز خوب در گذر زمان معلوم میشود که از من است. وقتی در اثر ۴ ام می بینیم از اثر اول پایین تر است خوب آدم شک میکند. سکانس اول کمدی است تا اکشن. طرف تیر خورده یک جوی خون کنار پلیس روان است و پلیس جوی خون را نمیبیند! برای چه بدمن دارد بالا راه میرفت و صدای پای او هم خیلی زیاد است و پلیس صدای او را نمیشنود؟ این میزان نابلدی سرگرمی نمیدهد . من باید با دو صحنه اکشن سرگرم شوم که نمیشوم. اگر سرگرم نمیکند چرا مخاطب میخرد؟ چون چاره ای ندارد . توجه تکنیکال باید به وجود بیاید. فقط امیدوارم دوستان ما به تصحیح آن قدم بردارند. ادای ناراحتی در نیاورند. بازی ها همه بد است.

در ادامه محمدتقی فهیم با اشاره به این مطلب که شبکه نمایش خانگی وضعیت خوبی ندارد، افزود: سریال همگناه درمورد خاندان صبوری است که از جوانی تاکنون را بررسی می کند. سریال های شبکه نمایش خانگی که وضعیتی خوبی ندارد. مشتریان فیلم ها ناراضی هستند. مردم رضایت کافی از وضعیت شبکه نمایش خانگی ندارند و دیدن دلیل بر خوبی یک اثر نیست. مساله عرضه و تقاضا مهم است. مردم چون چیز بهتری نیست مجبور به انتخاب آثار هستند.
وی یادآور شد: اینکه بگوییم مردم مقصر هسند درست نیست. در این سریال حرکت دوربین درست نیست.

ناصر هاشم زاده نیز در ادامه این بحث خاطرنشانن کرد: بارها در تلویزیون گفته شده است که چرا سریال های ما صد قسمتی نیست. در نمایش خانگی این مشکلات نیست و دست سازنده باز است. کمتر به خطوط قرمز توجه میشود چیزی که در تلویزیون خط قرمز است. مشتری موجود است و فروش می رود. من به مردم میگویم چرا می بینید. نقد مردم هم موجود است.
وی ادامه داد: مردم مشغول شدن و سرگرمی میخواهند و این فیلم ها مردم را سرگرم میکنند. یک ادعایی در گفتگوها شده بود که گفته شده بود ما وضعیت مردم را در این سریال میگوییم که این خانه نماد زندگی مردم ایران است. این مرثیه برای یک اشرافیت است برا اشرافیتی که وجود ندارد. از مردم در یک جا میخواهد یک سخنی بگویید و بعد از سال ها به دنبال جبران گذشته است. تمام آن لطف توهین به مردم است. ولی چون قصد سرگرمی بوده ما اعتراضی نداریم ولی نگویید این قصه مردم است. این اتفاق بدی که در این نوع کارها می افتد این است که آن جوهره اصلی، پشتوانه و تفکر ندارد ما آدمهایی را چیدیم و برایشان قصه ساختیم. یک کلیشه هندی وجود دارد ، پدر در برابر پسر . یکی از عوارض چنین نگاه کردن به جامعه فریب دادن خود است و به اقتضای آن فریب دادن مردم.