ویروسی برای صلح

حقیقت این است که بحران کووید۱۹ فارغ از مرزهای ملی، قومیتی، ایدئولوژیک و... عمل می‌کند، به‌طوری که دورافتاده‌ترین مناطق جهان را تحت تأثیر قرار داده و سرنوشت همه انسان‌ها را به هم گره زده است. این ویروس نشان داد که کشورها تا چه اندازه در برابر«بیماری‌های همه‌گیر‌» آسیب پذیرند و اگر استراتژی خود را برای مقابله با این چالش بر مبنای همبستگی بین‌المللی ترسیم نکنند چه مخاطرات سهمگینی انتظار آنها را می‌کشد. تجربه این مدت نشان داده هیچ کشوری به تنهایی یارای مقابله با شیوع این بیماری را ندارد و نیازمند کمک از سوی جامعه جهانی است. روشن‌تر بگویم؛ ما درون یک کشتی نشسته‌ایم که سکان آن دست همه انسان‌ها و مسئولان کشورهاست و تنها با همدلی و همراهی همه آنهاست که این کشتی سالم از دل طوفان کرونا عبور می‌کند و به ساحل آرامش می‌رسد.

همگرایی و همکاری و عزم ملت‌ها برای مهار بحران کرونا به نیکوکاری گسترده، انسان دوستی، همدردی و صلح پایدار منجر می‌شود و کیست که نداند کیمیایی که در بحران‌های بین‌المللی عصای دست کشورها می‌شود همین‌هاست.جلوه متفاوتی از این همبستگی هم در داخل کشور نمایان شد. بحران کرونا در ایران، صحنه همدلی و همراهی مردم بود. از همان روزهای نخست شناسایی مبتلایان به ویروس کرونا در کشور، تشکل‌های غیردولتی، داوطلبان و خیران دوشادوش جمعیت هلال‌احمر برای خدمت‌رسانی به مردم آستین همت بالا زدند و دست‌هایشان را برای مهربانی پیش آوردند. همکاری ۴۰تشکل مردم‌نهاد با هلال‌احمر برای پشتیبانی و تأمین نیازهای ۳۳۰ بیمارستان در سراسر کشور، ۸۰۰ میلیارد ریال کمک نقدی و غیرنقدی مردم به جمعیت، غربالگری افراد در ورودی و خروجی شهرها به کمک داوطلبان، توزیع بیش از ۱۶۵ هزار بسته بهداشتی میان افراد محروم، کم‌بضاعت، حاشیه شهرها، نقاهتگاه‌ها و زندان‌ها، توزیع ۵۰۰ هزار بسته بهداشتی برای بیماران خاص و سرطانی و تهیه بسته‌های معیشتی برای ۲۵۰هزار خانواری که منبع درآمدی نداشته و تحت پوشش هیچ سازمان و ارگانی نیستند، بخشی از کارنامه خدمت به مردم در بحران کرونا است.در همین برهه زمانی و روزهایی که شیوع ویروس کرونا، مقوله نوعدوستی را به چالشی جدی در برخی جوامع تبدیل کرده است و انسان‌ها قدر لحظه‌های با هم بودن و مهربانی را بیشتر درک می‌کنند، ۱۹ اردیبهشت (۸ مه) روز جهانی صلیب سرخ و هلال‌احمر فرا رسیده و همین فرصت مناسبی برای مرور و بازخوانی رسالت‌ها و وظایفی است که برعهده داریم.وقتی که مشتاقانه به «رسالت» ترویج نوعدوستی عمل می‌کنیم، زمانی که «وظیفه» امدادرسانی به همنوعان آسیب‌دیده از حوادث را با سرعت انجام می‌دهیم و آنگاه که خود را مسئول می‌دانیم به ندای نیازمندان و دردمندان که تحقق شعار «تسکین آلام بشری» را در دستان پرتوان امدادگران و جوانان و قلب‌های مهربان داوطلبان و خیرین نیکو سیرت جست‌و‌جو می‌کند، پاسخ دهیم، قطعاً روح ما به بزرگی می‌رسد، صفات نیک انسانی درما تقویت می‌شود و رسیدن به قله‌های کمال برای ما آسان می‌شود.

دیر یا زود داستان کرونا و تلخی‌هایش به پایان می‌رسد اما وقتی مسیر رفته را نگاه می‌کنیم آنچه در سبد اندوخته‌های ما می‌ماند، داستان تحسین برانگیزی از شجاعت، ایثار، فداکاری، مسئولیت‌پذیری و انسان‌دوستی در بزنگاه روزهای سخت است. به قول حضرت صائب‎؛ همچو خورشید به ذرات جهان قسمت کن/گر نصیبِ تو ز گردون، همه یک نان باشد.

*رئیس جمعیت هلال احمر

منبع: ایران