در گفت و گو با پانا
خیام وقار کاشانی: تنها سه درصد تئاتری ها پول خوبی در می آورند
پس از بازگشایی تماشاخانهها حدودا سه الی شش ماه طول میکشد تا تئاتر به حالت سابقش بازگردد
تهران (پانا) - یک بازیگر تئاتر معتقد است تا مدتها پس از پایان قرنطینه مردم توان مالی خرید بلیط تئاتر داشته باشند، اگر پولی باشد برای رفع مایحتاجشان خرج میکنند نه تماشای نمایش، حتی اگر کسی علاقه قلبی برای انجام این کار هم داشته باشد باز هم نمیتواند.
خیام وقار کاشانی بازیگر تئاتر و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار پانا گفت: «پیش از شروع قرنطینه مشغول بازی در سریالی به کارگردانی سعید سلطانی بودم که متاسفانه دو ماهی میشود که تعطیل شده است. در این ایام نیز سعی کردم بیشتر مطالعه کنم و فیلم ببینم همچنین برای دوران پساکرونا برنامهریزی کنم.»
وی همچنین درباره این سریال عنوان کرد: «به زودی شاهد کاری از سعید سلطانی به نام «بوم و بانو» خواهیم بود این سریال اثری تاریخی است که به تاریخ معاصر و سالهای دهه ۲۰ و ۳۰ میپردازد که نمیتوانم جزییات بیشتری از آن را توضیح دهم اما در آن گریم نسبتا متفاوتی دارم. متاسفانه از ما خواستهاند که هیچ اطلاعاتی درباره این سریال ندهیم اما به زودی باقی اطلاعات آن حتما منتشر خواهد شد.»
این بازیگر تئاتر درباره اوضاع تئاتر در دوره پساکرونا گفت: «اوضاع بسیار سختی را گذراندهایم و شاهد اوضاع سختتری نیز خواهیم بود، بعد از گذشت این تعطیلات طولانی قطعا آخرین چیزی که مردم میخواهند به آن بپردازند رفتن به تئاتر، سینما و کنسرت است با این تفاوت که اوضاع سینما و کنسرت بهتر از تئاتر است زیرا اوضاع تئاتر از همهچیز خرابتر است چرا که از اولین روزی که تئاترها بازگشایی شوند حداقل سه ماه طول میکشد تا شرایط به حالت طبیعی بازگردد.»
وی ادامه داد: «تا زمانی که اعتماد مردم برای وضعیت بهداشتی سالنها جلب شود زمان طولانی میبرد و متاسفانه برای این موضوع دولت هیچ راه حلی ندارد.»
وقار کاشانی همچنین درباره بازگشایی تئاتر با رعایت فاصلهگذاری اجتماعی تصریح کرد: «این کار میتواند راهکار باشد اما توجیح اقتصادی ندارد، اینکه گروههای تئاتری بخواهند نمایششان را با یک چهارم ظرفیت روی صحنه ببرند مسئله چندان منطقی نیست زیرا هزینه اجاره سالنها بسیار بالاست، پیش از اینکه بهخاطر کرونا تماشاخانهها بسته شوند نیز گروههای تئاتری با فروش چندانی روبهرو نبودند چه برسد به الان.»
وی ادامه داد: «اگر قانون فاصلهگذاری اجتماعی وجود دارد پس جمع شدن گروه تئاتری نیز ایراد دارد، اگر این قانون در ایران اصلا وجود ندارد پس اهالی تئاتر میتوانند به کارشان در تماشاخانهها ادامه بدهند.»
تنها راه برونرفت تئاتر از شرایط کنونی کمک دولت است
وقار کاشانی درباره تماشاخانهها توضیح داد: «تماشاخانهها خصوصا تماشاخانههای خصوصی با آسیب اقتصادی فراوانی همراه شدند و فکر میکنم بسیاری از آنها با تعطیلی مواجه خواهند شد زیرا پیش از شیوع کرونا درآمد زیادی نداشتند حالا نیز با هزینههای سرسامآوری روبهرو شدهاند. تنها راه برونرفت از این شرایط کمک دولت است وگرنه هیچ چیزی درد اهالی تئاتر را کاهش نمیدهد و باقی راهحلها مانند مسکنی موقتی هستند.»
وی همچنین درباره شرایط اقتصادی مردم گفت: «فکر نمیکنم تا مدتها پس از پایان قرنطینه مردم توان مالی خرید بلیط تئاتر داشته باشند، اگر پولی باشد برای رفع مایحتاجشان خرج میکنند نه تماشای نمایش، حتی اگر کسی علاقه قلبی برای انجام این کار هم داشته باشد باز هم نمیتواند.»
تئاتر یک هنر زنده است و بی تماشاگر اصلا معنا ندارد
این بازیگر درباره برگزاری تئاتر به صورت آنلاین گفت: «با این کار چندان موافق نیستم، تئاتر یک هنر زنده است و بی تماشاگر اصلا معنا ندارد. اگر تئاتر را به صورت از پیش ظبط شده بخواهیم به صورت آنلاین پخش کنیم دیگر فرقی با سینما و تلویزیون ندارد. چیزی که به صورت آنلاین پخش میشود اصلا تئاتر نیست و شخصا اعتقادی به آن ندارم اما عدهای از دوستان فکر میکنند که انجام این کار بهتر از هیچ است برای همین خیلیها تصمیم گرفتند فیلم نمایشهای گذشتهشان را در فضای مجازی منتشر کنند.»
وقار کاشانی همچنین با اشاره به کمکهایی که تئاتریان از اصناف مختلف دریافت میکنند عنوان کرد: «در انجمن صنفی تماشاخانهها برآوردهایی از سالنهای خصوصی گرفتیم و به خود دفتر ریاست جمهوری ارسال کردهایم اما این هزینهها فقط محاسبه شده و هنوز هیچ کمکی دریافت نکردهایم همچنین شنیدهام خانه تئاتر سه ماه از بیمه اهالی تئاتر را بخشیده است اما باز هم این کارها سرسوزنی از هزینه ما را پوشش نمیدهد. اگر دولت حمایت نکند قطعا بخش بزرگی از این جماعت را از دست میدهد زیرا همین الان هم اوضاع خوبی ندارند و تئاتر شغل دوم یا سوم بعضی از آنهاست.»
وی همچنین درباره نگاه نادرستی که به وضعیت اقتصادی هنرمندان میشود تصریح کرد: «شاید تنها پنج درصد از اهالی سینما و تئاتر پول خوبی درمیآورند و همیشه کار دارند به طوری که حتی اگر دو سال کار نکنند باز هم کمبودی حس نمیکنند زیرا این آدمها باز از سلبریتی بودنشان استفاده میکنند و چندین شغل دیگر نیز دارند زیرا از یک مقطعی به بعد دیگر از کار بازیگری پول درنمیآورند بلکه به مشاغل دیگر وارد میشوند که اتفاقا سود بیشتری نیز برایشان دارد، اما باقی هنرمندان در خرج یومیه خودشان نیز ماندهاند.»
ارسال دیدگاه