آیا برگشت عادت‌های انسانی در پساکرونا امکان‌پذیر است؟

به‌گزارش ایسنا به نقل از نیویورک‌تایمز، اندی مولنسکی استاد دانشکده تجارت بین‌المللی برندیس اظهار کرد: سلام کردن بیانگر پیام است و زمانی که یکدیگر را در آغوش می‌گیرید، پیام دلتنگی خود را به فرد مقابل ابراز می‌کنید. این حرکت غیرکلامی انتقال‌دهنده احساسات افراد به یکدیگر است.

پاتی وود، کارشناس رفتار انسانی و زبان بدن می‌گوید: روش سلام کردن افراد از گذشته تا به امروز دستخوش تغییرات زیادی شده و در مناطق مختلف جغرافیایی با معانی متفاوت همراه شده است. در بسیاری از فرهنگ‌ها، سلام کردن و دست دادن بیانگر عمق یک رابطه تا جایگاه یا قدرت شخص است و موجب ایجاد صمیمیت در ارتباطات اجتماعی ما می‌شوند.

پاول زاک، فارغ‌التحصیل علوم اقتصاد رفتاری دانشگاه کلارونت کالیفرنیا گفت: ازآنجاکه دست دادن و بغل کردن یکی از عادت‌های جسمی ما هستند، درنتیجه از بین رفتن آنها سخت و دشوار است. اما ترس از بیماری ممکن است این حرکات جسمی را تغییر دهد. همان‌طور که همه‌گیری کووید-۱۹ این مورد را ثابت کرد.

عادت سلام کردن در دوران پساکرونایی

مولینسکی گفت: هرچند که با کاهش محدودیت‌ها بسیاری از افراد تمایل به برگشت عادت‌های خوددارند، اما به دلیل عدم وجود واکسن کروناویروس، بسیاری از این افراد در تعامل بین فردی خود محتاط عمل می‌کنند.

وی افزود: جامعه به‌جای بازگشت به عادت سلام و احوال‌پرسی گذشته خود، موارد جدیدی را با معانی مشابه اتخاذ می‌کند و فقط به حرکت سر و یا دست از دور اکتفا می‌کنند.

لیز پست توصیه کرد: تا زمانی که یک واکسن به‌طور گسترده در دسترس نباشد، روش مودبانه این است که مراقبت‌های بیشتری برای حفظ سلامت دیگران انجام دهید.

وی در ادامه افزود: ما همیشه می‌گویم ایمنی بر قوانین و مقررات برتری دارد و اکنون به دلیل این بیماری همه‌گیر جهانی باید اقداماتی برای ایجاد یک جامعه ایمن اجرا کنیم.

زاک پیش‌بینی کرد: باید در زمان تعامل با دیگران مرز خود را رعایت کنیم و از سلام و احوالپرسی فیزیکی پرهیزکرده و همچنان فاصله اجتماعی را در نظر داشته باشیم.

البته برای برخی از افراد این مورد دشوار نیست و برخی محققان بر این باورند که این روش احوالپرسی قبل از همه‌گیری رو به کاهش بوده است. فیلد و گروه وی طی ۱۵ ماه گذشته، رفتارهای افراد در ورودی‌های فرودگاه‌های سراسر جهان را مورد تجزیه‌وتحلیل قراردادند و دریافتند که در حال حاضر افراد در فرودگاه‌ سرگرم گوشی همراه خود هستند و کمتر با دیگر مسافران تعامل دارند.

وی گفت: مردم آنقدر در گوشی‌های همراه، در فناوری و رسانه‌های اجتماعی غرق شدند که فکر نمی‌کنم واقعا احساس تعامل فیزیکی با دیگران داشته باشند.

فیلد گفت: اگرچه ممکن است با عدم ارتباط فیزیکی با دیگران برخی از مزایای سلامتی از طریق تعاملات فیزیکی مانند کاهش ضربان قلب، فشارخون و هورمون‌های استرس و افزایش هورمون‌های انتقال دهنده مانند اکسی توسین را از دست دهیم اما باید بدانیم تعامل فیزیکی تنهاترین راه‌حل نیست.

وی معتقد است شما می‌توانید با ورزش و دیگر موارد احساسات لمسی خود را فعال و گیرنده‌های فشار پوست را تحریک و واکنش‌های درمانی را در بدن فعال کنید که باعث آرامش و کاهش افسردگی، اضطراب و ضربان قلب شما شود.

فیلد گفت: "وقتی پوست خود را تغییر دهید، سیستم عصبی و تولید هورمون‌های استرس را کند می‌کنید. من فکر می‌کنم افرادی که خانه‌نشینی را رعایت می‌کنند، باید ورزش کند تا احساسات لمسی آنان نیز تقویت شود."

خانم وود گفت: برای جبران از بین رفتن تعاملات جسمی در سلام کردن، ممکن است نیاز به احساسات گسترده‌تری داشته باشیم.

وی گفت: "مزایای دست دادن، با ۳ ساعت تعامل چهره به چهره برابر است. اما در شرایط کنونی باید این نیاز را با ارتباطات کلامی برطرف کرد."

زاک می‌گوید: " نتایج سودمند دست دادن با دیگران را باید بابیان کلامی جایگزین کرد تا همان احساسات در فرد با شنیدن کلمات خاص ایجاد شود."

کلی ساتون روزنامه‌نگار و میزبان این گفت و گو اظهار کرد: تا زمانی که واکسن کروناویروس عرضه نشود باید احساسات و رفتار خود را کنترل کنیم. افراد این روش را با یک تعظیم زیبا جایگزین کنند و امیدوارم به‌زودی بتوانیم مانند گذشته یکدیگر را در آغوش بگیریم.